Η τρομοκρατία σε αδιέξοδο (ΙΙ)

Γράφει ο Βασίλης Γκουρογιάννης, Δικηγόρος - συγγραφέας

Στο σημείωμα του περασμένου Σαββάτου (26-7-14) για το ίδιο θέμα λέγαμε ότι κι αν υποτεθεί ότι οι τρομοκράτες κινούνται από «ιδανικά», με όλη τη σχετικότητα και τη διαστροφή που σηκώνει αυτή η λέξη (και προς περιορισμό της χαώδους ευρύτητας ας πούμε ότι δεν κινούνται από ψυχοπαθολογικά δικά τους αδιέξοδα και από αιμοδιψή και εκδικητικά ένστικτα),
και πάλι είναι εμφανής η αναντιστοιχία ανάμεσα στην ένοπλη δράση τους και στην κοινωνική, οικονομική και πνευματική πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Οι πιο ανυποψίαστοι από αυτούς θυμίζουν κάποιους Ιάπωνες πολεμιστές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που χάθηκαν στις ζούγκλες του Ειρηνικού και ποτέ δεν έμαθαν ότι ο πόλεμος τελείωσε, ηττήθηκε η πατρίδα τους από την Αμερική και κυρίως Αμερική και Ιαπωνία έγιναν οι καλύτερες φιλενάδες!
Κι αν το μάθουν μετά από ολόκληρες δεκαετίες όταν τυχαία τους ανακαλύπτουν στη ζούγκλα αρνούνται να το πιστέψουν! Το βέβαιο είναι ότι οι τρομοκράτες δεν κατανοούν τους νόμους της παγκοσμιοποίησης, που δεν αναλύονται με τα απλοϊκά μαρξιστικά δόγματα, και εφόσον σφάλλουν στη διάγνωση, σφάλλουν και στη θεραπεία-σοκ που εφαρμόζουν, καθώς επιχειρούν να επέμβουν στις κοινωνικές εξελίξεις με απρόσφορα χειρουργικά εργαλεία. Πάντως τα πιστόλια δεν είναι χειρουργικά εργαλεία, ούτε οι βόμβες φέρνουν αποτελέσματα. Μέγιστη λοιπόν αφέλεια να κυνηγούν καρχαρίες (διακινδυνεύοντας και οι ίδιοι να κατασπαραχθούν, όπως και συμβαίνει τελικά), προκειμένου να εξοντώσουν κάποιο μεγάλο καρχαρία ώστε να συνετίσουν τους άλλους για να «βάλουν μυαλό», να αλλάξουν τη φύση τους, να γίνουν χορτοφάγοι, να μην τρώνε στο εξής τα αδύναμα ψάρια, δηλαδή τον φτωχό λαό, δηλαδή την εργατική τάξη και να αποτρέψουν τους μικρούς καρχαρίες να μεγαλώσουν! Οι νόμοι του καπιταλισμού δεν λειτουργούν με εγκέφαλο, αλλά με τα πανίσχυρα ένστικτα της αυτοσυντήρησης και της αναπαραγωγής των ίδιων και των ίδιων συνεπειών.
Πού καταλήγει ένας τρομοκράτης; Να συνεργάζεται με κοινούς εγκληματίες (ποινικούς) αλληλοτροφοδοτώντας ο ένας τον άλλον με «ιδανικά» και άλλοθι της εγκληματικής δράσης του. Στο τέλος η τρομοκρατία γίνεται επάγγελμα, ο τρομοκράτης θάβεται στις φυλακές ή στο χώμα, ο ανακριτής τον ρωτάει: «Τι επαγγέλλεσαι;» Αυτός απαντά: «Επαναστάτης». Ο ανακριτής θα ρωτήσει: «Είστε γραμμένος στο επαγγελματικό επιμελητήριο των επαναστατών; Ενσημα κολλάτε; Πληρώνετε τις εισφορές σας;»? Και ο νοών νοείτω!

Έθνος