Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας είναι η δεύτερη μεγάλη πολιτική εξέλιξη στην πολιτική ζωή της χώρας την τελευταία εικοσαετία, μετα την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού.
Το σκηνικό αλλάζει με τρόπο θετικό για την χώρα.
Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να προσφέρει επιτέλους την αναγκαία ισορροπία στο πολιτικό σκηνικό της χώρας όπου υπάρχει πια ένα αντίπαλο δέος στην ελέω Τρόικας «παντοκρατορία» του Αλέξη Τσίπρα.
Ο σημερινός πρωθυπουργός χάνει πλέον τρία πλεονεκτήματα που εκμεταλλεύτηκε τον τελευταίο χρόνο:
-Δεν είναι πια ο μοναδικός νέος ηλικιακά ηγέτης όσο κι αν έχει σημασία αυτό. Ο κ. Τσίπρας πούλησε και πολύ ακριβά μάλιστα το γεγονός ότι αυτός ένα νέο «παιδί» σαράντα χρονών έγινε πρωθυπουργός. Χωρίς φυσικά κανείς να ασχολείται με το τι έκανε ως πρωθυπουργός και εάν όλα όσα συνέβησαν δεν ηταν τίποτε περισσότερο από αρνητική κατάληξη της έλλειψης εμπειρίας, του νεαρού της ηλικίας και της έπαρσης που πολύ συχνά προκαλεί αυτή.
Τώρα απέναντι του ο κ. Τσιπρας δεν έχει τον Αντώνη Σαμαρά, τον Φώτη Κουβελη, τον Βαγγέλη Βενιζελο, αλλά έναν σχεδόν συνομήλικο του.
Έτσι το πλεονέκτημα της ηλικίας δεν υπάρχει πια. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ο κ. Μητσοτάκης αν και προέρχεται από τζάκι, δεν πήρε το δακτυλίδι του Αλαβάνου για να γίνει αρχηγός, αλλά το πέτυχε με την προσωπική σφραγίδα του. Με τις θέσεις που διατύπωσε, το πολιτικό προφίλ που πρόβαλλε, τις προτάσεις που παρουσίασε.
-Ο κ. Μητσοτάκης σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσιπρα έχει γράψει ένσημα στην προηγούμενη ζωή του. Δεν είναι παιδί του κομματικού σωλήνα, αν και φυσικά είναι πολύ πιο εύκολο να έχεις γράψει προϋπηρεσία εάν λέγεσαι Μητσοτάκης και όχι Μητσοτακιδης. Όχι φυσικά ότι και ο Αλέξης δεν μπορούσε έστω και για τα μάτια του κόσμου να κολλήσει ένσημα στις εταιρίες της οικογενείας του ή εκείνες του Αλέκου Φλαμπουραρη…
– Σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσιπρα, ο κ. Μητσοτάκης δεν κινδυνεύει να είναι κωλοτούμπας. Κερδίζει την πρώτη προσωπική «εκλογική» μάχη του προβάλλοντας αυτά που πιστεύει, που είναι ρεαλιστικά έστω κι αν ήταν αντιδημοφιλή.
Ο κ. Τσίπρας κέρδισε τρεις εκλογικές διαδικασίες λέγοντας τα αντίθετα από αυτά που εφάρμοσε την επόμενη ημέρα.
-Η εκλογή Μητσοτάκη είναι ενθαρρυντική για την χώρα. Έδειξε ότι ακόμη υπάρχουν έστω και ελάχιστα αντισώματα, σε αυτή την δραματική επιδείνωση που παρουσιάζει το εθνικό καρκίνωμα, του λαϊκισμού και των εύκολων λύσεων.
Ότι στις κάλπες χθες δεν πήγαν μόνο οι Νεοδημοκράτες, δεν πήγαν μόνο οι κουμπαριές του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ούτε μόνο οι εκνευρισμένοι με την στάση του Κώστα Καραμανλή νεοδημοκράτες. Πήγαν κι άλλοι που είναι πλέον συνειδητοί πολίτες.
Που θέλουν να πάρουν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους. Που θέλουν να έχουν λόγο για την πολιτική ηγεσία της χώρας σε όποιο κόμμα κι αν ανήκουν. Γιατί ο ενεργός πολίτης δεν μπορεί να είναι απλώς κομματικό μέλος. Μπορεί και πρέπει να έχει λόγο για την ηγεσία, για την γραμμή κάθε κόμματος…
-Ηττήθηκαν όσοι βρέθηκαν απέναντι στον Μητσοτάκη για διαφορετικούς λόγους. Επειδή ήταν απέναντι παραδοσιακά στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (και καλά έκαναν), επειδή ηταν παραδοσιακά δίπλα στη καραμανλικη παράδοση… Ο Κυριάκος κέρδισε χθες την κακή κληρονομιά: το επίθετο Μητσοτάκης.
Έφθανε όμως αυτό; Εδώ ολόκληρος Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε αγώνα για τον … Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Όχι επειδή πίστευε σε αυτόν… Αλλά επειδή η εκλογή του θα κράταγε ζεστό τον θρόνο για την επιστροφή του Κώστα Καραμανλή όταν θα αποφασίσει εκ του ασφαλούς να έρθει να μας σώσει και επειδή έτσι νόμιζε ότι θα βοηθούσε τον προσωπικό ευεργέτη του: τον κ. Τσιπρα.
Τον Κυριάκο δεν τον ξέρω προσωπικά κι αν κρίνω από το όνομα του και από εκείνη την αμαρτωλή ιστορία με τα τηλεφωνικά κέντρα του Χριστοφοράκου, και την εμμονή στις απολύσεις (που δεν έκανε τελικά ως υπουργός) μάλλον υπάρχει αρνητική προδιάθεση.
Ο Κυριάκος θα πρέπει από αύριο να αποδεικνύει κάθε ημέρα πολλά, ακόμη και αυτονόητα… Και θα πρέπει να αποφύγει την παγίδα στην οποία έπεσε ο Αλέξης Τσιπρας: Ότι “επειδή είμαι νέος, όλοι οφείλουν να μου κάνουν τα χατίρια”…
Από σήμερα υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία για την χώρα.
Πάμε πάσο. Ξαναμοιράζουμε την τράπουλα, κοιτάμε τα χαρτιά και πάμε μπροστά. Η παλιά στημένη παρτίδα τέλειωσε. Τώρα εδώ όλοι αναμετρώνται με την πραγματικότητα. Κι εμείς σαν πολίτες μπορούμε πια χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες χωρίς κόμπλεξ να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας, την συνείδηση μας, την λογική μας.
Ακόμη κι αν δεν είμαστε Νεοδημοκράτες, η εκλογή του Κυριάκου, μας δίνει μια ακόμη ευκαιρία…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια