Η συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση με τους δανειστές εμπεριέχει μια πρωτοφανή διάταξη, που είναι η μη λογοδοσία και πιθανόν η ασυλία των μελών της διοίκησης του περίφημου υπερταμείου!
Πρόκειται για πραγματικά αδιανόητη πρόβλεψη για χώρα του δυτικού κόσμου, από καταβολής του. Παρόμοιες προβλέψεις ασυλίας και μη λογοδοσίας μόνον στον μεσαίωνα έχουμε και μάλιστα όχι στην τελευταία του φάση, όπου οι μοναρχίες συνυπήρχαν με συνταγματικούς χάρτες, αλλά στον πρώιμο, τον βαθύ μεσαίωνα. Αυτό δεν είναι υπερταμείο, είναι υπερκράτος, είναι κράτος εν κράτει, δηλαδή παρακράτος.
Φυσικά, σε κανένα νομικό καθεστώς δυτικής χώρας δεν προβλέπεται αρχή χωρίς λογοδοσία. Πως είναι δυνατόν να μην λογοδοτούν σε κανέναν τα μέλη ενός οργανισμού δημοσίου συμφέροντος; Τι είναι; Κατοχικές αρχές; Και πως είναι δυνατόν να έχουν ποινική ασυλία; Υπάρχει κράτος που να δέχεται τέτοιου είδους καθεστώς; Όχι. Διότι τέτοιου είδους καθεστώς καταργεί το ίδιο το κράτος.
Κάθε δυτικό κράτος, κοινοβουλευτικό ή δικτατορικό, λειτουργεί ως πυραμίδα, όπου ο καθένας λογοδοτεί στον ανώτερό του ιεραρχικά. Aκόμα και στο μεταξικό, το απριλιανό, το σταλινικό, στο φασιστικό και στο ναζιστικό καθεστώς υπήρχε φυσικά λογοδοσία. Ειδάλλως δεν μιλάμε για κράτος, αλλά για φυλές Τσερόκι, όπου αποφασίζει ο γέρος με την πίπα και οι άλλοι χορεύουν.
Επικίνδυνη εξέλιξη
Μου φαίνεται αδιανόητο η ελληνική Βουλή να ψηφίσει τέτοιο πράγμα και είναι επίσης αδιανόητο η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός να το υπογράψουν. Και δεν είναι μόνον αδιανόητο, είναι και πολύ επικίνδυνο, διότι πρόκειται για καταφανώς αντισυνταγματική πράξη, η οποία πολύ εύκολα θα οδηγήσει και σε αναζήτηση ευθυνών.
Απορώ πραγματικά με τα μέλη της κυβέρνησης, αλλά και με τους βουλευτές της πλειοψηφίας, που τολμούν να μπουν σε μια τέτοια περιπέτεια. Φαίνεται πως η ολοκληρωτική υποστήριξη της Γερμανίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ προς την κυβέρνηση έχει δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας.
Δεν είναι έτσι. Οι πολιτικές καταστάσεις αλλάζουν πάντα και τέτοιες καταφανώς καταχρηστικές της εξουσίας πράξεις, που βλάπτουν αυτονόητα το δημόσιο συμφέρον, δύσκολα παρακάμπτονται.
Η μόνιμη αντίρρηση εν προκειμένω είναι: και λοιπόν; Τι να κάνουμε; Απαίτηση των δανειστών είναι, να χρεοκοπήσουμε τη χώρα;
Σε τέτοιου είδους ερωτήσεις δεν χρειάζεται απάντηση. Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια