Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Ακούω συνεχώς πληροφορίες για τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών στις 19 Οκτωβρίου. Δεν μπορώ να βεβαιώσω ότι δεν θα συμβεί. Στη χώρα όπου ζούμε, όλα είναι πιθανά. Με δεδομένη την πρεμούρα της Αριστεράς να κατακτήσει την εξουσία χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει μέσα της τι ακριβώς θέλει να την κάνει, τα πάντα πιθανολογούνται.
Σε αυτή την υπόθεση εργασίας, η οποία θα εξαντλήσει τις συζητήσεις των Ελλήνων στις καλοκαιρινές βεγγέρες, θέλω να προσθέσω έναν προβληματισμό.
Είναι τόσο εύκολη όσο νομίζουμε η προκήρυξη εκλογών μέσα σε κλίμα πρωτοφανούς κρίσης;
Στηριζόμενος μόνο στην απλή λογική, λέω όχι.
Για τρεις λόγους.
Ο πρώτος, βρίσκεται στον παγκόσμιο χάρτη. Ρίξτε μία ματιά στην περιοχή μας. Η Ουκρανία φλέγεται. Το Ισραήλ εισβάλλει στη Γάζα. Οι ισλαμιστές στη Μοσούλη. Ο Ερντογάν αμφισβητείται. Η Βουλγαρία είναι χωρίς κυβέρνηση.
Γεγονότα πρωτοφανή, όπως η κατάρριψη επιβατικού αεροσκάφους ή ο αποκεφαλισμός κατοίκων από τους ισλαμιστές, δείχνουν ότι ο κόσμος μας έχει εισέλθει σε μία νέα περίοδο πρωτοφανούς αγριότητας.
Οι περιφερειακές εξελίξεις δοκιμάζουν την ψυχραιμία της διπλωματίας. Η Ελλάδα, χάρη στον Σαμαρά (πρέπει να έχουμε τη γενναιότητα να το αναγνωρίζουμε), είναι νησίδα σταθερότητας μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό.
Απαιτήθηκαν και απαιτούνται, βεβαίως, χιλιάδες μικροί και μεγάλοι συμβιβασμοί, οι οποίοι μας εκνευρίζουν – δυσαρεστούν, αλλά ενώπιον του μείζονος, που είναι η «σταθερότητα» που μας κρατά μακριά από τη φωτιά, είναι απολύτως ερμηνεύσιμοι.
Γίνεται, λοιπόν, χαμός στη γειτονιά μας κι εμείς συζητάμε για εκλογές στο μέσον της τετραετίας.
Είμαστε σοβαροί;
Που πάμε, ορέ Καραμήτροι;
Ο δεύτερος λόγος, συνδέεται ευθέως με την παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία πυροδοτεί τις περιφερειακές συρράξεις. Πιστεύουμε, άραγε, ότι η κρίση τελείωσε, οι κίνδυνοι υποχώρησαν και πάμε σαν άλλοτε;
Κούνια που μας κούναγε, αγαπητοί Καραμήτροι.
Η αστάθεια του πορτογαλικού τραπεζικού συστήματος μας εμπόδισε να δανειστούμε όπως θα θέλαμε δεύτερη φορά από τις αγορές.
Η τεράστια ρευστότητα της Fed σε επιχειρήσεις είχε ως αποτέλεσμα να βάλουν τα δανεικά οι ιδιοκτήτες τους στην τσέπη αντί να τα επενδύσουν.
Η κρίση του καπιταλισμού μπαίνει σε νέα φάση.
Εμείς τι θα κάνουμε γι αυτό; Ντιμπέιτ!
Ο τρίτος λόγος, συνδέεται με τις εξελίξεις που φέρνει η εκλογή του Γιούνκερ στην προεδρία της Κομισιόν και οι διαπραγματεύσεις για το χρέος. Η ομιλία του Λουξεμβούργιου στο Ευρωκοινοβούλιο προϊδεάζει για χαλάρωση της λιτότητας.
Τούτων δοθέντων, δεν μπορώ να δω πως θα πάμε σε εκλογές τον Οκτώβριο, χωρίς να αναλάβουμε μεγάλο ρίσκο για το μέλλον.
Από την άλλη, βεβαίως, ποτέ δεν ξέρεις…
Οι Καραμήτροι είναι αήττητοι…
Πηγή εφημ. «Δημοκρατία»
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
0 Σχόλια