Εν ολίγοις, η επιχείρηση «σοκ και δέος» έχει μπει από χθες το βράδυ σε πλήρη εφαρμογή από τα σκληρά κέντρα των πιστωτών – μια επιχείρηση, με διπλή στόχευση: Αφ’ ενός να κορυφώσει την πίεση προς την ελληνική κυβέρνηση για την αποδοχή μιας ταπεινωτικής συμφωνίας και, αφ΄ετέρου, να καλύψει τις διαφωνίες εντός του στρατοπέδου των δανειστών για τη διαχείριση της τελικής πράξης του δράματος.
Ο ίδιος ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ επιβεβαίωσε ανοιχτά τη διαφωνία Ταμείου και Γερμανίας για το κούρεμα του χρέους, Κομισιόν και Ουάσιγκτον έκαναν, εξίσου ανοιχτά, μπαλάκι την ευθύνη και την πατρότητα του αιτήματος περικοπών στις συντάξεις – με… κοινωνικά κριτήρια, έστω - , ενώ Βερολίνο και ΔΝΤ ήρθαν σε σύγκρουση και επί της ελληνικής πρότασης για περικοπές στις εξοπλιστικές δαπάνες.
Οι διαφωνίες αυτές, ωστόσο, δεν βοηθούν επί του παρόντος την ελληνική κυβέρνηση, που καλείται μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια να βρει διεξόδους στο τείχος των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Σε πρώτο χρόνο, η Αθήνα επιλέγει να πετάξει το «γάντι» στους δανειστές, αναδεικνύει τα ρήγματα, τις αντιφάσεις και τον, αν μη τι άλλο, οικονομικό ανορθολογισμό των προτάσεών τους και ποντάρει στον πολιτικό ρεαλισμό της ύστατης στιγμής.
«Αναμένουμε την πρόσκληση των θεσμών και ανά πάσα στιγμή θα ανταποκριθούμε για την συνέχιση της διαπραγμάτευσης», έλεγαν χθες πηγές του Μαξίμου. Η πρόσκληση, όμως, μοιάζει δύσκολο να έρθει πριν τουλάχιστον το Eurogroup της Πέμπτης, όπου το σκηνικό δείχνει ιδανικό για μια επανάληψη του πολιτικού bullying της Ρίγα. Το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης είναι το όργανο που ελέγχεται πλήρως από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κι, εάν δεν υπάρξουν θεαματικές ανατροπές μέσα στο επόμενο 24ωρο, είναι το πρόσφορο έδαφος για την παράδοση του τελικού «τελεσιγράφου» στον Γιάνη Βαρουφάκη.
Πρώτη γεύση του κλίματος θα υπάρξει στη σημερινή τηλεδιάσκεψη του EuroWorkingGroup, απ’ όπου όμως η κυβέρνηση δεν αναμένει κάτι θεαματικό κι, από εκεί και πέρα, τον λόγο θα έχει ξανά η παρασκηνιακή διπλωματία, με απώτατο χρονικό όριο το τέλος Ιουνίου και με τρία σενάρια ανοιχτά.
Το πρώτο, το πιο ακραίο, έχει – παρά την σκληρή ρητορική και τις ακόμη πιο σκληρές διαρροές – και τις λιγότερες πιθανότητες υλοποίησης. Αυτό το σενάριο δεν αποκλείει και δραματικές εξελίξεις, όπως αυτές που περιέγραψε η Suddeutsche Zeitung, εν είδει χαριστικής βολής πίεσης προς την Αθήνα. Προϋποθέτει όμως την πλήρη επικράτηση των σκληροπυρηνικών στις τάξεις των δανειστών – κάτι, που δεν φαίνεται διατεθειμένη, μέχρι στιγμής να επιτρέψει η γερμανική καγκελαρία.
Το δεύτερο σενάριο, θα μπορούσε να είναι και ιδανικό: Αμοιβαίες υποχωρήσεις την ενδεκάτη ώρα, «έντιμος συμβιβασμός» και «ενιαία» συμφωνία που θα περιλαμβάνει και το χρέος. Μοιάζει πια too good to be true και τα χρονικά περιθώρια για να επιτευχθεί είναι μάλλον ανύπαρκτα.
Ως εκ τούτων, το τρίτο σενάριο είναι εκείνο που κερδίζει ξανά έδαφος τις τελευταίες ώρες τόσο σε Αθήνα, όσοι και σε Βρυξέλλες – Βερολίνο και προβλέπει απλώς παράτασης του προγράμματος και, μαζί, παράταση της μάχης, και της κρίσης. Σύμφωνα με πληροφορίες από κοινοτικές πηγές, μια παράταση 4 ή 6 μηνών στο τρέχον πρόγραμμα, με παράλληλη κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδας, μπορεί και να αποτελεί πλέον και την πιο ρεαλιστική δίοδο εκτόνωσης.
Το βέβαιο είναι πως δεν αποτελεί και την καλύτερη, καθώς θα επιμηκύνει εκ νέου το εξοντωτικό θρίλερ της διαπραγμάτευσης επιβάλλοντας παράλληλα δύσκολα, κυρίως φορολογικά, μέτρα. Θα ενισχύσει ωστόσο τα περιθώρια πολιτικών κινήσεων από την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα, κάτι που κρίνεται αναγκαίο στην κυβέρνηση μετά και τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που δείχνουν την συντριπτική πλειοψηφία να επιμένει ακόμη και σε μια «κακή συμφωνία» έναντι της ρήξης.
tvxs.gr
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια