Μιά απλή εξήγηση για το θρίαμβο του Τσίπρα

Ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι η επίδοξη χειραγώγηση θα έστρεφε την αντισυστημική ψήφο υπέρ του Τσίπρα

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

Τελικά, το μόνο μέγεθος που δεν τόλμησαν να πειράξουν οι δημοσκόποι, σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ήταν αυτό της παράστασης νίκης. Την πρόβλεψη, δηλαδή, των απλών ψηφοφόρων για το ποιος θα αναδειχθεί νικητής στις κάλπες.

Η σημαντική υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την παράμετρο εξηγεί εν πολλοίς το τελικό αποτέλεσμα και καταρρίπτει την εικόνα ενός «ντέρμπι», που ήθελαν να βλέπουν στα όνειρά τους οι εντολείς των δημοσκοπήσεων. Όλοι αυτοί, δηλαδή, που προσδοκούσαν τη συνέχιση των μνημονιακών... «μεταρρυθμίσεων» χωρίς τον Τσίπρα στα πόδια τους.
Έχω ξαναγράψει πολλές φορές ότι η λεγόμενη διαπλοκή και οι δυνάμεις που την υπηρετούν, οριζόντια και κάθετα, στο κοινοβουλευτικό, το επιχειρηματικό και το μιντιακό στερέωμα αποτελούν μια υπερτιμημένη, όσο και ετερόκλητη συμμαχία συμφερόντων χωρίς κοινωνικά ερείσματα και χωρίς τα μέσα επιρροής που είχε στο παρελθόν.

Μέχρι και την έλευση των Μνημονίων, οι εκπρόσωποί της αντλούσαν ισχύ από τις μονοκομματικές συστημικές κυβερνήσεις που εναλλάσσονταν στην εξουσία, αλλά σήμερα έχουν ξεμείνει από... καύσιμα και έχουν απέναντι την κοινή γνώμη, που αφυπνίστηκε για τα καλά.
Ματαίως προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους ψηφοφόρους, να δαιμονοποιήσουν πρόσωπα και πολιτικά κόμματα και να επιβάλουν καταστάσεις της αρεσκείας τους. Στην πραγματικότητα, καταφέρνουν το εντελώς αντίθετο από αυτό που επιδιώκουν. Βενιζέλο ήθελαν και θριάμβευσε ο Γιωργάκης, Ντόρα προετοίμαζαν και προέκυψε Σαμαράς, Παπαδήμους ονειρεύονταν και φτάσαμε στον Τσίπρα.

Το βατερλό, βέβαια, σημειώθηκε με το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου. Καναλάρχες και δημοσκόποι μέσα από μια αδυσώπητη πλύση εγκεφάλου δημιουργούσαν προδιαγραφές «πολιτικής ορθότητας» στην επιλογή τού «ναι». Επώνυμες κυρίες με απαστράπτουσες γόβες, τραπεζίτες και βιομήχανοι εκτέθηκαν δημόσια στις φιλοευρωπαϊκές συγκεντρώσεις του... «νοήμονος κοινού». Κι όμως, το αποτέλεσμα ήταν ένα περίτρανο «όχι». Που μετέτρεψε σε μουλωχτό «ναι» μέσα σε μία εβδομάδα ο επιδέξιος κ. Τσίπρας.

Στην κρίσιμη εκείνη συγκυρία η διαπλοκή έχασε και την τελευταία της ευκαιρία. Αντί να αγκαλιάσει τον «μεταμελημένο» πρωθυπουργό, που είδε το... φως το αληθινό, και να τον αναδείξει ως μοναδική εγγύηση για την εφαρμογή του Μνημονίου, άρχισε να τον πολεμά με ιεραποστολικό μένος και χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Πέρα και έξω από τη βούληση και τις προσδοκίες των ίδιων των δανειστών, που εγκαίρως κατάλαβαν πως η εφαρμογή του προγράμματος μπορεί να έλθει εις πέρας μόνο με μια κυβέρνηση που διατηρεί απέναντι στην κοινωνία ένα «αριστερό άλλοθι».

Οι δικοί μας ολιγάρχες τα θέλησαν όλα. Και τον σκύλο και την πίτα. Να... «μείνουμε Ευρώπη» με τα δικά τους παιδιά στα πράγματα. Απαλλαγμένοι από ενοχλητικούς «δραχμολάγνους», όπως η Ζωή και ο Λαφαζάνης, με την πολιτικά παρωχημένη Νέα Δημοκρατία σε ρόλο αμήχανου εντολοδόχου και στην πράξη να κάνουν κουμάντο οι παραφυάδες του σημιτικού εκσυγχρονισμού, το ΠΑΣΟΚ του Σκανδαλίδη, τα Ποτάμια και η... χρυσή εφεδρεία των Λεβέντηδων.

Ε, λοιπόν, όλα μαζί δεν γίνονται. Και η Νέα Δημοκρατία πρώτη και η Φώφη ισχυρή και ο Σταύρος ρυθμιστής. Ηταν μαθηματικά βέβαιο ότι αυτή η επίδοξη χειραγώγηση θα έστρεφε το μεγαλύτερο τμήμα της αντισυστημικής ψήφου στον Τσίπρα! Οπερ και εγένετο.
«Για να μη θέλει το σύστημα τον Τσίπρα, πάει να πει πως μαζί του αισθάνεται άβολα. Δεν τα έχει βρει μαζί τους. Ακόμη τουλάχιστον» σκέφθηκε ο απλός πολίτης. Και ανάμεσα στους μνημονιακούς διάλεξε τον λιγότερο φθαρμένο...

Αυτή είναι η απλή εξήγηση της δήθεν εκλογικής έκπληξης και όλα τα άλλα περιττεύουν. Οι αναγνώστες, άλλωστε, της «δημοκρατίας» γνωρίζουν ότι, προσωπικά, ποτέ δεν πίστεψα στη νίκη αυτής της Νέας Δημοκρατίας, που αντί να κάνει την αυτοκάθαρσή της, προσπαθούσε να εξισώσει τη «λίστα Λαγκάρντ» με... τη λίστα Τσίπρα!

Εκφράστηκα δημόσια και έγινα δυσάρεστος, όταν μόλις δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές έγραφα επί λέξει από αυτήν εδώ τη σελίδα: «Ε, λοιπόν, καθόλου δεν συμμερίζομαι τις χαρές και τα πανηγύρια στο στρατόπεδο της Ν.Δ. που βλέπει νίκη πάνω στο νήμα, επειδή τα δελτία των 8 έβγαλαν την αναμέτρηση ντέρμπι. Δυστυχώς, πρέπει να το καταλάβουμε. Δεν υπάρχει κανένα φαινόμενο επαναπατρισμού ψηφοφόρων στη Ν.Δ.».
Και ούτε θα υπάρξει, προσθέτω σήμερα. Οσο τουλάχιστον κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί...

Εφημερίδα Δημοκρατία

 
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.