Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής,ο οποίος ανέλαβε να δημιουργήσει την νέα Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας, αντί να δημιουργήσει την νέα Ελλάδα με ισχυρούς , σύγχρονους, δημοκρατικούς θεσμούς, προτίμησε να γυρίσει θεσμικά την χώρα 20 χρόνια πίσω, χρησιμοποιώντας ως βάση του θεμελιώδους νόμου το Σύνταγμα του 1952.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου τον διαδέχθηκε στην εξουσία με το σύνθημα της "αλλαγής" με την οποία το ΠΑΣΟΚ θα ήταν "στην κυβέρνηση και ο λαός στην εξουσία", αλλά, αντί αυτής, όταν εξελέγη, προτίμησε να κρατήσει την εξουσία για τον εαυτό του, τροποποίησε το Σύνταγμα προς το συμφέρον του, έκλεισε τον φάκελο της προδοσίας της Κύπρου και δημιούργησε την Ελλάδα της διαφθοράς, του πελατειακού κράτους και των σκανδάλων.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υποσχέθηκε την τιμωρία των σκανδάλων του ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου και την "κάθαρση" του δημοσίου βίου της χώρας. Αλλά τα ειδικά δικαστήρια ήταν μόνο για το θεαθείναι.
Ο Κώστας Σημίτης έγινε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός ως "εκσυγχρονιστής" που θα έδινε στην χώρα ευρωπαϊκές δομές. Αλλά επί των ημερών του γιγαντώθηκε η διαπλοκή εξουσίας, εργολάβων, τραπεζιτών και μμε , το Σύνταγμα αναθεωρήθηκε για να εξασφαλιστεί το ατιμώρητο όσων ασκούν την εξουσία, το δημόσιο χρήμα καταληστεύθηκε και το δημόσιο χρέος έφθασε τα 180 δις ευρώ.
Ο Κώστας Καραμανλής αντικατέστησε τα "καμένα" συνθήματα της αλλαγής και του εκσυγχρονισμού με το σύνθημα της "επανίδρυσης του κράτους" και, προς την κατεύθυνση της κάθαρσης, υποσχόταν ότι θα διαλύσει τους "νταβατζήδες". Ωστόσο, όπως γνωρίζουν οι πάντες, δεν έκανε απολύτως τίποτε. Απεναντίας, η χώρα κατάντησε Κολομβία της Ευρώπης και το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στα 300 δις ευρώ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου υποσχέθηκε συμμετοχική δημοκρατία, πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα, ενώ ήδη η χώρα είχε χρεοκοπήσει και ο ίδιος συνεννοείτο με τους δανειστές για την υπαγωγή της στην υποτέλεια και στο μνημόνιο.
Όλοι οι παραπάνω, γνώριζαν καλά ότι ανέκαθεν τα αιτήματα για κάθαρση του δημοσίου βίου και πραγματική αλλαγή ήταν κυρίαρχα στην βούληση των πολιτών και εκμεταλλεύθηκαν τις επιθυμίες τους για να ανέλθουν στην εξουσία μη τηρώντας κατόπιν, ούτε κατ' ελάχιστον, τις υποσχέσεις τους.
Σήμερα που η χώρα έχει χρεοκοπήσει, είναι περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ η πλήρης ρήξη με το παρελθόν και το όραμα του μέλλοντος μιας Ελλάδας όπου η γνώμη και η άποψη κάθε πολίτη θα μπορεί να έχει αληθινή ισχύ και αξία, όλοι θα είναι ίσοι ενώπιον του νόμου χωρίς προνόμια και ασυλίες και κάθε ένας που ασκεί δημόσια εξουσία θα λογοδοτεί στον λαό και θα υπάγεται σε δημόσιο έλεγχο.
Τα αιτήματα για κάθαρση και αλλαγή είναι σήμερα πιο επίκαιρα παρά ποτέ. Έχουμε πλέον διδαχθεί ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει καμία διάθεση να τα πραγματοποιήσει. Το ερώτημα είναι εάν μπορούν οι πολίτες να τα πραγματοποιήσουν με δικές τους δυνάμεις αλλάζοντας το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
0 Σχόλια