Οκτώ νέες ταινίες, τρεις πραγματικά αξίζουν τα λεφτά τους. Μία ελληνική, μία αμερικανική και, κυρίως, μία αργεντίνικη...
Ζουμπουλάκης Γιάννης
«Ιστορίες για αγρίους» («Relatos salvajes», Ισπανία/Αργεντινή) του Νταμιέν Σιφρόν, με τους Ρικάρντο Νταρίν, Οσκαρ Μαρτίνεζ, Ντάριο Γκραντινέτι
«Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» («Gone girl», ΗΠΑ, 2014) του Ντέιβιντ Φίντσερ, με τους Μπεν Αφλεκ, Ρόζαμουντ Πάικ, Ντέιβιντ Κλένον
«Καλώς ήρθες στη Νέα Υόρκη» («Welcome to New York», ΗΠΑ, 2014) του Εϊμπελ Φεράρα με τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ζακλίν Μπισέ
«Οι διακοπές του μικρού Νικόλα» («Les vacances du petit Nicolas», Γαλλία, 2014) του Λοράν Τιράντ, με τους Καντ Μεράντ, Βαλερί Λεμερσιέ
ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ
>>Το σπονδυλωτό «Rio I love you» (ΗΠΑ/ Βραζιλία, 2014) εντάσσεται στην σειρά ταινιών «Cities of love» που γυρίζονται με κύριο στόχο την προβολή των πόλεων στις οποίες οι ιστορίες τους εκτυλίσσονται. Εχει προηγηθεί το «New York I love you» και το «Paris I love you». Κάποιες ιστορίες έχουν σχετικό ενδιαφέρον _εκείνη του Βραζιλιάνου Φερνάντο Μεϊρέλες όπου ο Bενσάν Κασέλ κτίζει αγάλματα στην άμμο_ αλλά κάποιες δεν έχουν απολύτως τίποτε να πουν όπως το επεισόδιο που σκηνοθέτησε ο Τζον Τορτούρο με τον ίδιο και την Βανέσα Παραντί. Κι όσο για την «ερωτική ενέργεια» της βραζιλιάνικης πόλης, προσωπικά δεν την αισθάνθηκα. Θα μπορούσε να είναι το Λουτράκι.
>>Η στατικότητα είναι το βασικό χαρακτηριστικό (αλλά και το θέμα) της ταινίας «Ησυχες μέρες» («Las horas muertas», Μεξικό, 2013) του Ααρόν Φερνάντεζ Λεσούρ και προδίδει έλλειψη ισχυρής σεναριακής βάσης (για να μην μιλήσω για την ανυπαρξία φαντασίας). Ενας νεαρός (Κριστιάν Φερέρ) καλείται να διευθύνει το μικρό ξενοδοχείο του θείου του, απομονωμένο κάπου στη Βέρα Κρουζ. Πώς «σκοτώνεις» όμως την ώρα σου εκεί όπου δεν μπορείς να κάνεις τίποτε; Και ακόμα χειρότερα πως μπορείς να μεταφέρεις αυτή την ιδέα στο σινεμά χωρίς ο αποδέκτης να νιώσει ότι σκοτώνει την ώρα του;
«Ιστορίες για αγρίους» («Relatos salvajes», Ισπανία/Αργεντινή) του Νταμιέν Σιφρόν, με τους Ρικάρντο Νταρίν, Οσκαρ Μαρτίνεζ, Ντάριο Γκραντινέτι
Πριν ακόμα από τους τίτλους αυτής της ταινίας, από την εισαγωγή
κιόλας με το αεροπλάνο (για ποιον λόγο άραγε όλοι οι επιβάτες έχουν ένα
κοινό γνωστό που μάλλον είναι ο πιλότος;)
αυτή η αργεντίνικη έκπληξη δείχνει τα δόντια της: μια απολαυστική αντανάκλαση σε όλη την κωμική υπερβολή της, της παράνοιας των καιρών μας.
αυτή η αργεντίνικη έκπληξη δείχνει τα δόντια της: μια απολαυστική αντανάκλαση σε όλη την κωμική υπερβολή της, της παράνοιας των καιρών μας.
Πέντε μικρές ιστορίες «καθημερινότητας» σε διάφορες τοποθεσίες της Αργεντινής που θα ζήλευε και ο Φραντς Κάφκα!
Το ακραίο, κατάμαυρο αλλά και ευθύβολο χιούμορ του Νταμιέν Σιφρόν,
συνδυάζεται αρμονικά με σοβαρά κοινωνικά θέματα - από τις ταξικές
συγκρούσεις (αξέχαστο το επεισόδιο με την κούρσα και το σαραβαλάκι) ως
την «καφκική» γραφειοκρατία που μπορεί να τρελάνει έναν πολιτισμένο
άνθρωπο που αναζητεί το δίκιο του για μια άδικη κλήση (Ρικάρντο Νταρίν).
Δεν είναι τυχαίο ούτε ότι αυτή η ταινία ήταν εντός διαγωνισμού στο
τελευταίο Φεστιβάλ Καννών, ούτε και το ότι ο παραγωγός της δεν είναι
άλλος από τον Πέδρο Αλμοδόβαρ. Η ιδιοφυής «τρέλα» του ευδιάκριτη σε όλα
τα επεισόδια, κάποια από τα οποία μπορούν να σε στείλουν κάτω από το
κάθισμα από τα γέλια!
Βαθμολογία: 4:
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ: ΑΒΑΝΑ - ΓΑΛΑΞΙΑΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΙΛΙΟΝ -
ΙΝΤΕΑΛ - ΣΙΝΕΑΚ - ΔΙΑΝΑ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΝΑΝΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ -
CINERAMA - ΒΑΡΚΙΖΑ - VILLAGE MALL - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΟΛΥΜΠΙΟΝ
«Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» («Gone girl», ΗΠΑ, 2014) του Ντέιβιντ Φίντσερ, με τους Μπεν Αφλεκ, Ρόζαμουντ Πάικ, Ντέιβιντ Κλένον
Η πρώτη κινηματογραφική διασκευή μυθιστορήματος της αμερικανίδας συγγραφέως Τζίλιαν Φλιν
(πρώην κριτικός τηλεόρασης στο περιοδικό «Entertainment Weekly») είναι
αυτό το ψυχολογικό θρίλερ, που με αφορμή την εξαφάνιση μιας γυναίκας
θίγει αρκετά ζητήματα.
Μιλά για την υποκρισία κρυμμένη πίσω από τη βιτρίνα ενός
φαινομενικά τέλειου γάμου, για τα μυστικά και τα ψέματα που κάποια
στιγμή αποκαλύπτονται βγάζοντας στην επιφάνεια τα πραγματικά πρόσωπα.
Μιλά επίσης για την επιρροή που ασκούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
καταδικάζοντας ή αθωώνοντας ανάλογα με τις περιστάσεις.
Οι εκπλήξεις που ξεφυτρώνουν η μια μετά την άλλη σαν δηλητηριώδη μανιτάρια όταν μια γυναίκα (Ρόζαμουντ Πάικ) εξαφανίζεται από το χωριό του άντρα της (Μπεν Αφλεκ)
όπου ζούσαν μετά την απόλυσή τους στη Νέα Υόρκη, αποδεικνύουν ότι
τίποτε δεν ήταν όπως φαινόταν στη ζωή της. Και όταν ο σύζυγος βρεθεί στη
θέση του βασικού υπόπτου με όλα τα στοιχεία να συγκλίνουν εναντίον του η
ταινία αποκτά τον χαρακτήρα της «Ολέθριας σχέσης» από την πλευρά της
συζύγου.
Αργών ρυθμών, μια ιδεά πιο σκοτεινή απ' όσο ίσως χρειαζόταν, άλλοτε
υποτονική, άλλοτε συναρπαστική, η ταινία αυτή είναι άνιση αλλά
ενδιαφέρουσα. Αρέσει δεν αρέσει πάντως, ένα είναι σίγουρο: για αυτήν θα
ανοίξουν σαμπάνια οι μισογύνηδες!
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ: ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ - ODEON ΟΠΕΡΑ - ODEON
KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ΙΛΙΟΝ - ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE -ΣΙΝΕ
ΠΑΡΙ - ΝΙΡΒΑΝΑ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ - ΑΤΛΑΝΤΙΣ -
ΝΑΝΑ - ΦΟΙΒΟΣ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ - ΒΑΡΚΙΖΑ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - VILLAGE COSMOS - VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ
«Xenia» (Ελλάδα/Γαλλία, 2014) του Πάνου Χ. Κούτρα, με τους Νίκο Γκέλια, Κώστα Νικούλι, Γιάννη Στάνκογλου, Μαρίσα Τριανταφύλλου
Πέντε χρόνια μετά τη «Στρέλλα» ο Πάνος Χ. Κούτρας
επέστρεψε με την «Xenia», ο τίτλος της οποίας δεν αφορά γυναικείο όνομα
αλλά την αλυσίδα των παρηκμασμένων πλέον ξενοδοχείων που κάποτε ήταν τα
καλύτερα της Ελλάδας.
Ενα από αυτά τα εγκαταλελειμμένα Xenia θα γίνει το «άντρο» δύο
έφηβων αδελφών ενώ αναζητούν τον έλληνα πατέρα τους μετά τον θάνατο της
αλβανίδας μητέρας τους. Ο νεότερος - και γκέι - (Κώστας Νικούλι) έχει πυγμή και τσαμπουκά, ο μεγαλύτερος - και στρέιτ - (Νίκος Γκέλια) διακρίνεται από ορθολογισμό και τακτική.
Μυριάδες θέματα τους απασχολούν. Η ταυτότητα που ποτέ δεν είχαν, ο
πατέρας που ποτέ δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν, το θολό μέλλον που
παραμονεύει απειλητικό.
Η σχέση τους είναι ο παλμός της σκληρής μα και τρυφερής αυτής
ταινίας που αγαπάει την ζωή και την γλυκιά τρέλα, που αντιμετωπίζει με
σεβασμό και κατανόηση τους δυο περιπλανώμενους ταξιδιώτες του πουθενά,
που προσπαθεί να τους καταλάβει. Και που συγχρόνως, χωρίς υπερβολές και
υστερίες καταφέρνει να πλάσει μια πολύ ενδιαφέρουσα και αληθινή εικόνα
του εσωτερικού σκότους που επικρατεί στην εξωτερικά φωτεινή σύγχρονη
Ελλάδα.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ: ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΙΓΛΗ - ΔΑΝΑΟΣ - ΕΛΛΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ
«Καλώς ήρθες στη Νέα Υόρκη» («Welcome to New York», ΗΠΑ, 2014) του Εϊμπελ Φεράρα με τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ζακλίν Μπισέ
Ο Εϊμπελ Φεράρα, ένας από τους πιο καταραμένους
αμερικανούς σκηνοθέτες των τελευταίων 30 χρόνων, ανέλαβε να
αποκρυσταλλώσει σε προκλητικές εικόνες όλα όσα ενδεχομένως συνέβησαν στο
παρασκήνιο του σκανδάλου Ντομινίκ Στρος - Καν, όταν
τον Μάιο του 2011 ο τέως πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,
γνωστός για τις άκρατη σεξουαλική βουλιμία του κατηγορήθηκε για
σεξουαλική επίθεση από μια καμαριέρα του ξενοδοχείου Sofitel της Νέας
Υόρκης.
Σκηνές οργίων, «ντοκυμαντερίστικη» καταγραφή του χειρισμού της
αστυνομίας από την στιγμή της σύλληψης του Στρος -Καν (που εδώ για τους
ευνόητους λόγους ονομάζεται διαφορετικά) άλλά και μια «μπεργκμανική»
στροφή α-λά «Σκηνές από έναν γάμο» όταν ο ήρωας συναντάται με την
γυναίκα του (Ζακλίν Μπισέ).
Λίγο απ'όλα μα τελικά για κάτι λίγο και φτωχό γιατί η αξίνα του
Φεράρα δεν σκάβει αρκετά βαθιά στην ψυχή του κολασμένου ήρωά του
αναζητώντας τα κίνητρά του. Δεν αρκεί αυτό το «είναι κακό που θέλω να αισθάνομαι νέος;» που λέει. Γιατί αν θυμηθεί κανείς την δουλειά που ο φεράρα έκανε στο αριστούργημά του, «Bad lieutenant» με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ, νιώθει απογοήτευση.
Εξαιρώ φυσικά την ερμηνεία του Ζεράρ Ντεπαρντιέ
που προσεγγίζει τον ήρωά του σαν να είναι ένα αχόρταγο ζώο που διαρκώς
μουγκρίζει μπροστά στην απόλαυση και την διαστροφή. Με την τεράστια
κοιλιά του που κρύβει πια το «όργανό» του, ο Γάλλος ηθοποιός θυμάται τα
νιάτα του, εμφανίζεται ολόγυμνος και βγάζει μια απωθητική εικόνα που
ταιριάζει απολύτως με την ιδιοσυγκρασία του προσώπου που υποδύθεται.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΥ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - VILLAGE MALL -ΑΙΓΛΗ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΚΟΛΟΣΑΙΟΝ
«Οι διακοπές του μικρού Νικόλα» («Les vacances du petit Nicolas», Γαλλία, 2014) του Λοράν Τιράντ, με τους Καντ Μεράντ, Βαλερί Λεμερσιέ
Η πρώτη κινηματογραφική συνέχεια του «Μικρού Νικόλα» (2008), οι
«Διακοπές του μικρού Νικόλα» («Les vances du petit Nicolas», ΗΠΑ, 2014)
είναι μια απογοήτευση. Οι διακοπές του κάθε άλλο παρά σκανδαλιάρη Νικολά
σε κάποιο θέρετρο της Γαλλίας δεν θα μπορούσαν να είναι πιο βαρετές
παρά το γεγονός η ταινία γυρίστηκε από τον ίδιο σκηνοθέτη, Λοράν Τιράντ.
Πάλι καλά που υπήρξαν κάποια ενσταντανέ στα οποία ο πατέρας του Νικολά
δίνει στην ταινία την ζωή που χρειάζεται. Ένα από αυτά, το καλύτερο,
όταν ο μπαμπάς προσπαθεί να ανοίξει ένα ταχυδρομικό κουτί για να πάρει
πίσω ένα γράμμα που δεν πρέπει να φύγει. Το κουτί δεν ανοίγει με τίποτε
και έτσι το μόνο που μένει είναι να βάλει φωτιά στο περιεχόμενο! Ο Καντ Μεράντ που παίζει τον μπαμπά είναι πάντα εγγύηση (προβάλλεται στα γαλλικά και μεταγλωτισμένο στα ελληνικά)
Βαθμολογία: 1
Αιθουσες
ΑΘΗΝΑ: ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ΙΛΙΟΝ - ΟΛΑ
ΤΑ VILLAGE - ΑΕΛΛΩ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΙΓΛΗ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
ΚΑΛΛΙΘΕΑ - ΒΑΡΚΙΖΑ - ΔΑΝΑΟΣ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΝΑΝΑ - ΟΣΚΑΡ - ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ -
ΣΙΝΕΑΚ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ - ΦΟΙΒΟΣ - ΔΙΑΝΑ -
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER MAKEΔONIA - VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ - VILLAGE COSMOS - ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ
ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ
>>Η παθιασμένη, σχεδόν φοβιστική ερμηνεία του ανερχόμενου Βρετανού ηθοποιού Τζακ Ο' Κόνελ στον ρόλο ενός νεαρού, ψυχωτικού καταδίκου που προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον επίσης κατάδικο πατέρα του (Μπεν Μέντελσον) είναι το μεγάλο ατού της ταινίας «Γροθιές στους τοίχους» («Starred up», Αγγλία, 2014) του Ντέιβιντ Μακ Κένζι που
εκτυλίσσεται εξ' ολοκλήρου σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας. Στο
μεγαλύτερο μέρος της ταινίας όλοι σχεδόν οι χαρακτήρες της βρίσκονται
εκτός εαυτού βρίζοντας και απειλώντας. Και αυτό μπορεί να γίνει πάρα
πολύ κουραστικό παρά την συνέπεια του σκηνοθετικού ύφους. Προσέξτε
πάντως τον Ο' Κόνελ γιατί σε λίγο καιρό θα τον δούμε και στο «71» μια
από τις καλύτερες ταινίες της νέας σεζόν.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ: ΑΑΒΟΡΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - GAZARTE - ΔΑΝΑΟΣ - ΟΣΚΑΡ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:
>>Το σπονδυλωτό «Rio I love you» (ΗΠΑ/ Βραζιλία, 2014) εντάσσεται στην σειρά ταινιών «Cities of love» που γυρίζονται με κύριο στόχο την προβολή των πόλεων στις οποίες οι ιστορίες τους εκτυλίσσονται. Εχει προηγηθεί το «New York I love you» και το «Paris I love you». Κάποιες ιστορίες έχουν σχετικό ενδιαφέρον _εκείνη του Βραζιλιάνου Φερνάντο Μεϊρέλες όπου ο Bενσάν Κασέλ κτίζει αγάλματα στην άμμο_ αλλά κάποιες δεν έχουν απολύτως τίποτε να πουν όπως το επεισόδιο που σκηνοθέτησε ο Τζον Τορτούρο με τον ίδιο και την Βανέσα Παραντί. Κι όσο για την «ερωτική ενέργεια» της βραζιλιάνικης πόλης, προσωπικά δεν την αισθάνθηκα. Θα μπορούσε να είναι το Λουτράκι.
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ:ODEON ΕΜΠΑΣΣΥ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΑΕΛΛΩ - ΑΤΛΑΝΤΙΣ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ΟDEON STARCITY
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ
-----------------------------------------
>>Η στατικότητα είναι το βασικό χαρακτηριστικό (αλλά και το θέμα) της ταινίας «Ησυχες μέρες» («Las horas muertas», Μεξικό, 2013) του Ααρόν Φερνάντεζ Λεσούρ και προδίδει έλλειψη ισχυρής σεναριακής βάσης (για να μην μιλήσω για την ανυπαρξία φαντασίας). Ενας νεαρός (Κριστιάν Φερέρ) καλείται να διευθύνει το μικρό ξενοδοχείο του θείου του, απομονωμένο κάπου στη Βέρα Κρουζ. Πώς «σκοτώνεις» όμως την ώρα σου εκεί όπου δεν μπορείς να κάνεις τίποτε; Και ακόμα χειρότερα πως μπορείς να μεταφέρεις αυτή την ιδέα στο σινεμά χωρίς ο αποδέκτης να νιώσει ότι σκοτώνει την ώρα του;
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΤΡΙΑΝΟΝ
0 Σχόλια