Αυτό είναι το πρώτο προεκλογικό μου άρθρο από μία σειρά επισημάνσεων, προς διάφορες κατευθύνσεις για τις κρίσιμες αυτές εκλογές.
Είναι φανερή η στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα καθώς ήθελε, να δείξει,
πως ωθείται σε εκλογές από την εσωτερική και εξωτερική του αντιπολίτευση, άμοιρος ευθυνών δήθεν ο ίδιος με σκοπό έτι μία φορά να αποποιηθεί τις τραγικές του ευθύνες. Άλλως τε η άκρα παθητικότητα χαρακτηρίζει τον ατυχή και αδύναμο τέως, πλέον, Πρωθυπουργό, που ανέχεται εδώ και μήνες τα ηθικά και πολιτικά παραπτώματα τόσων συνεργατών του, όπως η κα.Βαλαβάνη και ο κ.Κατρούγκαλος από κοινού με την ΠτΒ και τον πρώην ΥΠ.ΟΙΚ., Γιάνη Βαρουφάκη.
Το πολιτικό τέλος του Αλέξη Τσίπρα είναι τόσο κοντά αφού και να κερδίσει τις εκλογές –πράγμα μάλλον δύσκολο, όπως θα αναδείξω σε επόμενο προεκλογικό μου άρθρο- με φανερά μειωμένα ποσοστό και έτι ευθραυστότερες κοινοβουλευτικές ισορροπίες η ατμόσφαιρα θα μυρίζει και πάλι εκλογές λόγω σίγουρων διαρροών κατά τις ψηφοφορίες στα τέλη του 2016 για τους ποικίλους εφαρμοστικούς νόμους. Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και ο αρχηγός του, Αλέξης Τσίπρας είναι παράγοντες αστάθειας του πολιτικού συστήματος και της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Ο ‘’βασιλιάς’’ είναι ξεκάθαρα γυμνός πέρα ως πέρα. Γιατί ήρθε το πολιτικό τέλος του κ.Τσίπρα;
Αλέξης Τσίπρας σημαίνει:
Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, Αύξηση του Φ.Π.Α., Προκαταβολή 100% φόρου στις επιχειρήσεις, Αφορολόγητο 12.000 που πήγε βόλτα, Διατήρηση κατώτατου μισθού, Διατήρηση κατώτατων συντάξεων, καμία αύξηση αυτών,
Αδυναμία διαγραφής χρέους, Νέος γιγάντιος δανεισμός και τρίτο μνημόνιο 80+ δις, γκέτο λαθρομεταναστών σε όλη τη χώρα, συνεργασία με τους εθνολαικιστές ΑΝΕΛ,
κρυφά σχέδια για δραχμή, χακάρισμα των ΑΤΜ και IOU, αρπαγή κεφαλαίων από πανεπιστήμια, δήμους, περιφέρειες, ασφαλιστικά ταμεία και άλλους οργανισμούς, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, κυβέρνηση μειοψηφίας, Πρόεδρο της Βουλής σε θεσμική δυσαρμονία με τον Πρωθυπουργό και την αδυναμία συμπλεύσεως της εκτελεστικής με την νομοθετική εξουσία.
Χρειάζονται και άλλα για να καταρρεύσει οριστικά και αμετάκλητα ο μύθος περί της ηγεμονίας του Αλέξη Τσίπρα, όπως έγινε και το 2011 με τον Γιώργο Παπανδρέου, που λίγους μήνες πριν την οριστική του απαξίωση δοξάζοταν από τα Μ.Μ.Ε. και ένα μεγάλο μέρος των πολιτών;
Η Αστική Παράταξη ως σύνολο ιδεών και ιδιοσυγκρασιών και όχι κομματικώς νοούμενη οφείλει σύσσωμη να πραγματοποιήσει μία σταθερή και αδιαίρετη επιλογή, αφού τελικά το φθινόπωρο θα στηθούν για τρίτη φορά σε ένα χρόνο κάλπες. Παρά τις μικρές διαχωριστικές γραμμές στα περισσότερα ζητήματα σεχταρισμοί και μέτρα ιδεολογικής καθαρότητος δεν χωρούν αυτή τη φορά. Το ποσοστό του 39%, εάν υποθέσουμε πως αντιπροσωπεύει το αμειγώς φιλοευρωπαικό και αστικό στοιχείο της Πατρίδος μας –λυπηρή διαπίστωση για τον υποφαινόμενο- οφείλει να συνασπιστεί κάτω από μία κοινή σημαία. Οφείλει να επιλέξει έναν εκ των υπαρχόντων σχηματισμών και να προχωρήσει με ενωμένες δυνάμεις απέναντι στο μέτωπο αυτής της Αριστεράς, της οποίας η ηγεμονία μοιάζει να τελειώνει μέρα με τη μέρα.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρέπει να γίνει το αγαπημένο παιδί του αστικού συστήματος. Το παιδί, που απελευθερώθηκε από τις σταλινικές ιδεολοψίες του. Δεν χωράει σε ένα σύστημα, που ποτέ δεν πίστεψε και ποτέ δεν υπηρέτησε. Πρέπει να διαγραφεί οριστικά ως μία συνεχής αποτυχία από το πολιτικό βίο της Ελλάδος μαζί με τον θίασο, που τον συνοδεύει!
* Ο Ιωάννης Π. Χουντής είναι Πρόεδρος του Ινστιτούτου Πολιτικών Μελετών ‘’Κέντρο Αστικής Μεταρρύθμισης’’
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια