Η απάντηση στο «σχέδιο» Σόιμπλε

Τελικά ούτε άδικα ούτε αδικαιολόγητα είναι τα πυρά που δέχεται για τη στάση του έναντι της χώρας μας ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Επανειλημμένα έχει αποδείξει πως κάνει ό,τι μπορεί ώστε να δικαιώνει όσους εμμένουν αμετακίνητα στην άποψη ότι σκόπιμα και συστηματικά επιδιώκει να υπονομεύει τη θέση μας σε κάθε διαπραγματευτική προσπάθεια.

Και φυσικά μόνο τυχαίο δεν είναι ότι το ίδιο επιδιώκει να κάνει και τώρα.
Βρισκόμαστε στο «παρά κάτι» της οριστικοποίησης της συμφωνίας για το τρίτο μνημόνιο, και το μόνο για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορηθεί η ελληνική πλευρά είναι για κωλυσιεργία ή για έλλειψη πνεύματος συνεργασίας. Το αντίθετο έχει διαπιστωθεί. Καμιά ως τώρα διαπραγμάτευση δεν εξελίχθηκε με τέτοια ταχύτητα και ποτέ ως τώρα δεν έγιναν τόσο άμεσα αποδεκτές οι όποιες απαιτήσεις των εταίρων και δανειστών μας. Αλλωστε, ποτέ ως τώρα δεν είχαμε βρεθεί σε τόσο τραγική οικονομική κατάσταση, έχοντας εξαντλήσει όλα τα αποθέματά μας και με το τραπεζικό σύστημα τυπικά μόνο ενεργό.
Κι όμως, αυτήν ακριβώς τη χρονική στιγμή, που οι πάντες συνομολογούν ότι η διαπραγμάτευση εξελίσσεται ομαλά και οδεύουμε προς τη συμφωνία, επιλέγει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για να προβάλει τις αντιρρήσεις και τις ενστάσεις του και να εισηγηθεί πως αντί για τη συμφωνία του δανείου των 80 δισ. θα ήταν προτιμότερο να επιλεγεί ένα δάνειο-γέφυρα μερικών δισ. που απλώς θα μας λύσουν το πρόβλημα των άμεσων υποχρεώσεών μας.
Η σκοπιμότητα της παρέμβασης είναι προφανής: να αποτραπεί η συνολική αντιμετώπιση των χρηματοδοτικών αναγκών μας και να υποχρεωθούμε να καταφεύγουμε κάθε τόσο σε διαδοχικά αιτήματα δανειοδοτήσεων που θα έχουν ως αποτέλεσμα να τελούμε υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς οικονομικής ομηρείας από το οποίο θα είναι αντικειμενικά αδύνατο να διαφύγουμε. Γι' αυτό και δεν θα πρέπει να θεωρηθεί υπερβολική η εκτίμηση πως αυτή ακριβώς η ομηρεία δεν είναι τελικά τίποτα άλλο παρά το Plan B του Γερμανού υπουργού Οικονομικών για τη χώρα.
Η βασική του επιδίωξη ήταν -και όχι μόνο τώρα- η αποπομπή μας από την Ευρωζώνη. Προσπάθησε, αλλά απέτυχε. Και τώρα επανέρχεται με το εναλλακτικό του σχέδιο. Και φυσικά θα πρέπει και πάλι να αποτύχει. Η συμφωνία πρέπει να οριστικοποιηθεί, να υπογραφεί και να εφαρμοστεί. Κυρίως να εφαρμοστεί. Διότι η εφαρμογή της και κατά συνέπεια η έξοδός μας από την κρίση δεν θα σημάνει απλώς την ακύρωση των σχεδίων του Σόιμπλε. Θα σημάνει την ήττα του. Κι αυτή και μόνο αυτή πρέπει να είναι η απάντησή μας.

Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.