Το τελευταίο σαββατοκύριακο ήταν εξόχως διδακτικό. Τουλάχιστον για όποιον έχει ακόμη την διάθεση και την αντοχή να ασχοληθεί με την πολιτική επικαιρότητα δόθηκε η ευκαιρία για να πεισθεί ποιοι είναι οι λόγοι που η χώρα βρέθηκε στο σημερινό κατάντημα της αλλά και γιατί θα πάει ακόμη χειροτέρα.
Με μια κακή κυβέρνηση η οποία νομίζει ότι μπορεί να συνεχίσει να κοροϊδεύει όλους για όλα, καθώς απέναντι της το «φόβητρο» που προβλήθηκε το Σαββατοκύριακο ηταν ο Σκυλακάκης, ο Μάνος και ο Σημίτης.
Για την κυβέρνηση τα έχουμε πει και πλέον είναι όλα ξεκάθαρα: θα επιμένει ότι το μαύρο είναι άσπρο και όσοι πιστοί τσιμπήσουν…
Μετά από ενάμιση χρόνο καταστροφής της οικονομίας και της κοινωνίας, πάει να φορτώσει στην χώρα ένα ακόμη “ντεμι” Μνημόνιο δικαιολογώντας το με το μεγάλο …αντάλλαγμα. Θα κάνουν ρύθμιση του χρέους. Και εκεί που όλοι ήμασταν έτοιμοι ακόμη και αυτό το πικρό ποτήρι να το πιούμε, μαθαίνουμε ότι το χρέος, εννοούμε μια σοβαρή πρόταση για την αναδιάρθρωση του θα πάει από φθινόπωρο όταν θα είναι η «μεγάλη» αξιολόγηση… Μέχρι τότε εμείς θα προσπαθούμε να επιβιώνουμε με τα μέτρα που μας φόρτωσε ο κ. Τσίπρας με την αριστερού προσανατολισμού πολιτική του, που χαράσσεται με την ευγενική χορηγία του συνοδοιπόρου του στην «αριστερή διακυβέρνηση» Πάνου Καμμενου.
Μόλις όμως αρχίζει ο κάθε εχέφρων πολίτης να απορεί με τα όσα συμβαίνουν γύρω του, έρχεται το Σαββατοκύριακο…
Συνέδρια η Φώφη και η Δημοκρατική Συμπαράταξη, συνέδριο και η «Δράση». Ποια Δράση; Εκείνη του Σκυλακάκη. Ποιου Σκυλακάκη; Ενός παλιού βοηθού της Ντόρας και λίγο πιο ακραίου νεοφιλελευθέρου από τον Στέφανο Μάνο.
Και τι μάθαμε λοιπόν; Ότι ο Σκυλακάκης και ο Μάνος είναι η συγκολλητική ουσία για το μεταρρυθμιστικό μπλοκ της Ελλάδας, στο οποίο πρόθυμα συμμετέχουν ο Κυριάκος Μητσοτακης και η Άννα Διαμαντοπούλου. Και το Ενδιάμεσο;
Θα ήταν μαζί η κ. Γεννηματα με τον κ. Θεοδωράκη, αλλά πρώτα πρέπει να λύσουν το σοβαρό πολιτικής και στρατηγικής σημασίας ζήτημα, εάν πήρε ή όχι πρόσκληση ο Σταύρος να πάει την μάζωξη της Φωφης ή όχι. Εκεί πήγε ο Σημίτης όμως, που μίλησε για την ανάγκη να λέγεται η αλήθεια.
Άλλοι το ερμήνευσαν ως κριτική στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΟ-ΑΝΕΛ, κάποιοι δικοί του κατάλαβαν ότι η επίθεση στον λαϊκισμό στρέφονταν εναντίον στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Με τον χώρο αυτό δεν μπορείς να πεις και πολλά.
Δέκα άνθρωποι, δέκα υποψήφιοι αρχηγοί δεκαπέντε απόψεις, με πιο λογική και ορθολογική να ακούγεται αυτή του …Βαγγελη Βενιζέλου. Που επειδή ξέρει, επειδή έπαιξε και κάηκε σε αυτό το γήπεδο, όταν μιλά για την διαπραγμάτευση φωτίζει σκοτεινές πτυχές…
Η κεντροαριστερά ψάχνεται, η κεντροδεξιά ανασυντάσσεται, η περιθωριακή νεοφιλελεύθερη δεξιά προσπαθεί να χωθεί στο προσκήνιο… Το αγλαό πρόβλημα είναι ότι η αντιπολίτευση προς το παρόν δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις. Απαντήσεις που κανονικά θα ηταν εύκολες, απλές, προφανείς.
Αλλά είναι απαντήσεις που δεν μπορεί να δώσει ο Σκυλακάκης, ο Μάνος, ο τσακωμός της Φώφης με τον Σταύρο, η αγωνία του Κυριάκου να είναι με την λαϊκή δεξιά, να παίξει με την κεντροδεξιά, να εκφράσει το μεταρρυθμιστικό κίνημα και να κρατά ευχαριστημενο και τον Αδωνη.
Τελικά σε αυτή την χώρα η σωτηρία δεν είναι εύκολη. Γιατί ο κίνδυνος δεν προέρχεται μόνο από την κακή κυβέρνηση. Είναι η αντιπολίτευση που επιτρέπει σε αυτή την κυβέρνηση να συνεχίζει να κυβέρνα και να πουλά φύκια για κορδελες… Και να καταστρέφει ότι απέμεινε όρθιο.
Το πρόβλημα με την κυβέρνηση Τσιπρα-Καμμενου το γνωρίζουμε. Αυτό που μάθαμε το Σαββατοκύριακο είναι ότι το πραγματικό πρόβλημα μας είναι η Αντιπολίτευση…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια