1. Τσάγια από το Myrrο HERBS
Η Πορταριά και η Μακρινίτσα δεν χρειάζονται συστάσεις. Βρίσκονται μια ανάσα από τον Βόλο, «κοιτούν» από ψηλά την πόλη και τον Παγασητικό, έχουν πάντοτε κόσμο και αμέτρητες επιλογές για διαμονή, φαγητό, καφέ, ακόμη και ποτό. Ο επισκέπτης της πρώτης φοράς αξίζει να περάσει κάμποσο χρόνο εδώ πέρα, να περπατήσει και να γνωρίσει και τα δύο χωριά. Αν πάλι, για οποιονδήποτε λόγο, είστε περαστικοί, αξίζει οπωσδήποτε μια στάση στο υπέροχο Myrro Herbs της Πορταριάς. Πρόκειται για το μικρό κατάστημα που άνοιξε πριν από πέντε και πλέον χρόνια ο Αντι με τη σύντροφό του Αλκηστη και με την πολύτιμη βοήθεια της βοτανολόγου Μυρτώς (που είναι, όμως, μόνιμη κάτοικος Κρήτης). Από εδώ θα προμηθευτείτε αρωματικά τσάγια, φαρμακευτικά φυτά, ελληνικά βότανα, φυσικά σαπούνια και καλλυντικά, μέχρι και μπαχαρικά. Διαλέξτε το τσάι που ταιριάζει περισσότερο στη διάθεση και στις ανάγκες σας από τις ξύλινες προθήκες και -προϋπολογισμού επιτρέποντος- συνεχίστε τις αγορές σας με τα καλόγουστα αξεσουάρ τσαγιού που είναι βέβαιο ότι θα σας τραβήξουν την προσοχή. Τ/24280-99.094, myrro.gr
2. Σκι με θέα θάλασσα
Προχωρώντας προς τα ενδότερα του βουνού, η αλήθεια είναι πως τα Χάνια δεν ενθουσιάζουν κανέναν από αρχιτεκτονικής άποψης. Ταβέρνες, καταλύματα και πωλητές φρούτων, καρπών και άλλων προϊόντων της πηλιορείτικης γης αριστερά και δεξιά του δρόμου είναι η κλασική εικόνα του κοντινότερου χωριού στο μικρό χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου. Αν αγαπάτε τα σπορ του χιονιού, λοιπόν, θα τα ασκήσετε στα 1.471 υψόμετρο, στην τοποθεσία Αγριόλευκες (30 χλμ. από τον Βόλο, 350 χλμ. από Αθήνα και 240 χλμ. από Θεσσαλονίκη), όπου θα βρείτε 7 πίστες και 5 αναβατήρες. Ιστορικά, εδώ ξεκίνησε το νυχτερινό σκι στην Ελλάδα και μπορείτε να το απολαύσετε τα Σαββατοκύριακα, ενώ τα φρέσκα νέα που έχουμε είναι η διαπλάτυνση στις υπάρχουσες πίστες και η διάνοιξη καινούργιων - εξ ου και μετράμε σήμερα τον αριθμό εφτά. Οξιές, αγριόλευκες και καστανιές πλαισιώνουν το χειμωνιάτικο τοπίο, ενώ στο βάθος το βλέμμα χάνεται στη θάλασσα. Ισως γι’ αυτόν και μόνο το λόγο να έχει τόσους πιστούς επισκέπτες. 7, 9, 11 ευρώ το κόστος για τους ενηλίκους ανάλογα με την ημέρα και την ώρα, ειδικές τιμές για φοιτητές και μαθητές, Τ/24280-89.000, 24280-89.021, www.skipilio.gr
3. Πεζοπορία στις άδειες παραλίες
Στο Πήλιο υπάρχουν μονοπάτια κυριολεκτικά για όλες τις εποχές. «Τα καλά περπατήματα του χειμώνα, όμως, είναι αυτά που κατεβαίνεις προς τη θάλασσα», μας εκμυστηρεύτηκε ένας φίλος, λάτρης και καλός γνώστης του βουνού. Γιατί; Γιατί θα τα ευχαριστηθείτε περισσότερο, κυρίως λόγω απουσίας της ενοχλητικής πολυκοσμίας. Ευρισκόμενοι στην ανατολική πλευρά του Πηλίου, στην Τσαγκαράδα για παράδειγμα, μπορείτε να ακολουθήσετε μια κλασική διαδρομή σε παλιό -κατά τμήματα- λιθόστρωτο μονοπάτι, που οδηγεί στο μικρό παραλιακό χωριό της Νταμούχαρης. Υπάρχει επίσης μια παραλλαγή του. Η δεύτερη εκδοχή της διαδρομής περνάει πρώτα από την παραλία της Φακίστρας και από εκεί συνεχίζει σε ένα στενό μονοπάτι παράλληλα με τη θάλασσα, που κάποια στιγμή συναντά το μεγάλο λιθόστρωτο και καταλήγει πάλι στην Νταμούχαρη. Η εικόνα των ανατολικών αυτών παραλιών χωρίς κόσμο είναι μαγευτική. Αφουγκράζεσαι το τοπίο αλλιώς. Μόνος σου σε μια τεράστια παραλία. Το ίδιο και πιο πέρα, στον Μυλοπόταμο. Διάσημη και πολυσύχναστη παραλία το καλοκαίρι, το χειμώνα καλυμμένη ενίοτε ολόκληρη από τα κύματα, προσφέρει στους ελάχιστους επισκέπτες της μια εικόνα μοναδική και ολότελα διαφορετική.
4. Πηλιορείτικα καλούδια από τις «Εσπερίδες»
Για πολλά χρόνια πριν από την κρίση η Βυζίτσα ήταν από τα δημοφιλέστερα χωριά του Πηλίου, με διάσημους ενίοτε επισκέπτες, πολλούς και συνήθως ακριβούς ξενώνες και αρχοντικά. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, καθώς τόσο τα καταλύματα όσο και οι ταβέρνες και τα καφέ της έχουν μειωθεί αρκετά -έχουν πέσει κάπως και οι τιμές-, το ίδιο και η κίνηση. Συμβαίνουν όμως και καλά πράγματα, τα οποία γεννήθηκαν εν μέρει από την κρίση και από τις δραστήριες γυναίκες του χωριού, που φαίνεται πως πήραν την κατάσταση στα χέρια τους με τη δημιουργία των «Εσπερίδων». Πρόκειται για τον Γυναικείο Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό της Βυζίτσας, που ίδρυσαν πριν από πέντε χρόνια περίπου δεκατρείς γυναίκες, οι οποίες έψαξαν, ρώτησαν και κατέγραψαν παραδοσιακές συνταγές και, σε συνεργασία με ντόπιους αγρότες και παραγωγούς, παρασκευάζουν από γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες και λικέρ με φρέσκα φρούτα και καρπούς μέχρι σπιτικά ζυμαρικά, κουλουράκια, παξιμαδάκια, πίτες και όλα τα εποχιακά (τσουρέκια, κουραμπιέδες κ.ά.). «Η συνταγή ήταν απλή και την είχαμε μπροστά στα μάτια μας. Αξιοποιήσαμε τα προϊόντα της πλούσιας γης μας», λένε οι ίδιες και καμαρώνουν για τα πεπραγμένα τους. Τ/24230-86.838
Οι Μηλιές είναι από τα χωριά που έχουν ζωή χειμώνα-καλοκαίρι, έχουν πολλές ιστορίες να διηγηθούν από την ίδρυση του χωριού αλλά και από τη νεότερη ελληνική ιστορία -το όνομά τους συνδέεται με τη Μηλιώτικη Σχολή που δημιούργησαν το 1814 οι διαφωτιστές Γαζής, Κωνσταντάς και Φιλιππίδης-, ενώ είναι μεταξύ άλλων και το χωριό που συνδέθηκε σιδηροδρομικώς με τον Βόλο το 1903. Αυτή η σιδηροδρομική γραμμή είναι και ο επιπλέον λόγος που θα σας φέρει εδώ το χειμώνα, την εποχή που σταματάει τα (τουριστικά) δρομολόγιά του ο «Μουντζούρης» και το δίκτυο είναι στη διάθεση όσων θέλουν να το περπατήσουν χωρίς το φόβο του τρένου. Επιλέξτε μια μέρα χωρίς βροχή, ξεκινήστε από τον Σταθμό των Μηλεών και περπατήστε κατά μήκος των γραμμών μέχρι τη σιδερένια γέφυρα του Εβάριστο ντε Κίρικο, η οποία συγκαταλέγεται στα αξιοθέατα ολόκληρης της περιοχής.
6. Η Αγία Μαρίνα του Κισσού
Ο Κισσός είναι ένα μικρό χωριουδάκι, από τα λιγότερο γνωστά του Ανατολικού Πηλίου, στο οποίο θα βρεθείτε ακολουθώντας μια παράκαμψη του δρόμου μεταξύ Ζαγοράς και Τσαγκαράδας. Εντοπίστε το στο χάρτη και ανεβείτε μέχρι εδώ. Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ο πρώτος, όπως και για τα περισσότερα χωριά αυτής της πλευράς του βουνού, είναι η θέα στο απέραντο Αιγαίο από ψηλά. Γνωστή, φανταστική και μη εξαιρετέα. Ο δεύτερος και σημαντικότερος είναι για να δείτε την κεντρική εκκλησία του Κισσού, την ιστορική Αγία Μαρίνα, η οποία είναι τρίκλιτη βασιλική, χτισμένη τον 17ο αιώνα και «σπίτι» για ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες λαϊκές τοιχογραφίες (σκηνές της πηλιορείτικης ζωής) και αγιογραφίες, διά χειρός του λαϊκού ζωγράφου Ιωάννη Παγώνη. Ο τρίτος και τελευταίος λόγος είναι για να περπατήσετε στο δάσος που αρχίζει (και) από εδώ για όση ώρα έχετε διάθεση και αντοχή.
7. Το φαγητό θέλει τον... «Γερμανό» του
Ενα από τα λίγα μέρη στο Πήλιο όπου σε ρωτάνε πώς θέλεις να είναι ψημένη η μπριζόλα σου. Δεν είναι και λίγο αυτό και σε κάθε περίπτωση είναι ικανός λόγος για να κάνεις στάση σε ένα χωριό που δεν συγκαταλέγεται στα δημοφιλή της περιοχής. Πρόκειται για το Νεοχώρι, ένα μεγάλο χωριό, οι κάτοικοι του οποίου ασχολούνται με την εξόρυξη της περίφημης πλάκας του Πηλίου και σχεδόν καθόλου με τον τουρισμό. Εδώ, στην κεντρική πλατεία θα βρείτε το πολύ καλό καφέ-εστιατόριο «Γερμανός», στο οποίο θα φάτε όλα τα κρεατικά -προσεκτικά επιλεγμένα και ψημένα- μέχρι και βουβαλίσιο λουκάνικο και μπριζόλα. Μην το χάσετε. Τ/24230-55.390
8. Σέρβις άλλης εποχής στον «Παράδεισο»
Μόλις καθίσετε, θα σας φέρουν τσιπουράκι και από ένα λουλουδάκι στις γυναίκες της παρέας για το καλωσόρισμα. Πρόκειται για μια παλιά οικογενειακή ταβέρνα η οποία βρίσκεται στη συνοικία της Αγίας Παρασκευής στην Τσαγκαράδα και τελευταία έχει ξαναπάρει τα πάνω της. Με τους χαμογελαστούς γιους στο σέρβις και τη μαμά τους στην κουζίνα, ό,τι επιλέξετε να φάτε είναι καλομαγειρεμένο και το σημαντικότερο με πρώτες ύλες -από τα κρεατικά μέχρι τα λαχανικά- αποκλειστικά δικές τους. Η έμφαση βέβαια δίδεται στα κρεατικά, όπως η καταπληκτική χοιρινή μπριζόλα τους, το παραδοσιακό σπετσοφάι ή το «ψητούλι» (αρνάκι ή κατσικάκι με πατάτες στο φούρνο), τα οποία αξίζει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε. Κι αν βαρυστομαχιάσετε, μην ανησυχείτε. Είστε στο κατάλληλο μέρος για περπάτημα! Τ/24260-49.209
9. Αγιος Λαυρέντιος: «the dead end»
Η «καλή» εποχή του είναι στα τέλη του καλοκαιριού, οπότε τα τελευταία δέκα χρόνια ο Αγιος Λαυρέντιος μετονομάζεται σε «Μουσικό Χωριό» και αποτελεί το σημείο συνάντησης και συμβίωσης καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο. Το χειμώνα, πάλι, είναι ένα ησυχαστήριο, όπου πιο πέρα και πιο πάνω υπάρχει μονάχα φύση, οπότε, αν επιλέξετε να έρθετε μέχρι εδώ, θα το κάνετε για να μείνετε και να ξεκουραστείτε. Το χωριό είναι περιποιημένο, το κέντρο του και τα γύρω καλντερίμια είναι όλα λιθόστρωτα και χωρίς αυτοκίνητα, ενώ τριγύρω υπάρχουν πρόσφατα σηματοδοτημένα μονοπάτια και δυνατότητα για πεζοπορία και ιππασία. Για το τελευταίο θα αναζητήσετε τον Παντελή, που έχει άλογα και έχει διαμορφώσει διαδρομές για όλους. Για τη διαμονή σας, πάλι, μπορείτε να απευθυνθείτε στο «Παληό Eλαιοτριβείο», το οποίο βρίσκεται δίπλα σε ένα ποταμάκι και διαθέτει 7 ευρύχωρα δωμάτια και σουίτες.
Από 70 ευρώ το απλό δίκλινο με πρωινό (από 100 οι σουίτες), Τ/24280-96.481, www.palioeleotrivio.gr
10. Βελγική φιλοξενία στις Πινακάτες
Ενα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη. Τα «Χελιδονάκια» όμως, ο ξενώνας που άνοιξαν πριν από δέκα χρόνια περίπου το ζεύγος Ρέντερς από το Βέλγιο, φαίνεται πως συνεισέφερε αρκετά στο να έρθει η... τουριστική άνοιξη στις μικρές και μέχρι πρότινος απομονωμένες Πινακάτες. Το ορεινό χωριουδάκι, που συνδέθηκε οδικώς με τη γειτονική Βυζίτσα μόλις το 1999 (μέχρι τότε υπήρχε δρόμος μόνο από την πλευρά του Αγίου Γεωργίου Νηλείας και προς το Βόλο), είναι πετρόχτιστο, πολύ ήσυχο -έχει λιγότερους από 100 κατοίκους-, πολύ ατμοσφαιρικό και πολύ χειμωνιάτικο. Στα δε «Χελιδονάκια», που στεγάζονται σε παλιό, προσεκτικά ανακαινισμένο αρχοντικό, ο Εντουαρτ και η Μαρία-Λουίζα έχουν δημιουργήσει ένα bed & breakfast εννέα πλήρως εξοπλισμένων δωματίων και ενός στούντιο, όπου θα ευχαριστηθείτε τσίπουρο πλάι στο αναμμένο τζάκι και πολύ περισσότερο το γκουρμέ πρωινό που ετοιμάζουν. Είναι ίσως το μοναδικό μέρος στο Πήλιο όπου θα σας σερβίρουν brique de brebis και προσούτο. 100 ευρώ το δίκλινο και 120 ευρώ το τρίκλινο με πρωινό (ή 90 και 110 ευρώ αντίστοιχα, για πάνω από 5 ημέρες, Τ/24230-86.920, 86.230, pinakates.com
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια