Γράφει ο Δημήτρης Παπαχρήστος, Συγγραφέας
Παρ' όλα αυτά το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι μαγευτικό. Η μπάλα γυρίζει, είναι η σφαίρα που τρυπάει τα δίχτυα. Είναι η χαρά του γκολ, είναι ο θρίαμβος της νίκης. Οταν, όμως, ο τερματοφύλακας βρίσκεται μπροστά στο πέναλτι, τότε τα ενενήντα λεπτά του αγώνα γίνονται ένα λεπτό, όσο κρατάει η εκτέλεση. Ο τερματοφύλακας γίνεται όλη η ομάδα. Ολων τα μάτια κρέμονται πάνω του. Η εκτίναξη, η απόκρουση, να μείνει απόρθητη η εστία του.
Το Μουντιάλ, ως παγκόσμιο θέαμα, θεράπευσε εκατομμυρίων ανθρώπων την ανία. Δημιούργησε παρέες και συντροφικότητες. Στήθηκαν πολλές εξέδρες, η μπάλα μέσα στο γήπεδο δεν είναι ένα κλωτσοσκούφι, είναι ο πόθος και η χαρά, είναι η νίκη και η ήττα. Ο χορός, όμως, τελειώνει κι απέξω απ' τον χορό πολλά τραγούδια λέμε. Ξεχνάμε. Ανέκαθεν ο άρτος και το θέαμα αυτό το παιχνίδι παίζουν.
Το χρησιμοποιούν οι κρατούντες γιατί λειτουργεί ως εκτονωτικό και ως ναρκωτικό και όταν συντελούνται οι συγκρούσεις των παικτών και των οπαδών μέσα και έξω από τα γήπεδα η βία θεωρείται αναπότρεπτη και περιορισμένης ισχύος. Δεν ανατρέπει καθεστώτα, ούτε γκρεμίζει κυβερνήσεις.
Γινόμαστε θεατές, γινόμαστε οπαδοί και κάποιοι φανατικοί χούλιγκαν. Ποδοσφαιροποιείται η ζωή μας. Παθητικοί δέκτες γινόμαστε, δεν υπάρχει η αλάνα, η λαϊκότητα του παιχνιδιού. Υπάρχει η νίκη, το κέρδος, υπάρχουν τα στημένα παιχνίδια. Δεν μοιραζόμαστε το βίωμα, δεν μας ενώνει η χαρά του παιχνιδιού. Υπάρχουν οι «παράγκες», οι πληρωμένοι διαιτητές, οι ανώνυμες εταιρείες. Οι παράγοντες που παρανομούν και οι χούλιγκαν. Κι όμως το ποδόσφαιρο εξακολουθεί να μαγεύει και οι παίχτες να γίνονται χορευτές του ονείρου, σε μικρούς και μεγάλους.
Παίζεται όμως και ένα άλλο παιχνίδι έξω από τα γήπεδα. Είναι αιμάτινο. Είναι αγώνας ενάντια στην εμπορευματοποίηση της ζωής και της εκποίησής της.
Στη Βραζιλία η δυστυχία και η φτώχεια περισσεύουν. Σπαταλήθηκαν δισεκατομμύρια, φτιάχτηκαν σε όλη τη χώρα δεκατρείς μεγάλες γηπεδικές εγκαταστάσεις, όταν τελειώσει το Μουντιάλ θα γίνουν κουφάρια και θα τα δουν κι αυτοί που τους τύφλωσε η μαγεία του ποδοσφαίρου. Από τότε που ερασιτεχνισμός της αλάνας, της φαβέλας, έγινε επαγγελματισμός και οι μεταγραφές ανέβηκαν στα ύψη, η φαντασία της ντρίμπλας έγινε στοίχημα. Εχει ποδοσφαιροποιηθεί η πολιτική και εν πολλοίς τα κόμματα πάνε να γίνουν ανώνυμες εταιρείες και η αγνότητα της συμμετοχής πάει περίπατο...
Έθνος
0 Σχόλια