Πέντε νέες ταινίες από σήμερα Πέμπτη, δυο εκ των ποίων, οι καλύτερες, προέρχονται από την Γαλλία
Αναζητώντας το (ανύπαρκτο;) όνειρο
Με τον έντονο κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα της η ταινία «Τα κορίτσια» («Bande de filles», Γαλλία, 2014), τρίτη μεγάλου μήκους της ταλαντούχας γαλλίδας σκηνοθέτριας Σελίν Σιαμά
(μετά τις "Νούφαρα" και "Αγοροκόριτσο") καταλήγει σε έναν βαθύ
προβληματισμό πάνω στη σχέση των εφήβων μεταξύ τους αλλά και με την
εξουσία στη σύγχρονη Γαλλία.
Ενας προβληματισμός που καλλιεργείται λιτά αλλά ουσιαστικά μέσω του πορτρέτου μιας τετραμελούς παρέας δεκαεξάχρονων κοριτσιών ενώ φόντο είναι ένα φτωχό προάστιο, γκέτο μαύρων.
Ενας προβληματισμός που καλλιεργείται λιτά αλλά ουσιαστικά μέσω του πορτρέτου μιας τετραμελούς παρέας δεκαεξάχρονων κοριτσιών ενώ φόντο είναι ένα φτωχό προάστιο, γκέτο μαύρων.
Σύντομα η Σιαμά εστιάζει σε ένα από αυτά τα κορίτσια (την υποδύεται η πανέμορφη Καριντιά Τουρέ
σε μια παρέλαση πανέμορφων προσώπων) που αν και ηγετική προσωπικότητα,
ξέρει πολύ καλά ότι το όνειρο για μια καλύτερη ζωή είναι μια ουτοπία υπό
τις συνθήκες που είναι αναγκασμένη να ζει. «Που είναι το όνειρο;» θα πει κάποια στιγμή στην φίλη της. «Δεν πάτε πουθενά!»
Το νευρικό αλλά συγχρόνως ψύχραιμο, ωμά ρεαλιστικό μα ποτέ μίζερο αυτό
φιλμ υπήρξε υποψήφιο για το βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΑΙΓΛΗ - ΑΣΤΟΡ - ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ - ΟΣΚΑΡ
---------------------------------------------
Το «άλλο» πρόσωπο ενός παράξενου πατέρα
Ακραία από την μια πλευρά αλλά και άκρως ενδιαφέρουσα από την άλλη
είναι και η δεύτερη γαλλική ταινία της εβδομάδας, η δραματική κομεντί «Η καινούργια φιλενάδα» («Une nouvelle amie», Γαλλία, 2015) του Φρανσουά Οζόν.
Κάτι σαν παιχνιδιάρικος, πολύ χαριτωμένος ύμνος προς τη
διαφορετικότητα, η ταινία υποστηρίζει ότι αν σε έναν άντρα αρέσει να
ντύνεται γυναικεία, αυτό δεν τον εμποδίζει να είναι ταυτοχρόνως
στοργικός πατέρας.
Το εν λόγω πρόσωπο υποδύεται ο Ρομάν Ντουρίς_ χήρος και πατέρας ενός βρέφους. Μοιράζεται το μυστικό του με την Αναΐς Ντεμουστιέ (ένα από τα πιο φρέσκα πρόσωπα του γαλλικού σινεμά) που
υποδύεται την καλύτερη φίλη της μακαρίτισσας. Και εκείνη ενώ στην αρχή
νιώθει την συντηρητισμό της να ταράζεται, εν συνεχεία συναρπάζεται από
την ειλικρίνειά του. Αυτή η ειλικρίνεια άλλωστε είναι το βασικό προσόν
της ταινίας που μπορεί να μην είναι από τις καλύτερες του δημιουργού των
«8 γυναικών» και της «Πισίνας» αλλά σε κρατά διαρκώς σε αναμμένα
κάρβουνα. Συγχρόνως φέρνει λίγο στο νου τα «Ψηλά τακούνια» του Πέδρο
Αλμοδόβαρ αλλά είναι και μια σεμνή υπόκλιση του Οζόν προς τον Αλφρεντ Χίτσκοκ αφού η «γυναικεία» εμφάνιση του Ντουρίς παραπέμπει αμυδρά στην Κιμ Νόβακ του «Δεσμώτη του ιλίγγου».
Βαθμολογία: 2 1/2
ΑΘΗΝΑ:AΘΗΝΑΙΟΝ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΑΙΓΛΗ - ΠΤΙ-ΠΑΛΑΙ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CΙΝΕΠΟLIS
ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΣΙΝΕΑΚ - ΑΑΒΟΡΑ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΝΑΝΑ - ΑΕΛΛΩ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΟΛΥΜΠΙΟΝ
---------------------------------------------
Μείνε όπως είσαι!
Ο τίτλος της ταινίας «Φ.Λ.Ο.Μ.Π.Α.» («The Duff», ΗΠΑ, 2015) είναι
στην πραγματικότητα παρατσούκλι. Πρόκειται για τα αρχικά «Φίλη Λόγω
Ογκου Μάζας Περιφέρειας & Ασχήμιας». Ο,τι δηλαδή είναι η Μπιάνκα (Μέι Γουίτμαν)
συγκριτικά με τις δυο πανέμορφες κολλητές της στο γυμνάσιο. Είναι
πανέξυπνη, εξαιρετική μαθήτρια και σινεφίλ αλλά με το ντύσιμο και τον
χαρακτήρα της βγάζει αυτό το «κάτι» που απομακρύνει τους ανθρώπους από
κοντά της. Ο ρόλος της; Να είναι η «Φ.Λ.Ο.Μ.Π.Α.» της παρέας της. Αυτόν
τον ρόλο θέλει να βελτιώσει παίρνοντας μαθήματα σεξουαλικότητας από τον
σούπερ γκόμενο του σχολείου (Ρόμπι Αμέλ). Μήπως όμως τελικά θα πρέπει να το καλλιεργήσει περισσότερο; Γιατί η γλυκιά αυτή κωμωδία του Αρι Σαντέλ
(από την οποία - ως εκ θαύματος! - απουσιάζουν οι γνωστές χυδαιότητες
που χαρακτηρίζουν τις αμερικανικές εφηβικές κωμωδίες) υποστηρίζει ότι
είναι προτιμότερο να παραμένουμε ο εαυτός μας από το να γινόμαστε κακό
αντίγραφο των άλλων.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY -
STER ΙΛΙΟΝ - VILLAGE MALL - VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - VILLAGE COSMOS
---------------------------------------------
Ψιλοβλέπεται αλλά δεν ...ακούγεται!
Το «Child 44» (Αγγλία / ΗΠΑ / Δημοκρατία της Τσεχίας / Ρουμανία) του Ντανιέλ Εσπινόζα είναι η κινηματογραφική μεταφορά του μπεστ σέλερ του Τομ Ρομπ Σμιθ που
είχε όμως μεταφραστεί ως «Παιδί 44» (εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ). Για τη συγγραφή
του ο Σμιθ με τη σειρά του είχε εμπνευστεί από τις «δραστηριότητες» ενός
θρυλικού ρώσου κατά συρροή δολοφόνου, γνωστού ως «Ο χασάπης του
Ροστόφ». Στη Ρωσία του 1953 ένας ικανός αστυνομικός σε δυσμένεια (Τόμας Χάρντι)
προσπαθεί να σταματήσει τη δράση ενός κατά συρροή δολοφόνου. Ενώ όμως ο
σκηνοθέτης Ντανιέλ Εσπινόζα φτιάχνει ατμόσφαιρα συνδέοντας την παράνοια
που επικρατούσε στη Σταλινική Σοβιετική Ενωση με τους κώδικες ενός
παραδοσιακού αστυνομικού έργου, τορπιλίζει την ταινία βάζοντας τους
ηθοποιούς που δεν είναι Ρώσοι (Βενσάν Κασέλ, Γκάρι Ολντμαν, Ναόμι Ραπάς
κ.ά.) να μιλήσουν κακά αγγλικά για να ακούγονται ως Ρώσοι που... μιλούν
κακά αγγλικά! Και αυτοί αναλώνουν όλες τις δυνάμεις τους για μια
προφορά ,απλώς ενοχλητική! Η μέθοδος όχι μόνον είναι πια ξεπερασμένη
αλλά από κάποια στιγμή γίνεται αστεία.
Βαθμολογία: 1 1/2
ΑΘΗΝΑ: ODEON ΟΠΕΡΑ - EMBASSY ODEON - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ -
ΝΙΡΒΑΝΑ - ΦΟΙΒΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ - ΑΤΛΑΝΤΙΣ - CINERAMA - ΖΕΑ - ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ -
ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ΙΛΙΟΝ - ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - VILLAGE COSMOS - VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ
---------------------------------------------
Προτιμείστε το βιβλίο!
Δεύτερο κινηματογραφημένο μπεστ σέλερ για αυτή την εβδομάδα το «Δείπνο» του ολλανδού συγγραφέα Χέρμαν Κοχ (εκδόσεις Μεταίχμιο), το οποίο έγινε η ιταλική ταινία «Τα δικά μας παιδιά» («I nostri ragazzi», 2014) σε σκηνοθεσία Ιβάν Ντι Ματέο.
Στο μυθιστόρημα κατά τη διάρκεια ενός δείπνου ανάμεσα σε δυο ζευγάρια
μαθαίνουμε ότι τα παιδιά τους έχουν διαπράξει ένα σοβαρό έγκλημα. Το πώς
οι δυο οικογένειες διαχειρίζονται την κατάσταση καταλήγει σε μια
απεικόνιση της σκοτεινής πλευράς της αστικής οικογενειακής ζωής
τονίζοντας κυρίως τη σημασία της σωστής ανατροφής. Δυστυχώς το σενάριο
της ταινίας είναι αρκετά παραλλαγμένο (το δείπνο δεν έχει καν σημασία
εδώ) και παρότι το ουσιαστικό θέμα εξακολουθεί να υπάρχει στον πυρήνα
της ιστορίας, η διαχείρισή του διακρίνεται από λαϊκισμό, χοντροκοπιές
και σεναριακές ευκολίες που αποδυναμώνουν το σύνολο. Παίζουν: Λουίτζι Λο Κάσιο, Αλεσάντρο Γκασμάν, Τζοβάνα Μετσοτζόρνο.
Βαθμολογία: 1 1/2
ΑΘΗΝΑ: ΑΤΛΑΝΤΙΣ - ΔΑΝΑΟΣ - ΕΛΛΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια