Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
|
• Πρώτον, ότι η Μόσχα σε επιχειρησιακό επίπεδο δεν υστερεί σε τίποτε από την τεχνολογία - τεχνογνωσία της Ουάσιγκτον ως προς την προβολή ισχύος ή έστω σε μια αξιόπιστη απειλή προβολής πληγμάτων εξ αποστάσεως.
• Δεύτερον, δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς τη ρωσική επικυριαρχία στην περίκλειστη θάλασσα, ένα μήνυμα που αφορά και τα υποθαλάσσια ενεργειακά κοιτάσματα με αποδέκτες κυρίως το Αζερμπαϊτζάν αλλά και το Καζακστάν και το Τουρκμενιστάν.
• Τρίτον και σημαντικότερο, διαμηνύει την πλήρη παράκαμψη της Τουρκίας, των Στενών και του εναέριου χώρου της.
Οι πύραυλοι μετά την εκτόξευσή τους διέσχισαν τον εναέριο χώρο του Ιράν και του Ιράκ πριν πλήξουν τους τζιχαντιστές στη Συρία, την ώρα μάλιστα που στη Βαγδάτη η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ζητήσει από τη Μόσχα βομβαρδισμούς κατά των τζιχαντιστών στο βορειοδυτικό Ιράκ. Ετσι η Τουρκία βλέπει να κατρακυλά η όποια αξία και αξιοπιστία της γεωγραφικής της θέσης ως δυνητικού φραγμού της προβολής ισχύος της Μόσχας προς τη Μέση Ανατολή, καθώς για πρώτη φορά στη μετά το 1918 μεταοθωμανική Μέση Ανατολή η Ρωσία ασκεί επιρροή ταυτόχρονα στην Τεχεράνη, τη Βαγδάτη και τη Δαμασκό.
Η Τουρκία, επί της ουσίας, αν θελήσει πέραν της ρητορικής να αντιταχθεί στην επέμβαση και τη διαφαινόμενη μόνιμη παρουσία της Ρωσίας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, θα πρέπει να διακινδυνεύσει την επιδείνωση των σχέσεών της με το Ιράν αλλά και με τη Βαγδάτη με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει ως περαιτέρω περιπλοκή στο Κουρδικό εντός και εκτός συνόρων.
Η Αγκυρα δεν μπορεί να παρενοχλήσει τη Ρωσία αλλού, καθώς ούτε οι ΗΠΑ ούτε ο Γαλλογερμανικός Αξονας αλλά ούτε και οι παράκτιες Βουλγαρία, Ρουμανία και Γεωργία θα ήθελαν αυτήν τη στιγμή ένταση και επιδείξεις δύναμης στον Εύξεινο Πόντο, που θα έθεταν σε κίνδυνο τη δύσκολη αναζήτηση συμβιβαστικής λύσης στην Ουκρανία.
Με εξαίρεση την εισβολή στο Αφγανιστάν, τον Δεκέμβριο του 1979, σήμερα το Κρεμλίνο έχει προωθήσει την παρουσία και την εμπλοκή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή όσο ποτέ στην Ιστορία της τσαρικής Ρωσίας, της Σοβιετικής Ενωσης και της μετακομμουνιστικής Ρωσίας.
Πριν από τέσσερα χρόνια, η εξέγερση κατά του Ασαντ έδειχνε ότι η Μόσχα θα χάσει τον τελευταίο σύμμαχό της στη Μέση Ανατολή - Ανατολική Μεσόγειο. Σήμερα η Ρωσία, όπως είδαμε, είναι όσο ποτέ παρούσα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια