Θα τρέχουμε...

Ο κίνδυνος για την Ελλάδα να ηττηθεί η Μέρκελ στις επόμενες εκλογές

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

H μία Γερμανία που ξέρουμε είναι η Γερμανία του Σόιμπλε και των βιομηχάνων της. Αυτή στηρίζει την επιρροή της στη λιτότητα, στα πλεονάσματα και στην οικονομική ισχύ, έστω και αν αυτή αντικειμενικά λειτουργεί ως θηλιά στον λαιμό των εταίρων της. Αυτή η Γερμανία παραμένει ισχυρή αλλά παραπατά τελευταία.

Οχι μόνο διότι όλος ο Νότος έχει μπει σε πρόβλημα -οι «επιτυχημένες» Πορτογαλία και Ισπανία δανείζονται με δυσβάστακτα επιτόκια μετά τη θέση σε ισχύ της γερμανικής εμπνεύσεως οδηγίας για το κούρεμα καταθέσεων- αλλά διότι και ένα ισχυρό τμήμα του Βορρά (Βίζεγκραντ) αυθαδιάζει πλέον, «ατλαντίζει», δεν υπακούει. Αυτή η Γερμανία παραπατά επίσης τελευταία γιατί της βάζουν προειδοποιητικές τρικλοποδιές οι μανούλες σε θέματα οικονομικής κατασκοπίας Αμερικανοί: Deutsche Bank, Volkswagen, Siemens. Εκτός από αυτή τη Γερμανία υπάρχει και η άλλη, της Μέρκελ.

Η Γερμανία αυτή βλέπει την Αμερική να διεισδύει στο Ιράν παίρνοντας μαζί της παρέα τη Γαλλία (100 δισ. ευρώ εμπορικές συμφωνίες με την Τεχεράνη), την Ιταλία (17 δισ.) και την Ελλάδα (3 δισ. - ο Τσίπρας πήρε μαζί του όλη την υγιή διαπλοκή στο πρόσφατο ταξίδι) και αναρωτιέται: «Γιατί λείπω εγώ από το μεγάλο παζάρι;» Η Γερμανία αυτή πληροφορείται ότι σπρώχνουν τη λύση του Κυπριακού οι Αμερικανοί, μαθαίνει τι τεράστια νέα κοιτάσματα φυσικού αερίου ανακαλύφθηκαν νοτίως της Κύπρου, όπου έχουν εγκατασταθεί η γαλλική Total και η Ιταλική ΕΝΙ, και αναρωτιέται: «Γιατί χάνω εγώ μερτικό; Μήπως πρέπει να συνεργαστώ με την Ελλάδα, η οποία διαθέτει τον πλέον ατλαντιστή πρωθυπουργό που είχε ποτέ, και την Τουρκία, η οποία έχει τον κρίσιμο λόγο στην επίλυση του Κυπριακού;»

Ορισμένοι παρατηρητές της γερμανικής πολιτικής ζωής, που ξέρουν άριστα τις ισορροπίες, το πάνε και πιο κάτω: Χάσαμε τη Γαλλία από σύμμαχό μας το καλοκαίρι, ο Ολάντ είναι σύμμαχος των ΗΠΑ. Ανακαλύπτουμε ότι χώρες όπως η Πολωνία, η Σλοβακία, η Τσεχία και η Ουγγαρία κοιτούν περισσότερο προς την Ουάσινγκτον παρά προς το Βερολίνο, το Προσφυγικό είναι απλώς η αφορμή για την αυτονόμηση.

Μήπως πρέπει να εγκαταλείψουμε τον οικονομικό μεγαλοϊδεατισμό του Σόιμπλε, που φιλοδοξεί να είναι ο επόμενος πρόεδρος της Γερμανίας, και να ακολουθήσουμε τη στρατηγική ανοιχτών συνόρων της Μέρκελ; Στην πραγματικότητα, αγαπητοί φίλοι, η κατεύθυνση της Γερμανίας προς τον κόσμο ή προς το καβούκι της παίζεται τους επόμενους μήνες. Στις κάλπες. Αν επικρατήσει η λογική Μέρκελ, τότε αξιολόγηση, χρέος, λοιπά μέτωπα θα κλείσουν εύκολα ή δύσκολα. Αν χάσει η Μέρκελ και έρθει τρίτη η Ακροδεξιά, θα τρέχουμε.

Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.