Στην ειδησεογραφία της χθεσινής ημέρας, σημαντική θέση είχε το ταξίδι του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στις Βρυξέλλες, με αφορμή τη διεξαγωγή της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το μεταναστευτικό, που εξελίσσεται στο κορυφαίο ζήτημα ασφαλείας της Ένωσης,
καθώς την απειλεί με… ανεξέλεγκτη οπισθοδρόμηση, αφού οι συνθήκες που έχουν ψηφιστεί και ισχύουν, φαίνεται πως δεν λάμβαναν υπόψη μια προβλέψιμη πραγματικότητα, προτιμώντας την αντίστοιχη για την περίοδο διαπραγμάτευσης… εικονική.
«Είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει συνεννόηση με τις χώρες διέλευσης και κυρίως με την Τουρκία», τόνισε ο Έλληνας πρωθυπουργός στις δηλώσεις του, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, πρόσθεσε πως «χωρίς συνεννόηση με την Τουρκία, δεν μπορεί η ΕΕ να λύσει το πρόβλημα, μόνη της».
Πολλοί έσπευσαν να εκφράσουν ικανοποίηση για την επίθεση που δέχθηκε η χώρα μας από τον ιδιόρρυθμο ηγέτη της Ουγγαρίας, ο οποίος κατηγόρησε τη χώρα μας ότι δεν είναι σε θέση να φυλάξει τα σύνορά της, προτείνοντας με επαρκή… φορτικότητα, την αποστολή «ευρωπαϊκών δυνάμεων» για να πετύχουν τον σκοπό αυτόν.
Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, τάχθηκε υπέρ της συνεννόησης «με τις χώρες διέλευσης και κυρίως με την Τουρκία» έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις περιορισμού των θυμάτων στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Πρόκειται για μια – καταρχήν – πολιτικώς ορθή στάση, η οποία όμως θα πρέπει να προσεχθεί και να γίνει η απαραίτητη προετοιμασία από τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας, αφού εγκυμονεί κινδύνους, όπως δείχνει η Ιστορία της εμπλοκής ισχυρών παραγόντων-παικτών του διεθνούς συστήματος στην περιοχή…
Αυτό που εννοούμε είναι σαφέστατο. Η Ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων υποδεικνύει, πως το ότι εμείς οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε προβλήματα στις διμερείς μας σχέσεις με την Τουρκία (βλ. τουρκικός αναθεωρητισμός, για να μην παρεξηγηθούμε), δεν αφορά και πολύ τους υπόλοιπους, οι οποίοι και παγίως επιλέγουν μια «ισορροπημένη προσέγγιση», η οποία ρίχνει νερό στον μύλο των τουρκικών αναθεωρητικών σχεδιασμών, καθότι η ελληνική πλευρά είναι παγίως υπερασπιστής του status quo.
Εάν χαράξεις όμως μια «μέση γραμμή» ανάμεσα σε όσα η Τουρκία διεκδικεί (με τον γνωστό… «διπλωματικό» τρόπο) και στην καθεστηκυία τάξη που υπερασπίζει η Ελλάδα, αναγκαστικά, ένα μέρος των τουρκικών διεκδικήσεων νομιμοποιείται εμμέσως. Εάν δε συνυπολογίσουμε και το δεδομένο της υιοθέτησης μαξιμαλιστικών θέσεων προσβλέποντας σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης, τότε η Τουρκία πετυχαίνει «αναίμακτα» να συμπεριλαμβάνονται στη δική της πλευρά της μέσης γραμμής του διεθνούς παράγοντα, πολύ περισσότερα από το ελάχιστα αποδεκτό σενάριό της.
Η ανωτέρω σχηματική περιγραφή της πραγματικότητας που βιώνει η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, στόχο έχει να καταδείξει, ότι η όποια εμπλοκή ξένου παράγοντα στην περιοχή, ανεξαρτήτως του πόσο «αγνά» και «ανιδιοτελή» μπορεί να είναι τα κίνητρα (που δεν είναι…), μπορεί να δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα και να οδηγήσει σε τετελεσμένα, εάν η ετοιμότητα και η εν γένει στάση της ελληνικής πλευράς δεν είναι αρκούντως προσεκτική.
Η αναφορά της Μέρκελ στην εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση συνεννόησης με την Τουρκία, φροντίζοντας να προσθέσει ότι διαφορετικά η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να επιλύσει το ζήτημα, είναι αρκούντως «ύποπτη». Διότι δεν νοείται τέτοια επίδειξη ηττοπάθειας και εξάρτησης από την οποιαδήποτε χώρα, εκ μέρους της ισχυρότερης ηγεσίας χώρας-μέλους της Ένωσης, δηλαδή της γερμανικής.
Εάν η Γερμανία όντως πιστεύει ότι το πρόβλημα δεν επιλύεται, ούτε δια της μεθόδου που προκρίνουν – προτείνουν οι Ούγγροι, με την παρουσία δηλαδή ευρωπαϊκών δυνάμεων στα εξωτερικά σύνορα της Ένωσης στο Αιγαίο, τότε υφίσταται ζήτημα με την πραγματική γεωπολιτική εμβέλεια του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και όσοι σέβονται την εθνική τους κυριαρχία οφείλουν να προβούν σε αναθεωρήσεις.
Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο η διατύπωση της Μέρκελ να έχει άλλους στόχους, δηλαδή την αφορμή έναρξης μιας διαδικασίας που θα οδηγήσει σε ένα κάποιο «κλείσιμο» του ελληνοτουρκικού μετώπου, καθώς η περιοχή έχει και ενεργειακό ενδιαφέρον προσεχώς. Σε αυτό το σημείο όμως, επανερχόμαστε στα σε όσα αναφέρθηκαν παραπάνω…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια