Τον Ιανουάριο και τον Ιούλιο του 2015 οι δημοσκοπήσεις έπεσαν έξω παταγωδώς. Η δικαιολογία ήταν ότι ο λαός δεν έλεγε την αλήθεια, ότι έχει αλλάξει η συμπεριφορά των πολιτών, ότι είναι δύσκολα να μετρήσεις ένα δημοψήφισμα κ.λπ.
Και στις δύο περιπτώσεις νικητής ήταν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα, για τρίτη φορά προβλέπουν ένα ντέρμπι στον πόντο μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας για την κατάληψη της πρωτιάς στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου.
Μόλις μια εβδομάδα πριν την κάλπη το πολιτικό παιχνίδι είναι ξεκάθαρο. Ο μεν Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί όχι μόνον να είναι καθαρά πρώτος αλλά και.. προσεύχεται να μπουν στη Βουλή και οι ΑΝΕΛ ώστε να μπορεί να σχηματίσει μια νέα κυβέρνηση συνεργασίας αλλά με τους δικούς του όρους. Παράλληλα, κάνει ένα μικρό άνοιγμα προς το ΠΑΣΟΚ και τη Φώφη Γεννηματά, αποκλείοντας κατηγορηματικά κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας αρχικά με τη ΝΔ και στη συνέχεια με το Ποτάμι.
Γνωρίζει επίσης ότι ούτε με τη Χρυσή Αυγή, ούτε με το ΚΚΕ, ούτε με τη Λαϊκή Ενότητα, ούτε με την Ένωση Κεντρώων (αν τελικά μπει στη Βουλή) δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνεργασίας, για διαφορετικούς λόγους με το κάθε ένα από τα κόμματα αυτά.
Τα δε υπόλοιπα κόμματα, Νέα Δημοκρατία, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ (Δημοκρατική Συμπαράταξη, πλέον) όχι μόνον επιδιώκουν αλλά και... φωνάζουν δημοσίως ότι η βασική τους επιδίωξη είναι η κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού με τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο δε κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης δηλώνει έτοιμος, ακόμη κι αν κερδίσει τις εκλογές, να παραχωρήσει την πρωθυπουργία σε πρόσωπο κοινής αποδοχής η κυβέρνηση του οποίου θα στηρίζει από τουλάχιστον τέσσερα κόμματα, αυτά δηλαδή που ψήφισαν το Μνημόνιο προκειμένου να το εφαρμόσουν.
Είναι άραγε αυτό απλώς μια εκλογική στρατηγική ή μήπως κρύβει ένα μεγάλο μυστικό;
Το Newsbomb.gr, έχει ήδη αποκαλύψει ότι η κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, εθνικής σωτηρίας ή όπως αλλιώς θέλει να τη βαπτίζει ο καθένας αποτελεί διακαή πόθο συγκεκριμένων παραγόντων και συμφερόντων.
Δεν είναι μόνο ένα συγκεκριμένο μέρος του εγχώριου επιχειρηματικού κεφαλαίου που εύστοχα έχει κατοχυρωθεί στη συνείδηση του λαού με τους όρους «νταβατζήδες» και «διαπλοκή». Είναι στην παρούσα φάση, πού περισσότερο οι δανειστές μας, με προεξάρχοντες τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, το διευθυντήριο των Βρυξελλών (Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, Γερούν Ντάισελμπλουμ κ.λπ.), την ΕΚΤ και άλλους παράγοντες του διεθνούς κεφαλαίου.
Ο λόγος είναι απλός. Αφενός να εφαρμοστεί πλήρως και χωρίς παρεκκλίσεις το μνημόνιο που θα εξασφαλίσει την επιστροφή των χρημάτων που μας έχουν δανείσει και αφετέρου η εγκαθίδρυση ενός σταθερού καθεστώτος που θα εξασφαλίζει εξαιρετικά ευνοϊκές συνθήκες (χαμηλοί, μισθοί, κ.λπ.) σε ξένους επενδυτές που ναι μεν θα φέρουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα αλλά ταυτοχρόνως θα χαίρουν μιας ιδιότυπης φορολογικής και άλλης ασυλίας.
Φυσικά, σε αυτή την προσπάθεια μέρος των Ελλήνων επιχειρηματιών που ήδη λυμαίνονται εδώ και δεκαετίες δημόσια έργα και προμήθειες με μια τετρακομματική κυβέρνηση εξασφαλίζουν και μακροημέρευση της... βασιλείας τους αλλά και ασυλία σε ανοιχτές υποθέσεις που έχουν με την ελληνική Δικαιοσύνη και τις φορολογικές αρχές.
Ένα μόλις μικρό παράδειγμα, αλλά όχι τόσο ασήμαντο ή αθώο είναι ο έλεγχος της ενημέρωσης που κατευθύνει την πληροφόρηση και ποδηγετεί τις εξελίξεις. Με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ο δρόμος για την αλλαγή του τοπίου είναι ανοικτός, όπως ήδη έχει δρομολογηθεί, αλλά με μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού μέσα από εκατέρωθεν παραχωρήσεις και παζάρια είναι προφανές ότι πολλά πράγματα θα παραμείνουν ακριβώς ίδια ή θα αλλάξουν μόνο κατά το φαίνεσθαι.
Άλλες χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η μη φορολόγηση του εφοπλιστικού κεφαλαίου, η πολεμική κατά της εθνικής βιομηχανίας προκειμένου κομβικοί τομείς της οικονομίας και της παραγωγής να ελέγχονται είτε από ξένες πολυεθνικές είτε από εισαγωγείς και η αγροτική παραγωγή της χώρας που πρέπει να κρατείται σε χαμηλές πτήσεις προκειμένου η χώρα να είναι εξαρτημένη σε βασικά αγαθά από τις επιταγές των Βρυξελλών και τις παλαιότερες συμφωνίες που απαγορεύουν στη χώρα να έχει αυτάρκεια σε προϊόντα όπως το γάλα, το κρέας κ.λπ.
Σε αυτή την επιχείρηση η οποία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, εντάσσεται και μέρος των δημοσκοπήσεων σε συνδυασμό με αντίστοιχη αρθρογραφία και αναλύσεις που θέλουν να φέρουν τις εξελίξεις στα μέτρα τους και να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι η λύση που προτείνεται είναι μονόδρομος.
Σήμερα αποκαλύπτουμε και μια άλλη πτυχή αυτού του εγχειρήματος, πάρα πολύ σημαντική.
Σύμφωνα λοιπόν με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες, απ’ τα «αδελφά» ευρωπαϊκά κόμματα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ (αλλά και του Ποταμιού) έχει εκδοθεί σαφής ντιρεκτίβα προκειμένου να συγκροτηθεί ο «μεγάλος συνασπισμός» μετά τις εκλογές, στον οποίο εκτός των δύο μεγάλων κομμάτων θα συμμετέχουν επίσης και η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και Το Ποτάμι!
Τόσο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όσο και οι σοσιαλδημοκράτες έχουν εκφράσει με απόλυτη σαφήνεια τις επιθυμίες τους.
Ιδιαίτερα ενεργό μέρος σε αυτό το σχεδιασμό έχουν τα γερμανικά τμήματά τους. Τόσο οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες όσο και το SPD σε επικοινωνίες τους με τους εν Ελλάδι «συντρόφους» τους είναι ξεκάθαροι: «Προετοιμάστε το έδαφος για ευρείες συνεργασίες μετά τις εκλογές».
Και αυτή την «οδηγία» την έχουν ήδη αποδεχτεί τόσο ο κ. Μεϊμαράκης, όσο και η κυρία Γεννηματά. Φυσικά για τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη δεν... χρειάστηκε να καταβληθεί καν προσπάθεια, αφού κινείται σε αυτό το μήκος κύματος από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του κόμματός του.
Με όλα αυτά είναι προφανής και ξεκάθαρη τόσο ο προεκλογικός λόγος όσο και η στρατηγική των πολιτικών κομμάτων.
Έτσι ο μεν κ. Μεϊμαράκης έχει καταστήσει κεντρικό στοιχείο της προεκλογικής του στρατηγικής το αίτημα να... συγκυβερνήσει με τον κ. Τσίπρα, παρά το γεγονός ότι εξαπολύει συνεχώς επιθέσεις σε βάρος του.
Η δε κυρία Γεννηματά ζητά από τους πολίτες να ψηφίσουν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη για να γίνει μετεκλογικά ο καταλύτης σε οικουμενική κυβέρνηση, ενώ και αυτή έχει ιδιαίτερα επιθετική τακτική έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια