Είναι πολύ χυδαία η φωτογραφική εξυπηρέτηση σε αλυσίδες και επιχειρήσεις
 |
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
|
Το γεγονός ότι ο Τσίπρας σπεύδει να ζητήσει εκ των προτέρων «επαναβεβαίωση» της λαϊκής εντολής σημαίνει ότι οι προσδοκίες μάλλον είναι χαμηλές και ότι πληρώσαμε πολύ ακριβά το εξάμηνο...course προσαρμογής.
Το ερώτημα είναι, βέβαια, σε ποιο συγκριτικό πλεονέκτημα βασίζει ο πρωθυπουργός τον εκλογικό αιφνιδιασμό του. Στο ότι θα εφαρμόσει καλύτερα το Μνημόνιο;
Ας πούμε ότι η τρίτη μνημονιακή σύμβαση έχει βελτιωμένα «ποιοτικά χαρακτηριστικά» από την προηγούμενη ως προς τους όρους δανειοδότησης, γιατί υπογράφηκε με τον ESM, που φτιάχτηκε ακριβώς για να προσφέρει βοήθεια σε...αναξιοπαθούσες χώρες της ευρωζώνης. Αθροιστικά όμως το αποτέλεσμα δεν παύει να είναι παρεμφερές με τις τραγικές επιδόσεις των προηγουμένων, αν εξαιρέσει κανείς ότι αυτοί δεν θα μπορούσαν ποτέ να περάσουν τέτοιο Αρμαγεδδώνα μέτρων από την ελληνική Βουλή...
Εως και το νεοφιλελεύθερο πακέτο του Χατζηδάκη, την κατ' ευφημισμόν «εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ», κατάφεραν να υπερψηφίσουν οι... μεταλλαγμένοι σύντροφοι. Με κάποιες... μικροεκπτώσεις για τα φαρμακεία, που ασφαλώς δεν ήταν αποτέλεσμα της διαπραγματευτικής δεινότητας του Τσακαλώτου ή του gangnam style... Κορεάτη, αλλά της μαχητικότητας του Λουράντου. Αλλες επαγγελματικές ομάδες, όπως οι κτηνοτρόφοι και οι αρτοποιοί, που δεν έτυχε να έχουν ηγέτες συνδικαλιστές με τέτοιες ικανότητες και σθένος, απλά βλέπουν να εφαρμόζονται στην πλάτη τους τα μεταρρυθμιστικά... οράματα του Κωστή.
Η κυβέρνηση ομολογεί τουλάχιστον ότι το νέο φορομπηχτικό πακέτο και οι περικοπές στα εισοδήματα είναι μέτρα άκρως υφεσιακά. Διερωτώμαι λοιπόν αν είναι αναπτυξιακές οι ρυθμίσεις που καταστρέφουν μεσαίες επαγγελματικές τάξεις της χώρας προς όφελος μεγαλοεισαγωγέων, ολιγοπωλίων και πολυεθνικών εταιριών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η «εργαλειοθήκη» μυρίζει από μακριά. Γιατί επιβάλλει, ως μη όφειλε, την αναδιάταξη της αγοράς εις βάρος εγχώριων παραγωγικών φορέων.
Οι προβλέψεις είναι καθαρή φωτογραφική απεικόνιση ξένων συμφερόντων που φιλοδοξούν να προελάσουν ανενόχλητα στην ελληνική αγορά διαλύοντας μικρομεσαίες μονάδες
Δείτε, για παράδειγμα, τις αρχικές διατάξεις Χατζηδάκη για τα φαρμακεία, που ήθελαν να στήσουν κιόσκια έξι (ναι, καλά διαβάσατε) τετραγωνικών μέσα στα σούπερ μάρκετ για να πουλούνε συνταγογραφούμενα σκευάσματα ανειδίκευτοι υπάλληλοι. Στο «παρά πέντε» κατάφεραν οι φαρμακοποιοί να μείνουν οι άδειες στα χέρια πτυχιούχων και να μη μεταβιβαστούν μαζικά σε «εργολάβους» του χώρου, οι οποίοι βλέπουν τα φάρμακα και τους ασθενείς σαν ακόμη μία προσοδοφόρο μπίζνα.
Κακά τα ψέματα. Στην Αγγλία ψωνίζεις τα φάρμακα με καλαθάκι από πολυκαταστήματα του είδους. Και πληρώνεις με την πιστωτική, χωρίς πολλά πολλά. Τεφτέρια και πίστωση δεν υπάρχουν. Κανείς οίκτος για τους απομάχους της ζωής.
Στην Ελλάδα, αντιθέτως, το φαρμακείο της γειτονιάς, από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, επιτελεί και έναν συγκεκριμένο κοινωνικό ρόλο. Η σχέση του Ελληνα με τον συνοικιακό φαρμακοποιό έχει προσωπικά χαρακτηριστικά. Κι επειδή αυτό δεν αρέσει στις ξένες εμπορικές αλυσίδες, έπρεπε να καταργηθεί...
Το ίδιο και με τους φουρναραίους. Επρεπε σώνει και καλά να πουλάει ψωμί το...Lidl! Λες και αυτό αποτελεί λαϊκή απαίτηση ή είναι σήμα κατατεθέν της ανάπτυξης.
Με το γάλα, επίσης, το είδαμε το έργο. Για να διευκολυνθούν οι εισαγωγές, έπρεπε να βαφτίσουμε... φρέσκο το υψηλής παστερίωσης 11 ημερών! Και να διαλύσουμε όλες τις μικρομεσαίες παραγωγικές μονάδες της περιφέρειας που προσφέρουν σε προσιτές τιμές γάλα ημέρας εκπληκτικής ποιότητας.
Είναι πολύ χυδαία η φωτογραφική εξυπηρέτηση συμφερόντων όταν γίνεται στο όνομα... μεταρρυθμίσεων. Γιατί εγώ ένα πράγμα ξέρω: Οταν μια αγορά λειτουργεί ομαλά και προϊόντα όπως το ψωμί και το γάλα διατίθενται σε υψηλές ποιοτικές προδιαγραφές, δεν την πειράζεις. Παρά μόνο αν μπορείς να εγγυηθείς ότι αυτό θα γίνει προς όφελος του καταναλωτή. Δηλαδή με δραστική πτώση των τιμών και χωρίς ανάλογη πτώση της ποιότητας.
Από τα καλόπαιδα της τρόικας τέτοιες εγγυήσεις δεν αναμένω. Αυτοί συμφέροντα εξυπηρετούν. Από τους Ελληνες πολιτικούς όμως, που φέρνουν και ψηφίζουν τέτοια μέτρα, τις απαιτώ. Να εγγυηθούν επί ποινή παραίτησης την πτώση των τιμών. Οπως ακριβώς έκανε ο Χατζηδάκης με το γάλα και έχει ακόμη το θράσος να μιλάει...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια