Προφανώς αρκέστηκε να κάνει λόγο για «ανάμειξη», επειδή «εισβολή» θα σήμαινε συντονισμένη στρατιωτική επίθεση. Οποιον όρο όμως κι αν χρησιμοποιήσουμε, πρόκειται για μία ευρεία και απαράδεκτη κλιμάκωση της ρωσικής επιθετικότητας εναντίον της Ουκρανίας.
Τα σχέδια του Κρεμλίνου
Ο πρόεδρος Ομπάμα είχε δίκιο στη συνέντευξη Τύπου την Πέμπτη που απέκλεισε οποιαδήποτε στρατιωτική δράση, αλλά νέες, σκληρότερες οικονομικές συγκρούσεις εκ μέρους της Δύσης είναι προφανώς απαραίτητες για να καταστεί σαφές στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν ότι η Δύση αντιμετωπίζει τα ψέματα και την αυξανόμενη επιθετικότητά του ως μεγάλη απειλή. Ο Ομπάμα αρνήθηκε να μιλήσει για «εισβολή» στα σχετικά συγκρατημένα σχόλιά του, περιγράφοντας τις εξελίξεις ως «συνέχιση» της πολιτικής της Ρωσίας. Παράλληλα, είπε ότι «περιμένει» πως οι σύμμαχοι θα σκληρύνουν τις κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας. Η πρέσβης του στον ΟΗΕ Σαμάνθα Πάουερ υπήρξε πιο ξεκάθαρη όταν χαρακτήρισε τις ενέργειες της Ρωσίας ως «εσκεμμένη προσπάθεια να στηρίξει και να πολεμήσει μαζί με παράνομους αυτονομιστές αντάρτες σε μία άλλη κυρίαρχη χώρα». Αυτή θα έπρεπε να είναι η πραγματικότητα που θα διαμορφώσει τη στάση του Ομπάμα, όταν την επόμενη εβδομάδα συναντηθεί με τους συμμάχους του στην Ουαλία.
Το ΝΑΤΟ υποπτεύεται ότι ρωσικός στόχος είναι να αποτρέψει μία στρατιωτική ήττα των ανταρτών και να παγώσει τη σύγκρουση σε μία εκεχειρία με ανοιχτό χρονικό ορίζοντα με τη Ρωσία να ελέγχει ουσιαστικά τη βιομηχανική ενδοχώρα της Ουκρανίας, κατά το πρότυπο των ρωσικών συγκρούσεων που έχουν παγώσει στη Γεωργία και τη Μολδαβία. Το ζήτημα όμως δεν είναι τα κίνητρα της Ρωσίας. Το πρόβλημα είναι η παραβίαση μίας θεμελιώδους αρχής της διεθνούς τάξης μεταπολεμικά: τα κράτη δεν κατακτούν εδάφη διά της βίας.
Ο Πούτιν έχει παίξει ένα επικίνδυνο παιχνίδι στην Ουκρανία με πονηριά και απάτη, αφού η αποπομπή του Βίκτορ Γιανουκόβιτς του στοίχισε έναν Ουκρανό πρόεδρο, τον οποίο μπορούσε να χειραγωγήσει. Πρώτα προσάρτησε την Κριμαία. Οσο σοκαριστικό και εξωφρενικό κι αν ήταν αυτό, τουλάχιστον δεν χύθηκε αίμα.
Εκτοτε ο Πούτιν έστρεψε το ενδιαφέρον του στη Νοτιοανατολική Ουκρανία, διενεργώντας επιβλητικές στρατιωτικές ασκήσεις στα σύνορα και στέλνοντας περισσότερους άνδρες και όπλα για την υποστήριξη των αποσχιστικών ομάδων στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ και διαψεύδοντας ταυτόχρονα κάθε ρωσική ανάμειξη πέρα από ένα ανθρωπιστικό ενδιαφέρον για τον τοπικό ρωσικό πληθυσμό. Μετά την κατάρριψη του μαλαισιανού αεροσκάφους και τις νίκες του Κιέβου επί των ανταρτών, η ρωσική εμπλοκή έγινε πιο απροκάλυπτη.
Η στάση των Ευρωπαίων
Οι πρώτες αντιδράσεις των Ευρωπαίων ηγετών την Πέμπτη αποδεικνύουν ότι αναγνωρίζουν τον κίνδυνο της συγκυρίας. Στη σημερινή τους συνάντηση οι ηγέτες της Ε.Ε. πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα των ΗΠΑ και να επεκτείνουν τις οικονομικές κυρώσεις. Η Γαλλία πρέπει να επανεξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο παράδοσης των Μιστράλ που έχει πουλήσει στη Ρωσία. Και την επόμενη εβδομάδα, όταν συναντηθούν οι ηγέτες του ΝΑΤΟ, θα πρέπει να παράσχουν διαβεβαιώσεις στα μέλη του ΝΑΤΟ κατά μήκος των ρωσικών συνόρων ότι θα τύχουν προστασίας σε περίπτωση που η Μόσχα στραφεί εναντίον τους.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
0 Σχόλια