 |
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος |
Η έρευνα αυτή είχε δημοσιευτεί με αφορμή τις δυο βομβιστικές επιθέσεις κατά των Κούρδων, στις 6 Ιουνίου στο Ντιαρμπακίρ με 4 νεκρούς και πάνω από 400 τραυματίες και στις 20 Ιουλίου στο Suruç, πάλι με θύματα Κούρδους, 33 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες. Η τουρκική εφημερίδα είχε προφητέψει ότι το κακό θα τριτώσει και πραγματικά στις 10 Οκτωβρίου το κακό τρίτωσε στην Άγκυρα, με 100 περίπου νεκρούς και πάνω από 150 τραυματίες.
Ενώ πολλοί εκπρόσωποι του επίσημου τουρκικού κράτους έχουν αρνηθεί την ύπαρξη αυτής της οργάνωσης, όπως ένας από τους πρώην αρχηγούς της, ο στρατηγός Τεομάν Κομάν, οι πρώτες αναφορές για την οργάνωση αυτή έρχονται από το 1986. Την εποχή εκείνη το ΡΚΚ είχε ήδη αρχίσει να εντείνει την ένοπλη δραστηριότητα τους στην νοτιοανατολική Τουρκία και ο πόλεμος φαίνονταν να εξαπλώνεται επικίνδυνα καθώς ο τουρκικός στρατός δεν ηταν ικανός να καταστείλει την δράση των ανταρτικών ομάδων.
Την περίοδο εκείνη ο αντιστράτηγος Χουλουσί Σαχίν συγκάλεσε μια ειδική σύσκεψη στην Άγκυρα στην οποία πήραν μερος οι αξιωματικοί Αϊτεκίν Οζέν, Αρίφ Ντογάν, Χουσεϊν Καρά και ο ταγματάρχης Τζεμ Ερσεβέρ. Στην σύσκεψη αυτή αποφασίστηκε η ίδρυση της JITEM και επικεφαλής της τέθηκε ο ταγματάρχης Τζεμ Ερσεβέρ, ενώ καταρτίζονται οι πρώτες εφτά διοικήσεις της JITEM. Σε μικρό χρονικό διάστημα η JITEM έγινε το κύριο σώμα πληροφόρησης της τουρκικής Στρατοχωροφυλακής που ηταν και η κύρια δύναμη που πολεμούσε τους Κούρδους και άρχισε να αναπτύσσει δράση στις νοτιοανατολικές επαρχίες και όχι μόνο, με χτυπήματα και δολοφονίες επωνύμων Κούρδων αλλά και αριστερών Τούρκων.
Η JITEM αποτελούνταν κυρίως από δυνάμεις κρούσεις που είχαν πολιτική περιβολή και χρησιμοποιούσαν επαγγελματίες εκτελεστές και καταδότες ακόμα και πρώην μέλη του ΡΚΚ. Οι δυνάμεις αυτές στελεχώθηκαν το 1991 από τον στρατηγό Εσρέφ Μπιτλίς. Ό ίδιος ο Μπιτλίς σκοτώθηκε αργότερα σε ύποπτο αεροπορικό δυστύχημα στις 17 Φεβρουαρίου 1993, με αεροπλάνο της πολιτικής αεροπορίας. Με την επέκταση της JITEM όμως ο αρχηγός της, Τζεμ Ερσεβέρ, άρχισε να κινείται αυτόνομα καθώς είδε ότι μπορούσε να ελέγχει σε μεγάλο βαθμό το λαθρεμπόριο ναρκωτικών που ήταν και είναι η κύρια οικονομική δραστηριότητα της ανατολικής Τουρκίας. Έτσι δημιούργησε αντιπαλότητες μέσα στο ίδιο το τουρκικό στράτευμα και στις 5 Νοεμβρίου 1993 δολοφονείται και αυτός μαζί με δυο στενούς του συνεργάτες τους Μουσταφά Ντενίζ και Νεβάλ Μποζ. Οι εκτελεστές τους άφησαν επιδεικτικά τα τρία πτώματα σε τρία σημεία εξόδου της Άγκυρας, κατά τρόπο που θύμιζε το βιβλίο του ίδιου του Ερσεβέρ που είχε τίτλο, «Το Τρίγωνο του Διάβολου». Η τότε πρωθυπουργός Ταντσου Τσιλερ σε δηλώσεις της μετά το συμβάν το χαρακτήρισε σαν… εσωτερικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Φυσικά κανένας δεν τόλμησε να ζητήσει εξηγήσεις τι εννοούσε με αυτό το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών.
Οι αποκαλύψεις που ήρθαν μετά το σκάνδαλο του Σουσουρλουκ, (Νοέμβριος 1996), φανέρωσαν ότι την εποχή εκείνη ο Κορκούτ Εκεν, ένας άλλος πράκτορας, είχε αναλάβει τον πρώτο ρόλο στον συντονισμό και την δράση των αντιτρομοκρατικών οργανώσεων με την Jitem. Από την στιγμή όμως που ο Εκεν είχε αναλάβει τότε το μεγάλο αυτό πόστό, ήθελε να είναι αυτός που θα καρπώνονταν και το μεγαλύτερο μερίδιο από την οικονομική εγκληματική δράση που συμπεριλαμβάνονταν στο λαθρεμπόριο και τις δολοφονίες Κούρδων διανοουμένων, πολιτικών, αριστερών δημοσιογράφων και άλλων. Έτσι για να αποκτήσει ο Εκεν, που είχε τις συμπάθειες του Γενικού Επιτελείου τον πλήρη έλεγχο, έπρεπε να βγει από την μέση ο Ερσεβέρ που ήλεγχε με την οργάνωση του το Κουρδιστάν. Το ίδιο το Συμβούλιο Ασφαλείας είχε αναθέσει στον Κορκούτ Εκεν αυτές τις αρμοδιότητες και φυσικά αυτό του έδωσε και την πλήρη ελευθερία να εξολοθρεύσει τον Ερσεβέρ.
Η JITEM εντωμεταξύ γρήγορα είχε κυριαρχήσει στην νοτιοανατολική Τουρκία και όχι μόνο σφάζοντας και εκτελώντας Κούρδους. Οι μονάδες της ντύνονταν όπως οι αντάρτες, είχαν «ειδικά» αυτοκίνητα, δέχονταν και διαταγές μόνο από τον δικό τους διοικητή. Περιφέρονταν από χωριό σε χωριό και κάθε μονάδα είχε την δικιά της περιοχή. Έγραψε σχετικά η κουρδική εφημερίδα Οζγκιούρ : «Όλοι μιλάνε κουρδικά και συχνά εμφανίζονται σαν αντάρτες τού ΡΚΚ. Όλοι έχουν αντάρτικη εμφάνιση και συχνά συμφιλιώνουν τους χωρικούς πού έχουν διαφορές μεταξύ τους. Οι αξιωματικοί αυτών των μονάδων είναι καλοπληρωμένοι και παίρνουν έκτακτα πριμ και αποζημιώσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό οι οποίες αυξάνονται ανάλογα με την ποιότητα των πληροφοριών που παρέχουν.»
Η οργάνωση αυτή είναι μπλεγμένη σε όλες τις σκοτεινές και προβοκατόρικες υποθέσεις της σύγχρονης ιστορίας της Τουρκίας, βαμμένες με το αίμα εκατοντάδων θυμάτων της. Αποτελούσε πάντα το μακρύ και αόρατο χέρι του κατεστημένου και της εξουσίας, είτε αυτό ήταν κεμαλικό είτε διαφοροποιημένο.
Είναι μεγάλο ερώτημα αν ο Ερντογάν δεν θα έμπαινε στον πειρασμό να μην χρησιμοποιήσει αυτό το Βαθύ Κράτος, τώρα για τους δικούς του σκοπούς, κάτι που όμως θα κηλίδωνε για πάντα την κατ’ αρχή λαμπρή πολιτική του καριέρα. Αυτό φάνηκε πλέον μετά την εκλογική του ήττα στις εκλογές της 7ης Ιουνίου 2015.
Η Τουρκία σήμερα περνά την μεγαλύτερη κρίση στην σύγχρονη ιστορία της. Η συνεχιζόμενη δράση του Βαθέως Κράτους σε αυτή την ιστορική φάση, εκείνο που επιτυχαίνει ουσιαστικά εκτός από την αποσταθεροποίηση προς όφελος της εκάστοτε εξουσίας, είναι να της δώσει ακόμα πιο βαριά χτυπήματα που τώρα κλονίζουν συθέμελα αυτό το τεχνικό οικοδόμημα που ονομάστηκε από τον ιδρυτή του, Μουσταφά Κεμαλ ο επονομαζόμενος Ατατούρκ, Τουρκική Δημοκρατία! Μια δημοκρατία βαμμένη στο αίμα!
Σημεία των καιρών!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια