Δέκα ημέρες επανάστασης

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Κατά κάποιο τρόπο πρόκειται για επανάσταση. Μια επανάσταση που η Ελλάδα την είχε ανάγκη όσο τίποτε άλλο. Ακόμα και οι πλέον δύσπιστοι οφείλουν, αν θέλουν να είναι αντικειμενικοί, να συμφωνήσουν ότι μέσα σε δέκα ημέρες από τη στιγμή των εκλογών και έπειτα έχουν γίνει τόσα και τόσο σημαντικά για τη χώρα όσα δεν έχουμε δει εδώ και χρόνια.

Πρώτον, στην Ελλάδα έχουμε πλέον μια πραγματική μεταπολίτευση, με την πλήρη έννοια του όρου. Η ηγεσία του τόπου πέρασε σε χέρια άλλα από εκείνα στα οποία βρισκόταν τα τελευταία σαράντα χρόνια και έχουν ουσιαστικά την ευθύνη της καταστροφής της, αλλά και του εξίσου καταστρεπτικού προγράμματος «σωτηρίας» που με εκβιασμούς ακολούθησε. Η συχνή «αλλαγή φρουράς» που είναι αυτονόητη για κάθε δυτική δημοκρατική κοινωνία εδώ δεν είχε συμβεί μέχρι τώρα, παρά το πρόσθετο γεγονός της καταστροφής. Είναι τόσο σημαντικό ώστε και μόνον αυτό θα έφτανε να δικαιολογήσει μία νέα αισιοδοξία για το μέλλον.

Δεύτερον, για πρώτη φορά πρωθυπουργός, από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, κάνει αυτά που υπόσχεται και όχι άλλα. Αυτό κι αν είναι επαναστατικό για την Ελλάδα! Αποτέλεσμα δε αυτού είναι ότι η χώρα, για πρώτη φορά από το 2010 αμφισβητεί αυτά που συμβαίνουν εις βάρος της. Η Ελλάδα σηκώνει κεφάλι – όχι όπως τότε με την αξιοθρήνητη ψευδεπίγραφη επαναδιαπραγμάτευση που δεν έγινε ποτέ. Το τι θα γίνει στο τέλος μένει να φανεί, αλλά η χώρα παλεύει όπως ποτέ μέχρι τώρα, όπως ο νέος πρωθυπουργός είχε πει ότι θα γινόταν.

Τρίτον, όλη η Ευρώπη κοιτά πλέον μια Γερμανία που έχει απωλέσει πλήρως το ηθικό πλεονέκτημα και που βασίζεται πια μόνον στη δύναμή της να επιβάλλει αποφάσεις. Αυτό είναι το όπλο της και κανένα άλλο. Για πρώτη φορά το Βερολίνο έρχεται με τέτοιο τρόπο αντιμέτωπο με μια τέτοια οπτική, η οποία, όσο κι αν οι κυβερνήσεις φοβούνται, γενικεύεται και βρίσκει όλο και περισσότερη αποδοχή διεθνώς.

Τέταρτον, μέσα σε λίγες ημέρες, η αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας κατάφερε και έφερε τη χώρα στο επίκεντρο του αμερικανικού ενδιαφέροντος, κάτι που όχι δεν είχαν πετύχει αλλά ούτε καν διανοηθεί οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ακόμα και της δεξιάς! Το αμερικανικό κλιμάκιο ειδικών για το χρέος ήρθε ήδη στην Αθήνα, ο Αμερικανός πρέσβης ζήτησε να δει τον Αλέξη Τσίπρα: όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα ελπιδοφόρα στην Ελλάδα των τελευταίων ετών που ουσιαστικά διοικείται με εντολές από το Βερολίνο.

Πέμπτον, ο κόσμος έχει αναθαρρήσει από την αίσθηση ότι κάτι κινείται, κάτι αλλάζει, κάτι συμβαίνει. Κι αυτό, μετά από τόσα χρόνια εθνικής πτώσης και κατάθλιψης κάθε άλλο παρά λίγο είναι.

Το που θα καταλήξουν όλα αυτά, δεν μπορεί να το πει κανείς σήμερα. Είναι νωρίς και τα πάντα βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Όμως η χώρα κινείται, παλεύει πάλι, μετά από τόσα χρόνια που πορευόταν σκυφτή. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό όλων.

ΤΟ ΒΗΜΑ

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.