Δεν είμαστε και χτεσινοί, που λέει και η σχετική διαφήμιση. Όλοι
θυμόμαστε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε τους δανειστές, τους ξένους,
τα Μνημόνια, τον φόβο της χρεοκοπίας κορώνα στο κεφάλι της. Αλλά και
μπαμπούλα.
Από τη μία εκθείαζε τις μεταρρυθμίσεις τους, κι από την άλλη μ' αυτά δικαιολογούσε, φόβιζε, εκβίαζε, κυβερνούσε. Περνώντας του διαβόλου τα μέτρα με των αγγέλων το επιχείρημα: Οι προθέσεις μας είναι ιδανικές, αλλά οι επιλογές δανειακές.
Η νέα κυβέρνηση είναι αυτό ακριβώς: Νέα. Τα κόλπα που έμαθαν χρόνια στο κουρμπέτι οι αποδημήσαντες δεν τα ξέρει. Αλλά, ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι: Μπορεί να τα μάθει γρήγορα. Από δασκάλους, να φαν κι οι κότες. Και κάτω από τις όντως αφόρητες πιέσεις, να κλειστεί ανεπαισθήτως και βήμα - βήμα στα τείχη που χτίζονται γύρω της. Να βολευτεί στο νανούρισμα του εφικτού. Να πάρει χωρίς να το καλοκαταλάβει τον δρόμο που είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις. Και ξέρουμε όλοι πού οδηγεί.
Θα κριθούμε από την ικανότητά μας να διαπραγματευτούμε, αλλά και να κυβερνήσουμε, είπε ο Αλέξης Τσίπρας. Σωστά. Κρίνονται ήδη. Από τη μάχη για κάθε μέτρο του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Από τα μικρά της καθημερινότητας. Από το λεγόμενο στιλ διακυβέρνησης. Από επιλογές προσώπων. Από τη σχέση τους με την αλήθεια. Από δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Από το πλήθος των μέτρων τα οποία δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος. Αλλά έχουν ανθρώπινο κέρδος.
Αυτά καταλαβαίνει ο καθένας ότι είναι το ήμισυ του παντός. Το άλλο ήμισυ είναι οι αντιστάσεις και οι ανατροπές υψηλής προστιθέμενης πολιτικής, κοινωνικής, και συμβολικής αξίας. Παραδείγματος χάριν, οι καθαρίστριες. Η ΕΡΤ. Οι Σκουριές. Το Ελληνικό. Η ΔΕΗ. Ο βασικός μισθός. Η εργασιακή ζούγκλα. Μια σειρά δηλαδή από δύσκολα όχι και ναι, που πρέπει να γίνουν πράξη όσες ενστάσεις και αντιστάσεις κι αν προβάλλουν οι δανειστές, οι επενδυτές και οι παρατρεχάμενοι.
Αυτά είναι ψυχή, πάθος, ήθος, γεννήτριες κοινωνικής εμπιστοσύνης και ενέργειας. Δεν μπορεί να ξεχνάει βέβαια κανείς τη διαπραγμάτευση. Η κοινωνία όμως είναι πιο έτοιμη να καταλάβει τα διότι των Βρυξελλών, από το γιατί οι Σκουριές, ας πούμε, από καρκίνος θα ήταν δυνατό να προβιβαστούν σε επένδυση. Υπάρχουν βλέπετε και δεσμεύσεις - σημαία. Και ασπίδα. Και δεν υπάρχει εκεί τρίτη επιλογή: Ή ταν, ή την πατάς...
Η ΑΥΓΗ
Από τη μία εκθείαζε τις μεταρρυθμίσεις τους, κι από την άλλη μ' αυτά δικαιολογούσε, φόβιζε, εκβίαζε, κυβερνούσε. Περνώντας του διαβόλου τα μέτρα με των αγγέλων το επιχείρημα: Οι προθέσεις μας είναι ιδανικές, αλλά οι επιλογές δανειακές.
Η νέα κυβέρνηση είναι αυτό ακριβώς: Νέα. Τα κόλπα που έμαθαν χρόνια στο κουρμπέτι οι αποδημήσαντες δεν τα ξέρει. Αλλά, ντράγκα-ντρουγκ το καμπανάκι: Μπορεί να τα μάθει γρήγορα. Από δασκάλους, να φαν κι οι κότες. Και κάτω από τις όντως αφόρητες πιέσεις, να κλειστεί ανεπαισθήτως και βήμα - βήμα στα τείχη που χτίζονται γύρω της. Να βολευτεί στο νανούρισμα του εφικτού. Να πάρει χωρίς να το καλοκαταλάβει τον δρόμο που είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις. Και ξέρουμε όλοι πού οδηγεί.
Θα κριθούμε από την ικανότητά μας να διαπραγματευτούμε, αλλά και να κυβερνήσουμε, είπε ο Αλέξης Τσίπρας. Σωστά. Κρίνονται ήδη. Από τη μάχη για κάθε μέτρο του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Από τα μικρά της καθημερινότητας. Από το λεγόμενο στιλ διακυβέρνησης. Από επιλογές προσώπων. Από τη σχέση τους με την αλήθεια. Από δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Από το πλήθος των μέτρων τα οποία δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος. Αλλά έχουν ανθρώπινο κέρδος.
Αυτά καταλαβαίνει ο καθένας ότι είναι το ήμισυ του παντός. Το άλλο ήμισυ είναι οι αντιστάσεις και οι ανατροπές υψηλής προστιθέμενης πολιτικής, κοινωνικής, και συμβολικής αξίας. Παραδείγματος χάριν, οι καθαρίστριες. Η ΕΡΤ. Οι Σκουριές. Το Ελληνικό. Η ΔΕΗ. Ο βασικός μισθός. Η εργασιακή ζούγκλα. Μια σειρά δηλαδή από δύσκολα όχι και ναι, που πρέπει να γίνουν πράξη όσες ενστάσεις και αντιστάσεις κι αν προβάλλουν οι δανειστές, οι επενδυτές και οι παρατρεχάμενοι.
Αυτά είναι ψυχή, πάθος, ήθος, γεννήτριες κοινωνικής εμπιστοσύνης και ενέργειας. Δεν μπορεί να ξεχνάει βέβαια κανείς τη διαπραγμάτευση. Η κοινωνία όμως είναι πιο έτοιμη να καταλάβει τα διότι των Βρυξελλών, από το γιατί οι Σκουριές, ας πούμε, από καρκίνος θα ήταν δυνατό να προβιβαστούν σε επένδυση. Υπάρχουν βλέπετε και δεσμεύσεις - σημαία. Και ασπίδα. Και δεν υπάρχει εκεί τρίτη επιλογή: Ή ταν, ή την πατάς...
Η ΑΥΓΗ
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια