Η ανατροπή σκηνικού στην Ουκρανία είναι πλήρης: Ο Ποροσένκο αποδέχεται την εκεχειρία, η μεθόδευση και το περιεχόμενο της οποίας θα είναι αντικείμενο σκληρής διαπραγμάτευσης, και παραιτείται επισήμως από την επιδίωξη στρατιωτικής εκκαθάρισης της ανταρσίας στην Ανατολική Ουκρανία. Οι πρώτες υστερικές αντιδράσεις του πρωθυπουργού Γιατσενιούκ δεν αποτελούν εναλλακτική λύση, απλά αποτυπώνουν το πολιτικό αδιέξοδο των εξτρεμιστών.
Μέχρι να υιοθετήσει η Ε.Ε τις κυρώσεις, ο Πούτιν απέφευγε να ενισχύσει τους εξεγερθέντες, με αποτέλεσμα τη συνεχή προέλαση των δυνάμεων του Κιέβου και την εμπέδωση της πεποίθησης ότι όλα θα λήξουν με την ισοπέδωση του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Η επιβολή των κυρώσεων από την Ε.Ε. απελευθέρωσε τον Πούτιν που απάντησε με το πρώτο κύμα αντιποίνων αλλά και μια ελεγχόμενη ενίσχυση των εξεγερθέντων: Αν πιστέψουμε τα όσα λέει το Κίεβο, χίλιοι εξακόσιοι Ρώσοι στρατιώτες ήταν αρκετοί για να γίνει ο θρίαμβος Ποροσένκο πανωλεθρία και από την παρέλαση των ουκρανικών τεθωρακισμένων στο Ντονέτσκ να πλησιάζουν τα ρωσικά τεθωρακισμένα στη Μαριούπολη!
Στο Κίεβο γνωρίζουν πολύ καλά πλέον ότι αν αύριο Παρασκευή η Ε.Ε. υιοθετήσει νέες κυρώσεις, η προέλαση των εξεγερθέντων θα ενισχυθεί από νέες ρωσικές δυνάμεις με ολόκληρη την Ανατολική και Νότια Ουκρανία να χάνονται οριστικά. Αργά αλλά σταθερά ο Ποροσένκο στην αρχή του φθινοπώρου του 2014 ακολουθεί τα χνάρια του Σαακασβίλι, που τον καλοκαίρι το 2008 έδωσε στη Ρωσία την ευκαιρία για μια ωμή επίδειξη ισχύος στη Γεωργία, για να συνετιστεί στο παρά πέντε όταν τα ρωσικά τεθωρακισμένα είχαν φτάσει είκοσι χιλιόμετρα από την Τιφλίδα.
Εκεχειρία, όποια κι αν είναι η διατύπωσή της, σημαίνει ότι η αντίπαλη πλευρά αναγνωρίζεται ως συνομιλητής, και κατοχυρώνει την Ντε Φάκτο απόσχιση από το Κίεβο μέχρι να υπάρξει συμφωνία τύπου Ντέιτον για τη Βοσνία, η οποία θα σώζει τα προσχήματα ενιαίας κρατικής υπόστασης για μια διχοτομημένη χώρα. Αν δεν υπάρξει κάποια μείζονος κλίμακας περιπλοκή ή ενθάρρυνση αδιαλλαξίας, ο Ποροσένκο θα δεχθεί στις αρχές Σεπτεμβρίου με πολύ χειρότερους όρους τον συμβιβασμό που όλοι περίμεναν ότι θα αποδεχόταν μετά την ανάληψη των καθηκόντων του τον περασμένο Ιούνιο. Το μήνυμα είναι σαφές και δεν επιδέχεται παρερμηνειών: εντός της πρώην ΕΣΣΔ τα ζωτικά συμφέροντα της Μόσχας ούτε παρακάμπτονται ούτε πολύ περισσότερο αγνοούνται.
Έθνος
0 Σχόλια