 |
Γράφει ο Νίκος Μελέτης
|
Το Σχέδιο Α και το Σχέδιο Β, για να το ακούσουν όχι μόνο οι πολίτες, αλλά και η «πλειοψηφία» των 121 βουλευτών, τους οποίους καλεί να καταψηφίσουν τον υποψήφιο Πρόεδρο. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα: Πριν από τις ερωτήσεις για το Σχέδιο Α και Β, υπάρχει ένα αμείλικτο ερώτημα που υπαγορεύεται απ' έξω: στις 28 Φεβρουαρίου κλείνει η στρόφιγγα της ΕΚΤ και, για να αποφευχθεί ο «ξαφνικός θάνατος», κάτι πρέπει να γίνει.
Θα χρησιμοποιήσουμε λένε το πρωτογενές πλεόνασμα του κ. Σαμαρά, θεωρώντας ότι είναι μερικά δις πακεταρισμένα στο υπόγειο του Μαξίμου. Κάποιοι έχουν στο μυαλό τους τον εσωτερικό δανεισμό, ο οποίος στα απλά ελληνικά είναι φορολόγηση και «απαλλοτρίωση» καταθέσεων. Με τη διαφορά ότι καταθέσεις στην Ελλάδα έχουν πια κυρίως οι μικροκαταθέτες, μια και οι υπόλοιποι έχουν παρκάρει στην Ελβετία και στην Bundesbank.
Στο διάστημα αυτό, λένε, θα θέσει ο κ. Τσίπρας προ των ευθυνών της την ευρωπαϊκή ηγεσία και θα κερδίσει κούρεμα του χρέους, ρήτρα ανάπτυξης κ.λπ. Κι αν δεν πεισθούν από τα επιχειρήματα του; Αν θεωρήσουν ότι η ζημιά στην Ευρωζώνη είναι διαχειρίσιμη (με την ευγενική συνδρομή του Γ. Παπανδρέου που απέτρεψε το κούρεμα το 2010), αν θέλουν να παραδειγματίσουν τους Podemos, τότε τι γίνεται;
«Θα ζητήσουμε στήριξη από τον ελληνικό λαό», είναι η απάντηση, που παραπέμπει σε δημοψήφισμα, χωρίς όμως να τολμά κανείς να πει ποιο θα είναι το ερώτημα. Γιατί, εάν το δίλημμα είναι «θέλετε λεφτά ή μέτρα;», η απάντηση προφανώς θα είναι «θέλουμε τα λεφτά». Απλώς, αμέσως μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, θα ενημερωθούμε ότι το ερώτημα ήταν τελικά «ναι ή όχι στο ευρώ».
Οι βουλευτές γνωρίζουν καλά τι σημαίνει το «ναι» στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Πρέπει οι ίδιοι να απαιτήσουν να ενημερωθούν για το τι σημαίνει το «όχι». Γιατί θα είναι υπεύθυνοι όχι μόνο για τις συνέπειες του «ναι», αλλά κυρίως για εκείνες του «όχι».
Έθνος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
1 Σχόλια