Η στρατηγική του θαύματος. Αυτή είναι η στρατηγική που ακολουθεί αυτή την ώρα η ελληνική κυβέρνηση. Λέει «ναι σε όλα», προσδοκώντας σε ένα θαύμα που θα τη σώσει από τις συνέπειες των υπογραφών που βάζει σε ό,τι φέρνουν μπροστά της οι δανειστές.
Ο αυξημένος ΦΠΑ είναι ήδη πραγματικότητα. Και το ταξικό πρόσημο που έχει αυτή η επιλογή είναι πολύ συγκεκριμένο, έστω κι αν το μέτρο μοιάζει ταξικά ουδέτερο. Επιβαρύνει τα λαϊκά εισοδήματα και τις μικρές επιχειρήσεις. Μπορεί το να παράγεις και να καταναλώνεις στην Ελλάδα να μην έχει την παραμικρή προστιθέμενη αξία, παρ” όλα αυτά ο ΦΠΑ τα τελευταία έξι χρόνια (των μνημονίων) ανέβηκε έξι μονάδες, ήτοι μια μονάδα το χρόνο και απ” όλους τους «μαθητευόμενους μάγους» που «έσωζαν» και «σώζουν» ακόμη τη χώρα. Φόρος Πολιτικής Αναξιοπιστίας θα πρέπει να μετονομαστεί για να συνειδητοποιούμε και τι πληρώνουμε στην πραγματικότητα.
Η κριτική στην κυβέρνηση δεν σημαίνει αυτομάτως πως θέλουμε πρωθυπουργό τον Κυριάκο. Αυτό το φτηνό επιχείρημα δεν πείθει κανέναν. Και εν πάση περιπτώσει, το «ή μαζί μας ή εναντίον μας» δεν συνάδει με το αριστερό ήθος, τουλάχιστον μιας αριστεράς που ήθελε να είναι κινηματική, αντιιεραρχική, αντιγραφειοκρατική και πλουραλιστική. Η κριτική και ο έλεγχος είναι οξυγόνο ακόμη και για αυτή την ημιθανή δημοκρατία στην οποία ζούμε. Αντί λοιπόν να αναζητούνται (ή και να κατασκευάζονται) «εχθροί του λαού» ίσως μια ματιά, που και που, στον καθρέπτη να βοηθούσε περισσότερο.
Αλλά ο Τσίπρας βρίσκει και τα κάνει. Βρίσκει μια κοινωνία σε αφασία και την ελίτ σε πλήρη σύγχυση. Δεν είδατε που ξαφνικά έπιασαν κι έβαλαν «μπουγάδα» βραδιάτικα στον ΣΚΑΙ με συνεντευξιαζόμενο τον τέως. Πόση απελπισία! Οι μόνοι που το χάρηκαν ήταν κάτι «Βενιζελικοί» που εκείνο το βράδυ διακινούσαν το σενάριο πως «για καθε Κοκό υπάρχει πάντα ένας Βενιζέλος»!
Είναι λοιπόν σαφές πως ο Τσίπρας «παίζει μπάλα» μόνος του. Κανένας και τίποτα δεν φαίνεται στον ορίζοντα που να μπορεί να ανατρέψει το σύστημα ηγεμονίας που χτίζει. Αν κρίνω μάλιστα από την πολιτική «ευφυΐα» της πρωτοβουλίας #παραιτηθείτε, υποψιάζομαι βάσιμα πως η τελευταία εναλλακτική του «αστικού μπλοκ» θα είναι ο Σάκης Ρουβάς.
ΥΓ1: Διάβασα κάπου πως ο Ψινάκης πήγε στην Κίνα και γύρισε με 400 εκατομμύρια ευρώ για το Δήμο Μαραθώνα. Σκεφτείτε αν πάει ο Sakis πόσα θα φέρει…
ΥΓ2: Το 2,5% που έγραψε δημοσκοπικά η Ζωή την καθιστά εκ των πραγμάτων «παίκτρια» στο «τραπέζι», στο βαθμό τουλάχιστον που το κόμμα της καταφέρει να εκφράσει πολιτικά περισσότερο έναν συνταγματικό πατριωτισμό και λιγότερο τις αφελείς κομμουνιστογενείς ονειρώξεις των «λαφαζανιστών». Η τύχη της είναι αποκλειστικά στα χέρια της.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια