Άλλωστε όπως ακούγεται στο παρασκήνιο οι δανειστές επέλεξαν ηθελημένα τον Αλέξη Τσίπρα και την «αριστερή» κυβέρνηση για την υλοποίηση των πολιτικών σκληρής λιτότητας που συνεχίζουν να εφαρμόζουν στην Ελλάδα, διότι εάν στο τιμόνι της χώρας βρισκόταν ένας φιλελεύθερος πολιτικός τότε όπως λένε χαρακτηριστικά : «θα είχε καεί το πελεκούδι!».
Τι έχει όμως πλέον στο μυαλό του ο πρωθυπουργός;
Το σίγουρο είναι ότι έχει αλλάξει την πολιτική ατζέντα άρδην προτάσσοντας την αλλαγή του εκλογικού νόμου και τη συνταγματική αναθεώρηση. Με συναντήσεις κορυφής στο Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί το ανέφικτο. Τη συγκέντρωση δηλαδή 200 ψήφων, τη συναίνεση δηλαδή των 2/3 της βουλής, προκειμένου ο νέος εκλογικός νόμος να ισχύσει από τις επόμενες και όχι από τις μεθεπόμενες εκλογές. Με τα μαθηματικά όμως της παρούσας βουλής είναι εξαιρετικά δύσκολο να διασφαλιστούν οι 200 ψήφοι. Και αυτό γιατί οι βουλευτές της συμπολίτευσης (153) μαζί με τα κόμματα του Κέντρου (ΠΑΣΟΚ: 16 βουλευτές, Ποτάμι: 10 βουλευτές, Ένωση Κεντρώων: 9 βουλευτές) αριθμούν 188 βουλευτές, κάτι που σημαίνει ότι ακόμη κι αν ο Αλέξης Τσίπρας συμφωνήσει με την Φώφη Γεννηματά, τον Σταύρο Θεοδωράκη και τον Βασίλη Λεβέντη, θα έχει εξασφαλίσει 188 βουλευτές και θα υπολείπονται άλλοι 12 για τον μαγικό αριθμό «200».
Γιατί όμως το κάνει αυτό;
Πολιτικοί αναλυτές βάζοντας κάτω τα δεδομένα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι αφενός οι αλχημείες που γίνονται έχουν συγκεκριμένο σκοπό, δηλαδή την παραμονή στην εξουσία, ωστόσο έχει αρχίσει να σιγοψιθυρίζεται ακόμα και το σενάριο της ΔΕΞΙΑΣ παρένθεσης. Δηλαδή να ανέβει για σύντομο χρονικό διάστημα στην εξουσία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, να υποστεί τη σύντομη φθορά των νέων απαιτήσεων των δανειστών ( εργασιακά κλπ), να οργανωθεί παράλληλα η νέα κεντροαριστερά με ηγετικό πόλο τον ΣΥΡΙΖΑ και να επανέλθει στο Μαξίμου ισχυρότερη και με περισσότερα ερείσματα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια