Ζουμπουλάκης Γιάννης
«Ο μπάτλερ» («The butler», ΗΠΑ, 2013) του Λι Ντάνιελς,
με τους Φόρεστ Γουίτακερ, Οπρα Γουίνφρεϊ, Τζον Κιούζακ, Κούμπα
Γκούντινγκ Τζούνιορ, Ρόμπιν Γουίλιαμς
Ήταν παιδάκι ακόμη όταν το 1926 στο Μέικον της Γεωργίας (όπου το μόνο πράγμα που ήξερε ήταν το βαμβάκι), ο μαύρος Γιουτζίν Αλεν
είδε τον λευκό να βιάζει τη μάνα του και να σκοτώνει εν ψυχρώ τον
πατέρα του με μια σφαίρα στο κούτελο. Η τραγική ειρωνεία όμως ήταν ότι
αυτός ο άνθρωπος θα αφοσιωνόταν ψυχή τε και σώματι στην υπηρεσία του
απόλυτου λευκού Αμερικανού, που δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο των
Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Αλεν παρέμεινε στον Λευκό Οίκο για παραπάνω από 30
χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων, σαν σωστός δούλος, προσέφερε τις
υπηρεσίες του σε οκτώ διαφορετικούς προέδρους.
Μέσα από το βλέμμα του Αλεν, ο οποίος στην ταινία του Λι Ντάνιελς μετονομάζεται σε Σίσιλ Γκέινς (Φόρεστ Γουίτακερ)
και υπηρετεί επτά προέδρους, ο θεατής παρακολουθεί κάτι σαν χρονικό της
πρόσφατης Ιστορίας των ΗΠΑ. Κατά κάποιον τρόπο η δομή αυτής της ταινίας
δεν απέχει και τόσο από εκείνη του «Φόρεστ Γκαμπ», αν και η ψυχή της
είναι πιο κοντά στις πιο πρόσφατες «Υπηρέτριες».
Το πιο ενδιαφέρον όμως στοιχείο στον «Μπάτλερ», το οποίο ο
σκηνοθέτης Λι Ντάνιελς αξιοποιεί ικανοποιητικά, είναι ο παράλληλος
συνδυασμός των «μικρών» γεγονότων στο σπίτι του Γκέινς με τα μεγάλα που
σημάδεψαν την Αμερική (και εδώ έχει γίνει σεναριακή παρέμβαση σε σχέση
με τα αληθινά γεγονότα). Ο μεγάλος γιος του (Ντέιβιντ Ογιελόγουο),
με τον οποίο ανέκαθεν βρισκόταν στα μαχαίρια, έγινε Μαύρος Πάνθηρας για
να λάβει μέρος στην επανάσταση των μαύρων (ό,τι ο πατέρας του ποτέ δεν
τόλμησε), την ώρα που ο μικρότερος (Ελάιζα Κέλεϊ) αποφάσισε όχι να πολεμήσει την πατρίδα αλλά να πολεμήσει για αυτήν, οπότε κατατάχθηκε στον στρατό για να λάβει μέρος στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ανάμεσά τους μια μάνα σε σύγχυση (η Οπρα Γουίνφρεϊ
σε μια καλή στιγμή) μπερδεμένη ανάμεσα στην τρυφερότητα που της λείπει
από τον σύζυγο, την αγωνία για τα παιδιά της, το νοικοκυριό, την απιστία
και το αλκοόλ.
Στις δυο ώρες και 12 λεπτά που διαρκεί η ταινία προσφέρει όλες τις
σκηνές που περιμένεις (και κακά τα ψέματα, ξέρεις ότι θα δεις). Τα
μυστικά του Λευκού Οίκου, η σχέση του Γκέινς με το υπόλοιπο μαύρο
προσωπικό, η επαφή του με τους ίδιους τους Προέδρους (στην ταινία είναι
επτά και όχι οκτώ) καταλήγουν σε ωραίες, ευπρόσωπες, καλοπαιγμένες αλλά
και τρομερά αναμενόμενες σκηνές σε μια ταινία που συχνά θυμίζει
τηλεοπτική μίνι σειρά. Ολα δείχνουν ο «Μπ«Μπάτλερ» ότι θα είναι ο
μεγάλος «αντίπαλος» του «12 χρόνια σκλάβος» διεκδικώντας Οσκαρ. Την θέση
που διεκδίκησε στη μνήμη μου όμως, δεν την κέρδισε.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: VILLAGE MALL - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ -
STER IΛΙΟΝ -ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔA - ΓΑΛΑΞΙΑΣ - ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ -
ΔΙΑΝΑ ΜΑΡΟΥΣΙ - ATTAΛΟΣ - ΚΗΦΙΣΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΟΝ
------------------------------------
Μόνοι στο καμμένο Τέξας
«Γελαστός πρίγκιπας» («Prince Avalanche», ΗΠΑ, 2013) του Τζόζεφ Γκόρντον Γκριν, με τους Πολ Ραντ, Εμίλ Χιρς
Ο «Γελαστός πρίγκιπας» είναι ένα πολύ ιδιαίτερο «buddy movie»,
διασκεδαστικό και ταυτοχρόνως πικρό. Αν και εμπνευσμένο από την
ισλανδική ταινία «Either Way» του Χάφσταϊν Γκούναρ Σίγκουρντσον,
περιέχει και πραγματικά στοιχεία από ένα τραγικό περιστατικό που συνέβη
στο Τέξας από όπου κατάγεται ο σκηνοθέτης του, Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν. Η
ιστορία εκτυλίσσεται στο Τέξας το 1988, έναν χρόνο μετά από μια
φρικαλέα πυρκαγιά που κατέστρεψε 40.000 στρέμματα γης και είχε θύματα.
Σε κάποια εξοχή παρακολουθούμε δυο άνδρες, τον Αλβιν (Πολ Ραντ) και τον Λανς (Εμίλ Χιρς) να εργάζονται σε δρόμους από τους οποίους δεν περνά ψυχή.
Και αυτό από την αρχή ως το τέλος είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο
Γκριν θα χτίσει την ιστορία του, δίνοντας μεγάλη σημασία στην εξέλιξη
των δυο ηρώων, σε συνάρτηση πάντα με το φυσικό τοπίο του Τέξας. Στη μια
πλευρά ο Αλβιν, ο μεγαλύτερος, που μαθαίνει γερμανικά στη μέση του
πουθενά γράφοντας επιστολές στη φίλη του. Στην άλλη ο Λανς, με τα μυαλά
πάνω από το κεφάλι του, που θεωρεί την δουλειά τους αγγαρεία και
ονειρεύεται τη ζωή στην πόλη κομπάζοντας για το καινούργιο ρολόι και τη
ζακέτα του η οποία θυμίζει φόρμα νοσοκόμου.
Και ανάμεσά τους ο χώρος, το φυσικό τοπίο του Τέξας, το οποίο ο
Γκριν αγαπά και το χρησιμοποιεί για να ντύσει ποιητικά μια ασήμαντη,
καθημερινή ιστορία. Μια κάμπια που ταξιδεύει πάνω στο ξύλο, κάποιοι
ξεχασμένοι άνθρωποι όπως η γριά που οι δυο άνδρες συναντούν στα ερείπια
του καμένου σπιτιού της ή ο γέρος με τις μπίρες και τις παράξενες
συμβουλές του για τις γυναίκες φτιάχνουν ένα σύνολο που ίσως να μην
ενθουσιάζει, σίγουρα όμως συγκινεί και διασκεδάζει.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΑΣΤΥ
------------------------------------
Hangover και viagra
«Last Vegas» (ΗΠΑ, 2013) του Τζον Τέρτλταουμπ, με τους
Μάικλ Ντάγκλας, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μόργκαν Φρίμαν, Κέβιν Κλάιν, Μαίρη
Στινμπέργκεν
Τέσσερις βραβευμένοι με Οσκαρ ηθοποιοί, οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μάικλ Ντάγκλας, Μόργκαν Φρίμαν και Κέβιν Κλάιν, έπαιξαν
προφανώς για το κέφι τους σε αυτή την ευχάριστη κωμωδία της «σειράς»
που αναφέρεται στις περιπέτειες τεσσάρων ηλικιωμένων φίλων από το
Μπρούκλιν, οι οποίοι θα επισκεφτούν το υπερσύγχρονο Λας Βέγκας όπου ένας
από αυτούς (Ντάγκλας) πρόκειται να παντρευτεί (μια κοπέλα με τα μισά
του χρόνια).
Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το «Hangover» της τρίτης
ηλικίας και έχει αρκετές αστείες σκηνές σε ό,τι αφορά την προσπάθεια των
γερόντων να ενσωματωθούν σε ένα νεανικό περιβάλλον με το οποίο δεν
έχουν καμία σχέση. Θέλει κότσια για έναν εβδομηντάρη για να επιβιώσει
ανάμεσα στα μπικίνι και το viagra, τον πυρετό του τζόγου και τον 50
cent. Οι τέσσερις έμπειροι ηθοποιοί υποστηρίζουν τους ήρωές τους, κανείς
δεν δείχνει να παίρνει το όλο θέμα στα σοβαρά και έζησαν αυτοί καλά κι
εμείς καλύτερα.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: 1 ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ESCAPE
IΛION - VILLAGE MALL - VILLAGE ΡΕNTΗ - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - ΑΕΛΛΩ -
ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΓΑΛΑΞΙΑΣ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΝΑΝΑ - ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ -
ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΒΑΚΟΥΡΑ - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER CENTURY
------------------------------------
Γερμανός loser στη χώρα του Φραντς Κάφκα
«Oh boy» (Γερμανία, 2012) του Γιαν Ολε Γκέρστερ, με τους Τομ Σίφρινγκ, Μίχαελ Γκβίστεκ, Φρέντερικ Λάου
Μια αίσθηση γλυκόπικρης μελαγχολίας αναδύεται κατά τη διάρκεια της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του γερμανού σκηνοθέτη Γιαν Ολε Γκέρστερ που με βάση προσωπικές εμπειρίες του συνέθεσε το πορτρέτο ενός μοναχικού τριαντάρη που περιπλανάται στο σύγχρονο Βερολίνο.
Σαν ένας νεότερος Γούντι Αλεν στη χώρα του Φραντς Κάφκα, ο Νίκο (Τομ Σίφρινγκ)
βλέπει τη ζωή του να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και δεν μπορεί
να κάνει τίποτε για να τη διορθώσει. Για την ακρίβεια, όλοι μοιάζουν να
συνωμοτούν εναντίον του. Η κοπέλα του τον χωρίζει, ο εύπορος, αλαζόνας
πατέρας τού μειώνει το χαρτζιλίκι, ένας ψυχαναλυτής βρίσκει προβλήματα
στη συμπεριφορά του· στην τελική, ο τύπος δεν μπορεί ούτε καφέ να πιει
χωρίς να πρέπει να ξεπεράσει κάποιο εμπόδιο.
Ολα αυτά σαφώς και είναι διασκεδαστικά αλλά βεβαίως, όπως η ζωή του
Νίκο, έτσι και η ταινία του Ολε Γκέρστερ βρίσκεται «στον αέρα».
Διάσπαρτες φέτες καθημερινότητας ενός loser συνθέτουν μια συρραφή
επεισοδίων χωρίς στέρεη βάση σεναρίου (το ίδιο είχε συμβεί και με την
αμερικανική «Frances Ha» του Νόα Μπάουμπαχ). Ισως γι'
αυτόν ακρίβώς τον λόγο ο έξυπνος σκηνοθέτηης κράτησε για το τέλος το
καλύτερο επεισόδιο, εκείνο που προκαλεί τα πιο ισχυρά συναισθήματα, όταν
μέσα σε ένα μπαρ ο Νίκο έρχεται αντιμέτωπος με όλες τις άσχημες μνήμες
της ναζιστικής Γερμανίας.
Βαθμολογία: 3
Aίθουσες: ΑΑΒΟΡΑ - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - GAZARTE - ΔΑΝΑΟΣ
EΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
>>Το ισπανικό ερωτικό θρίλερ «εποχής» «Αγνωσία» (μια παραγωγή του... 2010) ποτέ δεν πετυχαίνει απολύτως τον στόχο του γιατί παρά τις ικανότητες του Εουτζένιο Μίρα,
ενδιαφέρεται κυρίως για τον εντυπωσιασμό του θεατή και πολύ λιγότερο
για αυτή καθαυτή την ιστορία που αφορά μια πλούσια γυναίκα (Μπάρμπαρα Γκοενάγα) πάσχουσα από μια σπάνια πάθηση στα μάτια η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο μιας σπείρας κακοποιών.
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες: CAPITOL
>>Τα σχόλια περιττεύουν για την τελευταία ταινία κινουμένων
σχεδίων της Ντίσνεϊ. Το «Ψυχρά και ανάποδα» («Frozen», ΗΠΑ, 2013) των Κρις Μπακ, Τζένιφερ Λι είναι μια παραλλαγή του μυθιστορήματος «Η βασίλισσα των πάγων» του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν
και απευθύνεται αποκλειστικώς στα παιδιά, κυρίως τα κορίτσια. Πώς
μπορεί η μικρή πριγκίπισσα να απαλλαγεί από το καταραμένο χάρισμα να
μετατρέπει σε πάγο ό,τι ακουμπά με τα χέρια της; (προβάλλεται
μεταγλωτισμένο αλλά και με υποτίτλους)
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες: CAPITOL - ΑΕΛΛΩ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ -
ΑΙΓΛΗ - ΒΑΡΚΙΖΑ - CINERAMA - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY -
STER ESCAPE IΛION - ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE - ΔΙΑΝΑ - ΜΑΡΟΥΣΙ - ΙΛΙΟΝ - ΚΗΦΙΣΙΑ -
ΝΑΝΑ - ΟΣΚΑΡ - ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΙΝΕΑΚ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΤΡΙΑ
ΑΣΤΕΡΙΑ - ΦΟΙΒΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER CENTURY MAKEDONIA - VILLAGE - ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ - ΟΛΥΜΠΙΟΝ
>>Τέλος, μια κλασική ταινία του σοβιετικού κινηματογράφου, το «Πώς δενότανε το ατσάλι» («Kak zakalyalas stal», 1942) του Μαρκ Ντονσκόι, η πρώτη κινηματογραφική εκδοχή του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Νικολάι Οστρόφσκι
που βραβεύθηκε με το βραβείο Λένιν. Ο ήρωάς του, ο Πάβελ Κορτσάγκιν,
προσωποποιεί τα καλύτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της γενιάς που
πραγματοποίησε τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία. Η
μοίρα του ήταν και μοίρα του συγγραφέα, που καρφωμένος στο κρεβάτι
συνέχισε μέχρι την τελευταία του πνοή να υπηρετεί το κόμμα και τον λαό.
Βαθμολογία
Πηγή: tovima.gr/culture
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη
0 Σχόλια