Αυτοί οι άνθρωποι, που συνήθως είναι άριστα δικτυωμένοι με τις ξένες πρεσβείες και υπηρεσίες πληροφοριών, υπερεκπροσωπούνται μεν στα ΜΜΕ, αλλά είναι αμελητέες ποσότητες σε ηθικό, πνευματικό, πολιτικό και επιστημονικό επίπεδο. Μία από τις μνημονιακές συνήθειές τους είναι η οργή που εκφράζουν για τον «αντιγερμανισμό» των Ελλήνων.
Κατά τη γνώμη τους, θα έπρεπε ήδη να έχουμε λησμονήσει, συγχωρήσει και παραγράψει τα εγκλήματα των προγόνων του κ. Σόιμπλε - όσο φρικώδη, μαζικά και προσχεδιασμένα κι αν ήταν αυτά. Το αίτιο; Η παρέλευση επτά δεκαετιών από την Κατοχή - όταν άπαντες γνωρίζουν ότι τα εγκλήματα πολέμου, οι γενοκτονίες, οι εθνοκαθάρσεις και τα ολοκαυτώματα δεν παραγράφονται ποτέ!
Φυσικά, τα επικοινωνιακά εργαλεία των ξένων, στο πλαίσιο της διαρκούς καμπάνιας συλλογικής ενοχοποίησης του λαού μας, αντιμετωπίζουν ως έγκλημα καθοσιώσεως τον «αντιγερμανισμό» και αντιτείνουν ότι οι Γερμανοί δεν μας κρίνουν με βάση τη φυλή μας, αλλά μόνο ως αφερέγγυους εταίρους που δεν ακολουθούν τα συναλλακτικά ήθη.
Η απάντηση στους χρυσοπληρωμένους Εφιάλτες δόθηκε από άρθρο στη «σοβαρή» γερμανική εφημερίδα «Die Welt», όπου επισημαίνεται πόσο εσφαλμένος ήταν ο... ρομαντισμός των Δυτικών που έκαναν τη ναυμαχία στο Ναυαρίνο, νομίζοντας ότι βοηθούν τους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων (ενώ, κατά τη γνώμη του συντάκτη, δεν είμαστε).
Είναι προφανές ότι οι διαμορφωτές άποψης και ένα μεγάλο κομμάτι της γερμανικής κοινωνίας σκέφτονται ακόμα με τα στερεότυπα που διαμόρφωσαν «επικοινωνιολόγοι», όπως ο Ιωσήφ Γκέμπελς, ο Ιούλιος Στράιχερ και ο Αδόλφος Χίτλερ. Αυτό δεν μπόρεσαν να το αλλάξουν ούτε η ήττα τους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ούτε η ελεημοσύνη των νικητών (μεταξύ αυτών και η Ελλάς), που τους χάρισαν τα χρέη το 1953.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια