Δυστυχώς, είναι πολύ αργά για να… κάνουν πίσω όλοι αυτοί στην Ελλάδα και την Oμογένεια που αναίσχυντα την αγιοποίησαν
 |
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
|
Στο πρόσφατο παρελθόν, οι αμερικανικές εκλογές αποτελούσαν δημοφιλές ανάγνωσμα στα ελληνικά μέσα, πολλούς μήνες πριν από τη διεξαγωγή τους. Ταυτόχρονα, όμως, έδιναν τροφή και για κουβέντες στα πολιτικά σαλόνια, έστω κι αν καθίστατο σαφές ότι με τους τότε υποψηφίους τίποτα δεν θα άλλαζε δραματικά στην Ελλάδα.
Σήμερα, περιέργως, με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, δεν ακούγεται ούτε ψίθυρος. Τυχαίο; Ασφαλώς όχι. Η αποσιώπηση γίνεται βάσει σχεδίου. Γιατί η επιλογή του εγχώριου πολιτικού συστήματος όσο και της ομογενειακής «αφρόκρεμας» (σ.σ.: ο Θεός να την κάνει...) είναι τόσο απεχθής, απωθητική και... ξεφωνημένη, που ανακατεύει τα σωθικά του μέσου Ελληνα. Αίφνης, όμως, δεν φαίνεται και να «περπατάει». Γι' αυτό προτιμούν να την κρύβουν. Την κρατούν στο περιθώριο, περιμένοντας την τελική ευθεία και, στο μεταξύ, αρκούνται να θάβουν τον «αντίπαλο», καλλιεργώντας αρνητικά στερεότυπα.
Δυστυχώς γι' αυτούς, κάποια δεδομένα δεν αλλάζουν. Τα κουκιά είναι μετρημένα. Η εκλογή της Χίλαρι Ρόνταμ θα αποτελέσει την επιτομή της πιο βρόμικης και κοντόφθαλμης εξωτερικής πολιτικής, αυτής που διέλυσε τα Βαλκάνια και έβαλε φωτιά στον αραβικό κόσμο με τα πιο υποκριτικά προσχήματα. Και, ασφαλώς, την πεμπτουσία της πιο διεφθαρμένης, αργυρώνητης εξουσίας, τις υποχθόνιες μεθοδεύσεις της οποίας θα ζήλευε και ο σκηνοθέτης του «Ηouse of Cards»...
Αντίθετα, στην περίπτωση του Τραμπ, που εύκολα προβάλλεται ως ο «δισεκατομμυριούχος κλόουν», τα πράγματα -αν μη τι άλλο- δεν είναι δεδομένα. Μπορεί να ενισχύσει τον αμερικανικό απομονωτισμό, θα ενισχύσει όμως σίγουρα και μια τριπολική συνεννόηση κορυφής με Κίνα και Ρωσία, που θα πετάξει έξω τους Γερμανούς και όλο το γερμανοκρατούμενο ιερατείο των Βρυξελλών, το οποίο σήμερα αποφασίζει την τύχη της Ευρώπης. Μια τέτοια ψύχραιμη διπλωματία με τις άλλες δύο υπερδυνάμεις του πλανήτη ίσως αποδειχτεί αποτελεσματικότερη για την πάταξη ασύμμετρων απειλών, που απλώνονται και σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως η τυφλή τρομοκρατία των ισλαμοκανιβάλων του ISIS.
Σε ό,τι αφορά την Eλλάδα, οι προθέσεις του Τραμπ (αν υπάρχουν...) αποτελούν ανεξερεύνητο τοπίο. Ουδείς μπήκε στον κόπο να προσεγγίσει το επιτελείο του για να τις διερευνήσει. Αντίθετα, όλο το επιχειρηματικό σύστημα της Ομογένειας έχει ποντάρει τα «ρέστα» του στην εκλογή της Χίλαρι, γεγονός που φαίνεται ότι συμπλέει απόλυτα με τις διαθέσεις τού εδώ πολιτικού στερεώματος: από τη μητσοτακική νεοφιλελεύθερη «Δεξιά» έως τους... πρώην αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Ειδικά η σημερινή κυβέρνηση, που έπρεπε να έχει κάνει «σημαία» της την εκλογή του έντιμου φιλέλληνα Σάντερς, έχει για τα καλά «ταιριάξει» με τα συστήματα εξουσίας των Κλίντον, τους «εθνικούς χορηγούς» τύπου Γιάννας Αγγελοπούλου, τους βλαχομπαρόκ Ελληνοαμερικανούς «επενδυτές», αλλά και τα διεθνή «κοράκια» των αγορών, όπως ο Σόρος, που πρόσφατα έριξε άλλα 25.000.000 δολάρια στο ταμείο του ζεύγους. Αυτό το φρικτό συνονθύλευμα διαπλοκής, που γελοιοποίησε τον Ελληνα πρωθυπουργό, καλώντας τον να συμμετάσχει στο «σόου» του πρώην Αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον, τολμά να εμφανίζει την εκλογή της Χίλαρι ως «εθνική αναγκαιότητα», πουλώντας φόβο και ανασφάλεια σε περίπτωση επικράτησης του Τραμπ.
Oμογενείς επιχειρηματίες όλων των βαθμίδων, παλαιοί χρηματοδότες του Δημοκρατικού Κόμματος στη δυτική ακτή, παραδοσιακοί εργολάβοι, σουπερμαρκετάδες, έμποροι καλλυντικών, έως και νεόπλουτοι ιδιοκτήτες ξενοδοχειακών αλυσίδων με lifestyle Μυκόνου έχουν στρατευτεί στο πλευρό της κυρίας Κλίντον, πάντα για... «το καλό της Ελλάδας μας»! Πρόκειται για τους συνήθεις υπόπτους, που στήνουν «πρωτοβουλίες» και «εράνους», δηλώνουν έτοιμοι να επενδύσουν εκατομμύρια στην πατρίδα, αλλά στο τέλος δεν βάζουν ούτε σεντ, προτιμώντας να χρηματοδοτούν αφειδώς τη Χίλαρι - οι πιο αφελείς και επαρχιώτες προσβλέποντας σε ένα photo opportunity με το προεδρικό ζεύγος και οι πιο πονηροί σε μπίζνες μέσω στενών επαφών με το επιτελείο της πρώτης κυρίας.
Μόνο που όλοι αυτοί, βλάκες ή επιτήδειοι, κινδυνεύουν να μείνουν στα κρύα του λουτρού. Οπως προσφυώς έγραψε ο ανατρεπτικός Αμερικανός σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ, η Χίλαρι δεν θα χάσει από τον Τραμπ, αλλά από τον εαυτό της. Εχει σπάσει όλα τα κοντέρ αντιδημοφιλίας και αναξιοπιστίας. Εξ ου και η ένοχη σιωπή των εγχώριων υποστηρικτών της. Δυστυχώς, είναι πολύ αργά για να κάνουν πίσω όλοι αυτοί που αναίσχυντα την αγιοποίησαν...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια