Ακόμα κι αν είχε
σχετικά περιορισμένη κλίμακα, ένας πυρηνικός πόλεμος μεταξύ Ινδίας και
Πακιστάν θα προκαλούσε καταστροφική πτώση της θερμοκρασίας, ξηρασίες και
εξασθένιση στο στρώμα του όζοντος σε όλο τον πλανήτη, δείχνει η
τελευταία προσομοίωση στον υπολογιστή.
«Αυτό είναι το τρίτο ανεξάρτητο μοντέλο που εξετάζει τις συνέπειες μιας περιφερειακής πυρηνικής σύρραξης στην ατμόσφαιρα, τους ωκεανούς και την ξηρά, και τα συμπεράσματα των μοντέλων βρίσκονται σε συμφωνία μεταξύ τους» δήλωσε στο LiveScience.com ο Μάικλ Μιλς του αμερικανικού Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικής Έρευνας στο Κολοράντο.
Ο Μιλς και οι συνεργάτες του προσομοίωσαν μια σύρραξη ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν στην οποία χρησιμοποιούνται 100 πυρηνικές βόμβες σαν της Χιροσίμα, η καθεμιά από τις οποίες έχει ισχύ 15 κιλοτόνους TNT. Πρόκειται για μικρά πυρηνικά όπλα, δεδομένου ότι οι σημερινές κεφαλές μπορούν να έχουν ισχύ αρκετών μεγατόνων.
Τα μοντέλα των ερευνητών δείχνουν ότι οι καταστροφικές πυρκαγιές που θα πυροδοτούνταν από τις εκρήξεις θα σήκωναν στον αέρα 5 εκατομμύρια τόνους στάχτης και αιθάλης. Το υλικό αυτό θα απορροφούσε την ηλιακή ακτινοβολία και θα έριχνε έτσι τη θερμοκρασία για διάστημα τουλάχιστον μιας δεκαετίας.
Η μέση επιφανειακή θερμοκρασία του πλανήτη θα έπεφτε απότομα κατά 1,5 βαθμούς Κελσίου. Σε περιοχές όπως η Βόρειος Αμερική, η Ασία, η Ευρώπη και η Μέση Ανατολή η πτώση θα ήταν μεγαλύτερη και θα μπορούσε να φτάσει τους 2,5 έως 6 βαθμούς Κελσίου το χειμώνα και τους 1 με 4 βαθμούς το καλοκαίρι.
Το σκοτάδι του πυρηνικού χειμώνα θα μείωνε την αυξητική περίοδο των καλλιεργειών κατά 10 με 40 μέρες το χρόνο για αρκετά χρόνια, ενώ ταυτόχρονα θα περιόριζε τις βροχοπτώσεις έως και κατά 10% σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό θα ήταν πιθανό να οδηγήσει σε νέες πυρκαγιές, για παράδειγμα στην περιοχή του Αμαζονίου, οι οποίες θα απελευθέρωναν στην ατμόσφαιρα ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες άνθρακα.
Ενώ όμως η επιφάνεια της Γης θα ψυχόταν, η στρατόσφαιρα θα θερμαινόταν σημαντικά λόγω της απορρόφησης ηλιακής ενέργειας από την αιωρούμενη αιθάλη. Η θέρμανση της στρατόσφαιρας θα επιτάχυνε χημικές αντιδράσεις που καταστρέφουν το προστατευτικό στρώμα όζοντος και η βλαβερή υπεριώδης ακτινοβολία που φτάνει στο έδαφος θα αυξανόταν κατά 30 με 80 τοις εκατό στα μέσα γεωγραφικά πλάτη.
Προηγούμενες μελέτες εκτιμούσαν τη διάρκεια ενός τέτοιου πυρηνικού χειμώνα σε περίπου δέκα χρόνια. Η νέα έρευνα υπολογίζει όμως ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες θα διαρκούσαν τουλάχιστον 25 χρόνια, το όριο των υπολογιστικών προσομοιώσεων.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι «θα μπορούσε κανείς να προκαλέσει παγκόσμιο πυρηνικό λιμό χρησιμοποιώντας μόλις 100 από τα μικρότερα πυρηνικά όπλα» λέει ο Δρ Μιλς.
Δεδομένου ότι σε όλο τον κόσμο εκτιμάται ότι υπάρχουν σήμερα 17.000 πυρηνικά όπλα, η έρευνα θέτει το ερώτημα του «γιατί υπάρχουν ακόμα τόσο πολλά πυρηνικά όπλα, και του εάν εξυπηρετούν κάποιο σκοπό».
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Earth's Future.
«Αυτό είναι το τρίτο ανεξάρτητο μοντέλο που εξετάζει τις συνέπειες μιας περιφερειακής πυρηνικής σύρραξης στην ατμόσφαιρα, τους ωκεανούς και την ξηρά, και τα συμπεράσματα των μοντέλων βρίσκονται σε συμφωνία μεταξύ τους» δήλωσε στο LiveScience.com ο Μάικλ Μιλς του αμερικανικού Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικής Έρευνας στο Κολοράντο.
Ο Μιλς και οι συνεργάτες του προσομοίωσαν μια σύρραξη ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν στην οποία χρησιμοποιούνται 100 πυρηνικές βόμβες σαν της Χιροσίμα, η καθεμιά από τις οποίες έχει ισχύ 15 κιλοτόνους TNT. Πρόκειται για μικρά πυρηνικά όπλα, δεδομένου ότι οι σημερινές κεφαλές μπορούν να έχουν ισχύ αρκετών μεγατόνων.
Τα μοντέλα των ερευνητών δείχνουν ότι οι καταστροφικές πυρκαγιές που θα πυροδοτούνταν από τις εκρήξεις θα σήκωναν στον αέρα 5 εκατομμύρια τόνους στάχτης και αιθάλης. Το υλικό αυτό θα απορροφούσε την ηλιακή ακτινοβολία και θα έριχνε έτσι τη θερμοκρασία για διάστημα τουλάχιστον μιας δεκαετίας.
Η μέση επιφανειακή θερμοκρασία του πλανήτη θα έπεφτε απότομα κατά 1,5 βαθμούς Κελσίου. Σε περιοχές όπως η Βόρειος Αμερική, η Ασία, η Ευρώπη και η Μέση Ανατολή η πτώση θα ήταν μεγαλύτερη και θα μπορούσε να φτάσει τους 2,5 έως 6 βαθμούς Κελσίου το χειμώνα και τους 1 με 4 βαθμούς το καλοκαίρι.
Το σκοτάδι του πυρηνικού χειμώνα θα μείωνε την αυξητική περίοδο των καλλιεργειών κατά 10 με 40 μέρες το χρόνο για αρκετά χρόνια, ενώ ταυτόχρονα θα περιόριζε τις βροχοπτώσεις έως και κατά 10% σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό θα ήταν πιθανό να οδηγήσει σε νέες πυρκαγιές, για παράδειγμα στην περιοχή του Αμαζονίου, οι οποίες θα απελευθέρωναν στην ατμόσφαιρα ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες άνθρακα.
Ενώ όμως η επιφάνεια της Γης θα ψυχόταν, η στρατόσφαιρα θα θερμαινόταν σημαντικά λόγω της απορρόφησης ηλιακής ενέργειας από την αιωρούμενη αιθάλη. Η θέρμανση της στρατόσφαιρας θα επιτάχυνε χημικές αντιδράσεις που καταστρέφουν το προστατευτικό στρώμα όζοντος και η βλαβερή υπεριώδης ακτινοβολία που φτάνει στο έδαφος θα αυξανόταν κατά 30 με 80 τοις εκατό στα μέσα γεωγραφικά πλάτη.
Προηγούμενες μελέτες εκτιμούσαν τη διάρκεια ενός τέτοιου πυρηνικού χειμώνα σε περίπου δέκα χρόνια. Η νέα έρευνα υπολογίζει όμως ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες θα διαρκούσαν τουλάχιστον 25 χρόνια, το όριο των υπολογιστικών προσομοιώσεων.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι «θα μπορούσε κανείς να προκαλέσει παγκόσμιο πυρηνικό λιμό χρησιμοποιώντας μόλις 100 από τα μικρότερα πυρηνικά όπλα» λέει ο Δρ Μιλς.
Δεδομένου ότι σε όλο τον κόσμο εκτιμάται ότι υπάρχουν σήμερα 17.000 πυρηνικά όπλα, η έρευνα θέτει το ερώτημα του «γιατί υπάρχουν ακόμα τόσο πολλά πυρηνικά όπλα, και του εάν εξυπηρετούν κάποιο σκοπό».
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Earth's Future.
0 Σχόλια