Επιστημονική ομάδα του Εθνικού Ινστιτούτου Γήρανσης των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον Δρ Έβαν Χαντλεϊ, έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση περισσότερους από 200 υγιείς ενήλικες, νεαρής και μέση ηλικίας, με φυσιολογικό βάρος ή λίγα περιττά κιλά.
Οι εθελοντές, είτε ακολούθησαν τροφή με περιορισμό θερμίδων, είτε συνέχισαν να τρέφονται όπως συνήθως.
Παλαιότερες ζωικές μελέτες είχαν δείξει ότι ο περιορισμός των θερμίδων (χωρίς όμως στέρηση των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών) παρατείνει την επιβίωση και επιβραδύνει την εξέλιξη πολλών παθήσεων.
Η ομάδα του θερμιδικού περιορισμού έπρεπε σε ορίζοντα 12μήνου να χάσουν το 15,5% του βάρους τους. Αυτό θα επιτυγχανόταν με μείωση κατά 25% των προσλαμβανόμενων θερμίδων. Το επόμενο 12μηνο έπρεπε να διατηρήσουν σταθερό το βάρος τους.
Εν τέλει τα άτομα αυτά έχασαν κατά μέσο όρο το 10% του βάρους τους τον πρώτο χρόνο και διατήρησαν το νέο βάρος τον δεύτερο χρόνο. Αν και δεν πέτυχαν τον αρχικό στόχο, κατάφεραν την καλύτερη απώλεια βάρους σε διατροφική μελέτη μη παχύσαρκων ατόμων.
Ωστόσο, δεν πέτυχαν τον θερμιδικό περιορισμό κατά 25%, αλλά μόνο κατά 12%, για τα δύο χρόνια της μελέτης.
Οι εθελοντές δεν παρουσίασαν αλλαγές στον μεταβολισμό αλλά είχαν σημαντικές βελτίωσεις σε δείκτες της καρδιακής υγείας, όπως 6% μείωση στην ολική χοληστερόλη, 4% πτώση της αρτηριακής πίεσης και αύξηση της HDL («καλής») χοληστερόλης.
Επίσης ο θερμιδικός περιορισμός συντέλεσε σε 47% μείωση των επιπέδων της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης, δείκτης φλεγμονής που έχει σχετιστεί με την καρδιακή νόσο. Οι ερευνητές κατέγραψαν και μειωμένη αντίσταση ινσουλίνης, δείκτης κινδύνου διαβήτη.
Τέλος, πτώση σημειώθηκε και στην θυρεοειδική δραστηριότητα κατά 20% και άνω, γεγονός που έχει σχετιστεί με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.
Πάντως, κάποιοι από τους εθελοντές εκδήλωσαν προσωρινή αναιμία, ενώ κάποιοι άλλοι είχαν μεγαλύτερη της αναμενόμενης μείωση της οστικής πυκνότητας.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια