Η γεωπολιτική και γεωστρατηγική ανάλυση οφείλει να εκκινεί από τη ρεαλιστική αποτύπωση της πραγματικότητας, όσο δυσάρεστη και αν είναι αυτή. Οι αυταπάτες φιλικών σχέσεων ή εξομάλυνσης ή και ακύρωσης των διαφορών με τα γειτονικά κράτη εν ονόματι κάποιας υποτιθέμενης κοινής ευρωπαϊκής πορείας, απλώς δυσχεραίνουν τη χάραξη ρεαλιστικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, στο εξαιρετικά ασταθές και επικίνδυνο γεωπολιτικό περιβάλλον των αρχών του 21ου αιώνα.
Η Ελλάδα υφίσταται τα μειονεκτήματα της εκτενούς συνοριογραμμής της. Ένα μείζον πρόβλημα είναι η συνεχής εισροή λαθρομεταναστών, που απειλούν να διαρρήξουν την κοινωνική συνοχή και μεσοπρόθεσμα να υποκαταστήσουν τον φθίνοντα ελληνικό πληθυσμό.
Σε καθαρά στρατηγικό επίπεδο, προβληματίζει η γειτνίαση με τριτοκοσμικά αναθεωρητικά κράτη, δηλαδή τα Σκόπια, την Αλβανία, την Τουρκία, τα οποία έναντι της Ελλάδας ή τρέφουν ανοιχτά αναθεωρητικές φιλοδοξίες ή κρύβουν ιστορικά απωθημένα ή διακατέχονται από εθνικιστικά και μισαλλόδοξα αισθήματα.
Το κομβικό σημείο, το οποίο πρέπει να λάβουν υπόψη τους οι αρμόδιοι σχεδιαστές του αμυντικού συστήματος της χώρας, είναι η σύγκλιση, η συνεργασία και η συνδυασμένα γεωστρατηγική διάταξη της Τουρκίας, των Σκοπίων και της Αλβανίας. Ασφαλώς η Αλβανία μόνη της ή τα Σκόπια μόνα τους δεν έχουν την απαιτούμενη ισχύ για να προκαλέσουν κάτι παραπάνω από αποσταθεροποιητικές ενέργειες ανορθόδοξου χαρακτήρα στη μεθοριακή ζώνη.
Αλλά ως παραπληρωματικές δυνάμεις σε ένα γενικότερο στρατηγικό επιθετικό πλαίσιο προς την Ελλάδα, με αιχμή την Τουρκία, την Αλβανία και τα Σκόπια, μπορούν να αποβούν εξαιρετικά επικίνδυνα.
Τα θα συμβεί εάν η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει αμφισβήτηση της εθνικής της κυριαρχίας στο Αιγαίο, ενώ ταυτόχρονα εκδηλωθούν προκλήσεις στην Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία;
Επομένως, με βάση την παραδοχή ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει εν δυνάμει ένα τριπλό πρόβλημα ασφαλείας, οφείλουμε να επινοήσουμε τη διάταξη εκείνη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, που θα μεγιστοποιήσει την απόδοσή τους σε τρία μέτωπα. Ασφαλώς ο σχεδιασμός πρέπει να αρχίσει με τη δραστική αύξηση του στρατιωτικού δυναμικού, που θα μπορούσε σχετικά εύκολα (και, μάλιστα όταν το 60% των νέων είναι άνεργοι) να γίνει με την αύξηση της διάρκειας της στρατιωτικής θητείας στα δύο έτη και την επάνδρωση όσων μεθοριακών μονάδων αυτή τη στιγμή είναι υποστελεχωμένες ή και ανενεργές.
Η αναδιάταξη του αμυντικού σχεδιασμού θα πρέπει ασφαλώς να συμπεριλάβει
Α. την πλήρη ανασυγκρότηση της Όγδοης Μεραρχίας με αυτόχθονες κληρωτούς που θα έχουν και ειδικούς λόγους να επαγρυπνούν για την ασφάλεια της περιοχής
Β. Την εγκατάσταση μεγάλης δυνάμεως πυρός βορείως της Θεσσαλονίκης, στους νομούς Φλώρινας, Πέλλας και Κιλκίς
Γ. Τη δημιουργία επιθετικής στρατιωτικής δομής που θα επαπειλεί τον επιτιθέμενο με σοβαρό κόστος, κάτι που θα λειτουργήσει αποτρεπτικά σε ενδεχόμενους επιθετικούς σχεδιασμούς εις βάρος της χώρας μας
Δ. Την πλήρη ανασυγκρότηση της εφεδρείας, την εκκαθάριση των μητρώων, την τακτική επανεκπαίδευση των εφέδρων, τη διενέργεια ασκήσεων επιστράτευσης κατά νομούς
Ε. Τη μεταβολή κατά 2/3 του Στρατού Ξηράς σε καταδρομική δύναμη
Ζ. Τη ριζική ανασυγκρότηση της βασικής εκπαίδευσης στην κατεύθυνση της διαμόρφωσης μάχιμων και εκπαιδευμένων οπλιτών
Η. Την συγκρότηση αποτελεσματικής εθνοφρουράς στις μεθοριακές περιοχές.
Παράλληλα, θα έπρεπε να αρχίσει άμεση αποστολή αξιωματικών και υπαξιωματικών (σε εθελοντική βάση και μεγάλη αποζημίωση, η ανταπόκριση θα είναι τεράστια) σε αποστολές του ΝΑΤΟ και άλλων διεθνών οργανισμών. Έτσι, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα αποκτήσουν μάχιμα στελέχη με πραγματική επιχειρησιακή εμπειρία.
*Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης
Πηγή εφημ. «Το Παρασκήνιο»
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
0 Σχόλια