Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
Σχεδόν έναν χρόνο πριν οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες να βομβαρδίσουν τον Ασαντ και να ανοίξουν τον δρόμο στους τζιχαντιστές της Aλ Νούσρα και της ISIS, να καταλάβουν τη Δαμασκό, σφάζοντας στη διαδρομή ό,τι είχε απομείνει από τον χριστιανικό πληθυσμό της Συρίας.
Εναν χρόνο αργότερα ο Ομπάμα εγκρίνει περιορισμένους αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά της ISIS στο Ιράκ επικαλούμενος τη σωτηρία των χριστιανικών κοινοτήτων και ταυτόχρονα στέλνει πολεμοφόδια στις δυνάμεις των Κούρδων Πεσμεργκά.
Εχει προηγηθεί ο εξαναγκασμός της Σαουδικής Αραβίας να διακόψει την ενίσχυση της ISIS αφήνοντας το μονοπώλιο στο Κατάρ που είναι ταυτόχρονα ο βασικός υποστηρικτής της Χαμάς στη Γάζα και των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο. Ζητούμενο παραμένει αν οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί θα αναχαιτίσουν την προέλαση των τζιχαντιστών ή αν θα χρειασθεί εκτός από την ενίσχυση των Κούρδων εμπλοκή δυνάμεων του Ιράν στο πλευρό της σιιτικής κυβέρνησης στη Βαγδάτη για να σταθεροποιηθεί κάπως η κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση η όποια αμερικανική επέμβαση είναι συμβολική δήλωση παρουσίας και δεν θα ανατρέψει την τριχοτόμηση του Ιράκ: Τόσο το Κουρδιστάν στον Βορρά όσο και οι τζιχαντιστές στο κέντρο έχουν πλέον διευρυμένους πετρελαϊκούς πόρους για να συντηρήσουν ανεξάρτητα κράτη και να απεξαρτηθούν σε κάποιο βαθμό η μεν ISIS από την Αγκυρα και την Ντόχα, η δε κυβέρνηση Μπαρζανί στο Βόρειο Ιράκ κυρίως από τη στήριξη του Ερντογάν, καθώς έχει ως δεδομένη τη θετική στάση των ΗΠΑ και του Ισραήλ για μετάβαση στην πλήρη ανεξαρτησία.
Σε όλο αυτό το τοπίο κινούμενης άμμου όπου έχουν σβήσει τα σύνορα που χαράχθηκαν μετά το 1918, το πιο επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό παιχνίδι έχει βρεθεί να το παίζει η Τουρκία του Ερντογάν: Παίζει ανοικτά πλέον το χαρτί της πλήρους χειραφέτησης της κουρδικής κυβέρνησης του Βορείου Ιράκ από τη Βαγδάτη, με την πεποίθηση ότι στα πρώτα του τουλάχιστον βήματα ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν θα είναι τουρκικό προτεκτοράτο και ταυτόχρονα ενισχύει την ISIS που ήδη πλαγιοκοπεί από τον Νότο και οριοθετεί την ενίσχυση της κουρδικής κυβέρνησης Μπαρζανί στο Αρμπίλ. Παιχνίδι τυχοδιωκτικό, γιατί μπορεί να οδηγήσει σε ανάφλεξη εντός των συνόρων της Τουρκίας όχι μόνον το Κουρδικό, αλλά και τον ακραίο σουνιτικό φονταμενταλισμό. Ετσι ο προεξοφλημένος αυριανός εκλογικός θρίαμβος του Ερντογάν είναι προσημειωμένος με βαριές υποθήκες.
Έθνος
Σχεδόν έναν χρόνο πριν οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες να βομβαρδίσουν τον Ασαντ και να ανοίξουν τον δρόμο στους τζιχαντιστές της Aλ Νούσρα και της ISIS, να καταλάβουν τη Δαμασκό, σφάζοντας στη διαδρομή ό,τι είχε απομείνει από τον χριστιανικό πληθυσμό της Συρίας.
Εναν χρόνο αργότερα ο Ομπάμα εγκρίνει περιορισμένους αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά της ISIS στο Ιράκ επικαλούμενος τη σωτηρία των χριστιανικών κοινοτήτων και ταυτόχρονα στέλνει πολεμοφόδια στις δυνάμεις των Κούρδων Πεσμεργκά.
Εχει προηγηθεί ο εξαναγκασμός της Σαουδικής Αραβίας να διακόψει την ενίσχυση της ISIS αφήνοντας το μονοπώλιο στο Κατάρ που είναι ταυτόχρονα ο βασικός υποστηρικτής της Χαμάς στη Γάζα και των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο. Ζητούμενο παραμένει αν οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί θα αναχαιτίσουν την προέλαση των τζιχαντιστών ή αν θα χρειασθεί εκτός από την ενίσχυση των Κούρδων εμπλοκή δυνάμεων του Ιράν στο πλευρό της σιιτικής κυβέρνησης στη Βαγδάτη για να σταθεροποιηθεί κάπως η κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση η όποια αμερικανική επέμβαση είναι συμβολική δήλωση παρουσίας και δεν θα ανατρέψει την τριχοτόμηση του Ιράκ: Τόσο το Κουρδιστάν στον Βορρά όσο και οι τζιχαντιστές στο κέντρο έχουν πλέον διευρυμένους πετρελαϊκούς πόρους για να συντηρήσουν ανεξάρτητα κράτη και να απεξαρτηθούν σε κάποιο βαθμό η μεν ISIS από την Αγκυρα και την Ντόχα, η δε κυβέρνηση Μπαρζανί στο Βόρειο Ιράκ κυρίως από τη στήριξη του Ερντογάν, καθώς έχει ως δεδομένη τη θετική στάση των ΗΠΑ και του Ισραήλ για μετάβαση στην πλήρη ανεξαρτησία.
Σε όλο αυτό το τοπίο κινούμενης άμμου όπου έχουν σβήσει τα σύνορα που χαράχθηκαν μετά το 1918, το πιο επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό παιχνίδι έχει βρεθεί να το παίζει η Τουρκία του Ερντογάν: Παίζει ανοικτά πλέον το χαρτί της πλήρους χειραφέτησης της κουρδικής κυβέρνησης του Βορείου Ιράκ από τη Βαγδάτη, με την πεποίθηση ότι στα πρώτα του τουλάχιστον βήματα ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν θα είναι τουρκικό προτεκτοράτο και ταυτόχρονα ενισχύει την ISIS που ήδη πλαγιοκοπεί από τον Νότο και οριοθετεί την ενίσχυση της κουρδικής κυβέρνησης Μπαρζανί στο Αρμπίλ. Παιχνίδι τυχοδιωκτικό, γιατί μπορεί να οδηγήσει σε ανάφλεξη εντός των συνόρων της Τουρκίας όχι μόνον το Κουρδικό, αλλά και τον ακραίο σουνιτικό φονταμενταλισμό. Ετσι ο προεξοφλημένος αυριανός εκλογικός θρίαμβος του Ερντογάν είναι προσημειωμένος με βαριές υποθήκες.
Έθνος
0 Σχόλια