Ισπανικές εκλογές - Γιατί οι Podemos δεν κατάφεραν να αυξήσουν δυνάμεις παρά τη συμμαχία με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς
Τα αποτελέσματα των Ισπανικών εκλογών της Κυριακής δεν έφεραν κάτι καινούργιο. Παραδόξως, η Λαϊκή Δεξιά του Ραχόι κατάφερε να κερδίσει 14 έδρες επιπλέον (137 σύνολο) σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, αλλά ακόμα πολύ μακριά από τις 176 έδρες που απαιτούνται για σχηματισμό κυβέρνησης.
Παρά το ότι οι Podemos κατάφεραν να σχηματίσουν συνασπισμό με την Ενωμένη Αριστερά και άλλες δυνάμεις, παρέμειναν στην τρίτη θέση με 71 έδρες. Δεν υπήρξε κάποια σημαντική μεταβολή σε σχέση με τις εκλογές του Δεκεμβρίου.
Θα ήταν απίθανο να περιμένουμε από τους ψηφοφόρους που ψήφισαν το πολιτικό κατεστημένο (Λαϊκή Δεξιά, Σοσιαλιστές), να αλλάξουν σε έξι μόλις μήνες και να ψηφίσουν τους Unidos Podemos. Ωστόσο, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας έκανε το ίδιο λάθος με τον Τσίπρα. Ουσιαστικά αγνόησε τους πραγματικά απογοητευμένους Ισπανούς ψηφοφόρους που διάλεξαν αποχή και προσπάθησε να μη φοβίζει τους μετριοπαθείς που ψήφισαν κατεστημένο, προκειμένου να τους προσελκύσει.
Όπως έχει αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο “ο Κόρμπιν, ο Ιγκλέσιας, ο Τσίπρας και άλλοι από την μετριοπαθή Ευρωπαϊκή Αριστερά έκαναν τελείως λάθος διάγνωση για το που πηγαίνουν τα πράγματα. Πιστεύουν ότι ένα πιθανό Brexit θα αποτελούσε μια σημαντική απώλεια ενάντια σ'αυτό που πρεσβεύουν, δηλαδή, ενάντια σε μια ενωμένη Ευρώπη μέσα στο πλαίσιο ενός Αριστερού διεθνισμού. Έχουν την αυταπάτη ότι η Ευρώπη μπορεί να αλλάξει πορεία προς την κατεύθυνση αυτού του τύπου διεθνισμού, ενώ στην πραγματικότητα, η Ευρώπη κατευθύνεται με μεγάλη ταχύτητα προς μια εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Δηλαδή, προς έναν νεοφιλελεύθερο διεθνισμό, μέσα από τον οποίο η νέα Φεουδαρχία των τραπεζών και των πολυεθνικών θα γίνει σύντομα πραγματικότητα.”
Ως μέρος της μετριοπαθούς Αριστεράς, ο Ιγκλέσιας έχει ακριβώς τις ίδιες αυταπάτες με τον Τσίπρα. Όχι μόνο πιστεύει ότι η τωρινή Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να μεταμορφωθεί σε μια υπερεθνική οντότητα που θα υπηρετεί πραγματικά τους πολίτες κάτω από την ομπρέλα του καθεστώτος των Βρυξελλών, αλλά και ότι αυτό μπορεί να γίνει μέσα από "ειλικρινείς" διαπραγματεύσεις με τις ευρω-ύαινες.
Κατά συνέπεια, η Ευρωπαϊκή Αριστερά δεν τόλμησε να ηγηθεί της μάχης εναντίον του Ευρωπαϊκού νεοφιλελεύθερου τέρατος, ξεκινώντας από το Brexit. Έτσι, οι ακραίοι εθνικιστές άρπαξαν την ευκαιρία και πρωταγωνίστησαν σε αυτή τη μεγάλη μάχη.
Ο Ιγκλέσιας, ο Τσίπρας και άλλοι, δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η μετριοπαθής στάση δεν οδηγεί πουθενά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη μεταμορφωθεί σε ένα Σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα που αναγκάστηκε να πάρει νέα μέτρα εναντίον της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών. Δεν θέλουν να καταλάβουν ότι εκατομμύρια ψηφοφόροι δεν πρόκειται να πεισθούν από τους "επαναστατικούς" λόγους των Αριστερών ηγετών στα προεκλογικά μπαλκόνια, όταν την ίδια στιγμή αυτοί "διαπραγματεύονται" με το μαύρο ιερατείο της ΕΕ/ευρωζώνης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Podemos θα αρχίσουν να παρακμάζουν μέσα σε μια λιμνάζουσα κατάσταση όπου δεν θα μπορούν να προσελκύσουν εκατομμύρια απογοητευμένους ψηφοφόρους, ενώ ταυτόχρονα θα προσπαθούν να πετύχουν το αδύνατο: να φτιάξουν μια ανθρωπιστική Ευρώπη μέσα από "διαπραγματεύσεις" με τους εκπροσώπους των λόμπι και των τραπεζιτών.
Ο μόνος τρόπος να αποφύγουν μια τέτοια κατάσταση, είναι να κηρύξουν πόλεμο, μαζί με την Ευρωπαϊκή Αριστερά, ενάντια σε αυτά τα λόμπι και τους τραπεζίτες, ρίχνοντας στο περιθώριο τους επικίνδυνους εθνικιστές. Αλλιώς, η Αριστερά θα εξαφανιστεί και πάλι από το προσκήνιο και ο εφιάλτης της ακροδεξιάς θα αρχίσει να κυριεύει ολόκληρη την Ευρώπη.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια