 |
Γράφει ο Νίκος Μελέτης
|
Όπου δύο μήνες μετά τις εκλογές καταλήγουμε εκεί που ήμασταν στις 26 Ιανουαρίου, καλώντας τους δανειστές να συμβιβαστούν με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ που «εγκρίθηκαν από τον ελληνικό λαό».
Η είδηση είναι ότι ο κ. Φλαμπουράρης επανέλαβε ότι εάν δεν συμμορφωθούν, η λύση μπορεί να είναι το δημοψήφισμα... Και είναι είδηση γιατί αποκαλύπτει ότι η κυβέρνηση αδυνατεί να παρακολουθήσει την πολυπλοκότητα του παιγνίου στο οποίο έχει εμπλακεί και ούτε μπορεί να αντιληφθεί ότι το μοναδικό διαπραγματευτικό όπλο που νόμιζε ότι είχε, το να μετατραπεί δηλαδή σε βομβιστή αυτοκτονίας στην αυλή της Ευρωζώνης, έχει αφοπλισθεί και θυμίζει νεροπίστολο. Η προσφυγή σε δημοψήφισμα δεν θα ήταν τίποτα άλλο από πράξη εθνικού αυτοχειριασμού, μια και το μοναδικό ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί θα οδηγούσε σε εκούσια αποχώρηση από την Ευρωζώνη και ενδεχομένως από την ΕΕ.
Η επίκληση αυτής της απειλής δεν φόβισε τους δανειστές, όταν ακόμη είχαμε όλο τον χρόνο δικό μας. Κι όμως ο κ. Φλαμπουράρης πιστεύει ότι θα τους τρομάξει και θα τους τρέψει σε άτακτη φυγή τώρα που η Ελλάδα έχει ξεμείνει από ρευστό, που στην κλεψύδρα κυλούν οι τελευταίοι κόκκοι άμμου. Και όλα αυτά από έναν άνθρωπο που έχει δηλώσει φανατικός και καλός παίκτης του πόκερ. Δεν γίνεται να μη γνωρίζει ότι η πιθανότητα να κερδίσεις με το ταπί σου και μετά παίζοντας το ρολόι, το χρυσό δαχτυλίδι, το αυτοκίνητο είναι μηδενική. Εκτός εάν γίνει θαύμα. Τέτοια θαύματα δεν υπάρχουν πια. Ακόμη και ο υπουργός Άμυνας, Π. Καμμένος, δύο ταξίδια πήγε κι αντί να φέρει λεφτά μοιράζει χρήμα: πεντακόσια εκατομμύρια στις ΗΠΑ για τα 35χρονα αεροπλάνα και μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στη Μόσχα για εξοπλιστικά (ευτυχώς υπάρχει το εμπάργκο και δεν μπορούσε να δώσει περισσότερα). Και έτσι πάμε, όπως φαίνεται, να παίξουμε τα ρέστα μας. Με τράπουλα σημαδεμένη και το τραπέζι «στημένο»...
Έθνος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια