Αυτό όμως που διαπιστώνω πολύ καιρό τώρα, έγινε σήμερα οργή ακούγοντας μόνο μουσική, λόγω της απεργίας, στο Κόκκινο 105,5.
Σε αυτό το ραδιόφωνο πολλές φορές νομίζεις ότι από τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά του ΄50, δεν υπάρχουν οι ενδιάμεσες δεκαετίες στη μουσική, κυρίως Ελληνική, μέχρι τους σημερινούς τραγουδοποιούς.
Σήμερα ημέρα απεργίας των δημοσιογράφων βρέθηκα στο αυτοκίνητο για αρκετές ώρες το πρωϊ και το μεσημέρι. Για την play lıst του 100.5 δεν υπάρχουν Θεοδωράκης, Χατζιδάκης, Λεοντής και βέβαια πολλοί άλλοι συνθέτες. Δεν υπάρχει η γόνιμη δεκαετία του ΄60 και των αρχών του ΄70.
Ούτε βέβαια τα έργα των Ελληνων δημιουργών - συνθετών του ΄80 και του ΄90. Αυτά άλλωστε είχε προλάβει να τα θάψει η περίοδος της "ευδαιμονίας". Άγνωστες σελίδες.
Αλλά θα μου πείτε μήπως υπάρχουν στο συγκεκριμένο ραδιόφωνο εκπομές για τον κινηματογράφο, τα εικαστικά, το θέατρο, το βιβλίο την σημερινή καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά και για την τέχνη, στην αέναη πορεία της, που διαμορφώνει την κληρονομιά αυτού του τόπου και βέβαια το μέλλον του. Και για κάποιους που πιθανά το παρεξηγήσουν, θέλω να πω ότι το ίδιο γίνεται και για την παγκόσμια Τεχνη.
Δεν γίνεται καμμιά αναφορά, ή επιλεκτικά υπάρχουν κάποιες εκπομπές, χαμένες στην κυριαρχούσα "άποψη". Η Τέχνη είναι μία, αυτή που φροντίζει το νου και τη καρδιά των ανθρώπων και που αποτελεί τελικά οικουμενική κληρονομιά.
Γι αυτό η Αριστερά σε παγκόσμιο επίπεδο συνομιλούσε, με κάποιες εξαιρέσεις, πάντα με την αφρόκρεμα της παγκόσμιας Διανόησης, χωρίς ταμπέλες, αποκλεισμούς, αλλά κυρίως χωρίς την ιδιότυπη λογοκρίσια της σιωπής.
Yannis Katomeris
0 Σχόλια