 |
Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
|
Επίσης είναι αξιοσημείωτο ότι, για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ετέθη θέμα γερμανικών επανορθώσεων.
Αυτά δεν είναι απόρροια ιδεολογικής
ταυτότητας ή πολιτικού στίγματος της σημερινής κυβέρνησης. Είναι
αυτονόητα εθνικά αιτήματα, αλλά και αυτονόητα διαπραγματευτικά όπλα, που
θα μπορούσαν και θα όφειλαν να τα έχουν θέσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ή
της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Που όμως δεν τα έθεσαν, δεκαετίες τώρα. Και
διερωτάται κανείς γιατί δεν τα έθεσαν.
Ιδίως το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο η άσκηση μνημονιακής πολιτικής προκάλεσε γενική διάλυση της οικονομίας και της οικονομίας, θα έπρεπε να υπάρξει κάποια αντίσταση προς τους δανειστές και «εταίρους» μας. Αλλά δεν υπήρξε. Αντιθέτως, υπήρξε πλήρης υποταγή και παράδοση στον κάθε υπαλληλίσκο της διαβόητης «τρόϊκας», που κουνούσε απειλητικά το δάχτυλο στους υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης.
Μία λογικοφανής εξήγηση είναι ο τρόμος των μνημονιακών κυβερνήσεων για κάθε, έστω και την πιο στοιχειώδη, ουσιαστική μεταρρύθμιση, που θα περιόριζε τον τριτοκοσμικό χαρακτήρα της εξουσίας τους και τα πελατειακά τους δίκτυα. Προκειμένου να αποφύγουν τις μεταρρυθμίσεις, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προτίμησαν τα «ισοδύναμα» μέτρα, δηλαδή τις περικοπές και φόρους που θα εξασφάλιζαν τα χρήματα που ζητούσε η τρόϊκα. Εις βάρος του λαού, φυσικά.
Αλλά διερωτάται κανείς, πραγματικά, πόσο ηλίθιοι υπήρξαν όσοι πίστεψαν ότι θα διατηρούσαν την εξουσία βάζοντας συνέχεια φόρους. Οπότε η δειλία μπροστά στους δανειστές και η απουσία οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης οδηγεί σε δεύτερες σκέψεις.
Οι στενές σχέσεις (για να το πούμε κομψά) που σφυρηλατήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου και του αντίστοιχου γερμανικού, μήπως οδήγησαν σε σχέσεις αλληλεξάρτησης και αμοιβαίων πολιτικών συμφερόντων; Μήπως, απλά, ήταν αδύνατον οι ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις να πιέσουν την Γερμανίας; Διότι η Γερμανία είχε τρόπο και όπλα στην διάθεσή της για να αρνηθεί οποιαδήποτε ελληνική πίεση; Ερωτήματα θέτουμε.
Και πάντως αφελείς δεν είμαστε όλοι σε αυτήν την χώρα.
kontranews.gr
Ιδίως το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο η άσκηση μνημονιακής πολιτικής προκάλεσε γενική διάλυση της οικονομίας και της οικονομίας, θα έπρεπε να υπάρξει κάποια αντίσταση προς τους δανειστές και «εταίρους» μας. Αλλά δεν υπήρξε. Αντιθέτως, υπήρξε πλήρης υποταγή και παράδοση στον κάθε υπαλληλίσκο της διαβόητης «τρόϊκας», που κουνούσε απειλητικά το δάχτυλο στους υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης.
Μία λογικοφανής εξήγηση είναι ο τρόμος των μνημονιακών κυβερνήσεων για κάθε, έστω και την πιο στοιχειώδη, ουσιαστική μεταρρύθμιση, που θα περιόριζε τον τριτοκοσμικό χαρακτήρα της εξουσίας τους και τα πελατειακά τους δίκτυα. Προκειμένου να αποφύγουν τις μεταρρυθμίσεις, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προτίμησαν τα «ισοδύναμα» μέτρα, δηλαδή τις περικοπές και φόρους που θα εξασφάλιζαν τα χρήματα που ζητούσε η τρόϊκα. Εις βάρος του λαού, φυσικά.
Αλλά διερωτάται κανείς, πραγματικά, πόσο ηλίθιοι υπήρξαν όσοι πίστεψαν ότι θα διατηρούσαν την εξουσία βάζοντας συνέχεια φόρους. Οπότε η δειλία μπροστά στους δανειστές και η απουσία οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης οδηγεί σε δεύτερες σκέψεις.
Οι στενές σχέσεις (για να το πούμε κομψά) που σφυρηλατήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου και του αντίστοιχου γερμανικού, μήπως οδήγησαν σε σχέσεις αλληλεξάρτησης και αμοιβαίων πολιτικών συμφερόντων; Μήπως, απλά, ήταν αδύνατον οι ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις να πιέσουν την Γερμανίας; Διότι η Γερμανία είχε τρόπο και όπλα στην διάθεσή της για να αρνηθεί οποιαδήποτε ελληνική πίεση; Ερωτήματα θέτουμε.
Και πάντως αφελείς δεν είμαστε όλοι σε αυτήν την χώρα.
kontranews.gr
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια