 |
Γράφει ο Νίκος Μελέτης
|
Μέχρι το απόγευμα της 24ης Ιανουαρίου όποιος τολμούσε να μιλήσει για τον κίνδυνο χρηματοδοτικής ασφυξίας, όποιος προειδοποιούσε για την παγίδα που είχε στηθεί στη χώρα μας, κατηγορήθηκε για εθνική προδοσία. Ήταν η στιγμή που «η κυρία Μέρκελ δεν υπήρχε πιθανότητα ούτε μια στο εκατομμύριο να πει όχι στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και που με ένα μάγκικο κλείσιμο του ματιού εξηγούσαν ότι «δεν χρειαζόμαστε τα 7,5 δισ. αλλά και ακόμη κι αν τα χρειαστούμε, έχουμε τον... τρόπο μας».
Κι όμως από προχθές το μόνο που ακούς από όλα τα κυβερνητικά στελέχη είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Ο κ. Βαρουφάκης, ευρηματικός όπως πάντα, σε κάποιο διάλειμμα από τις τηλεοπτικές παραστάσεις του, εμπνεύστηκε αρκετούς δημιουργικούς τρόπους για να καλύψει το κενό.
Ένας από αυτούς ήταν η άντληση χρημάτων από τη φοροδιαφυγή, που, όπως σωστά είπε ο υπουργός, είναι σαν αρχαιολογική ανασκαφή, ξεκινάς αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρεις. Όχι Ιντιάνα Τζόουνς που όλο και κάτι έβρισκε, αλλά περίπτωση Αμφίπολης. Για Μέγα Αλέξανδρο ξεκινήσαμε, σε οικογένεια τοπικών αρχόντων καταλήξαμε.
Μετά ήταν η «ηθική» υποχρέωση να μας επιστρέψει η ΕΚΤ το 1,9 δισ. από τα κέρδη των Κεντρικών Τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα. Υπήρξε κι άλλη ιδέα από τον υπουργό Επικρατείας κ. Φλαμπουράρη. «Αν δεν μαζέψουμε λεφτά τι θα κάνουν; Θα μας δώσει το ΔΝΤ παράταση έναν-δυο μήνες...».
Το τραγικό δεν είναι ότι αγνοούν το καταστατικό του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Δείχνουν να μην κατάλαβαν τι συνυπέγραψαν στις 20 Φεβρουαρίου στο Eurogroup (http://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2015/02/150220-eurogroup-statement-greece/ - παράγραφος 4).
Ότι για να έρθει έστω και ένα ευρώ στην Ελλάδα πρέπει να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του προγράμματος. Εκείνου του κακού προγράμματος των Σαμαρά, Βενιζέλου, Παπανδρέου, Χαρδούβελη κ.ά. Το οποίο πλέον έχει κι άλλες υπογραφές. Τις δικές τους.
Έθνος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια