Μετά την έντιμη κοινοβουλευτικά και ορθή στρατηγικά υποβολή πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, από τον ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησε μια απολύτως βλακώδης και παλαιοκομματικού τύπου διένεξη εντός του πολιτικού συστήματος περί «αποστασίας» και άλλων φαιδρών, με τον Αλέξη Τσίπρα μάλιστα στη μέση του καβγά!
Τραγικό λάθος, μεγάλη η ζημιά, κυρίως στο επίπεδο του ύφους της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν καταλαβαίνω, λησμονήθηκε η παροιμία: «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες»; Αμέσως μετά τη «μομφή» προς την κυβέρνηση, ο κ. Τσίπρας άρχισε να σκαλίζει στα «πίτουρα», αναπτύσσοντας μια σαφώς παλαιοκομματική αφήγηση, την οποία εκμεταλλεύτηκε και εκμεταλλεύεται μεγάλο τμήμα της διαπλοκής για να διαμορφώσει μια διαφορετική ατζέντα και ένα άλλο επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης, απόλυτα συμβατό με την κουλτούρα και την αφήγηση του μικροκομματισμού.
Αν ο Σύριζα παραμείνει σε αυτό το επίπεδο και εγκλωβιστεί σε αυτό το νέο πλαίσιο σχέσεων που επιχειρεί να κατασκευάσει η διαπλοκή, αυτή τη στιγμή, θα υποστεί απώλειες με τη μορφή «ρευστοποίησης πολιτικού ύφους». Ο κ. Τσίπρας θα καταντήσει να μιλά (ή θα φαίνεται πως μιλά) με τη γλώσσα του κ. Βενιζέλου …και τότε δεν πρόκειται να αυξηθεί η απήχησή του στην κεντροαριστερά, αλλά θα εκχυδαϊστεί μάλλον το «άνοιγμά» του προς αυτόν τον χώρο, πράγμα που φαντάζομαι πως γίνεται με όρους καθαρά πολιτικούς και όχι πελατειακούς.
Συγκεκριμένα και επιγραμματικά, διαβάζω ο κ. Τσίπρας να ανακατεύεται με τα πίτουρα δηλώνοντας στην «Αυγή»: «Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις τόσο στη Βουλή όσο και στην κοινωνία. Είναι προφανές ότι η στρατηγική της υποταγής στην τρόικα έχει όρια. Δεν πείθει πια κανέναν.
Ιδιαίτερα στο ΠΑΣΟΚ είναι λογικό να υπάρχουν διαφοροποιήσεις. Οι
βουλευτές του καλούνται να είναι όχι μόνο μνημονιακοί, αλλά και
δεκανίκια της πιο ακραίας δεξιάς κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος. Δεν
είναι εύκολο. Γιατί εκτός του αισθήματος της κομματικής επιβίωσης
υπάρχει και αυτό της πολιτικής αξιοπρέπειας. Σε κάθε περίπτωση, όσοι
αποφασίσουν με την ψήφο τους να θέσουν τέρμα στην καταστροφική πορεία
της χώρας, παρά τις επιθέσεις του συστήματος της μνημονιακής διαπλοκής,
που θα είναι σφοδρές όπως φάνηκε και στην περίπτωση της Θεοδώρας Τζάκρη,
θα έχουν την πλατιά αποδοχή της λαϊκής βάσης, των τοπικών κοινωνιών και
των πολιτών που τους εξέλεξαν και δεν αντέχουν άλλο».
Σύμφωνοι, έτσι θα έπρεπε να είναι και να γίνει και τίποτε περίεργο/διαστροφικό δεν υπάρχει σε αυτή τη δήλωση, εάν την εκστόμιζε, ωστόσο, οποιοσδήποτε άλλος. Αυτό όμως όταν εκφράζεται από τον κ.Τσίπρα, που δεν είναι ο απροκατάληπτος τρίτος, αποτελεί προσφορά στο «κίτρινο» και στους κιτρινιστές και προπαγανδιστικό μοχλό στον ευρισκόμενο αντικειμενικά επί ξυρού ακμής κ. Βενιζέλο.
Αλλά ο κ. Τσίπρας μια και ανακατεύτηκε με τα πίτουρα, και δέχθηκε το πρώτο τσιμπολόγημα από τις κότες, δεν θα μπορούσε παρά να επανέλθει, επισημαίνοντας στη συνέχεα, δυστυχώς: «Τις δηλώσεις Βενιζέλου τις αντιμετωπίζουμε όπως όλος ο κόσμος. Ως καλαμπούρι που προσπαθεί να κρύψει μια τεράστια αγωνία και αμηχανία. Φαίνεται ότι είναι πιστός στο δόγμα: "Καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση και ο αντιπερισπασμός". Γι'αυτό δεν διστάζει να κακοποιήσει την ιστορία και να κατηγορήσει ακόμη και για αποστασία όσους βουλευτές του δεν αντέχουν άλλο να γίνονται δεκανίκια του κυρίου Σαμαρά και να ψηφίζουν τα πιο ακραία και λαοκτόνα μέτρα… Και τα λέει αυτά μέσα στον πανικό του, χωρίς να υπολογίζει ποιανού κυβέρνηση στηρίζει, ποιους συνειρμούς και ποια πρόσωπα έρχονται στο νου, ποιες ιστορικές μνήμες ξυπνούν. Αλλά τα ίδια δεν έκανε με τη λίστα Λαγκάρντ; "Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».
Καταλάβατε τι λέω, ή να σας ταλαιπωρήσω με ανάλυση, για να θεωρηθεί μετά πως ακόμη κι εγώ υπονομεύω τον αγώνα της αριστεράς για μια νέα εναλλακτική ηγεμονία στην Ελλάδα; Δεν θα το κάνω θα πω μόνον ετούτο: η εναλλακτική ηγεμονία προϋποθέτει πριν από όλα εναλλακτικό ύφος, το οποίο είναι εύλογο πως δεν επικοινωνεί/συσχετίζεται με εκείνο των Σαμαρά, Βενιζέλου και (θα πρέπει να) βρίσκεται σε άλλο επίπεδο (πλαίσιο) «articulation» - κατά Louis Althusser. Τι σημαίνει αυτό;
Διαπραγματεύεσαι με διαφορετικό τρόπο (από την διαπλοκή) τις ερωτήσεις
που αντικειμενικά θέτει η κοινωνία σε ό, τι αφορά στις πιθανότητες
εξέλιξης της λανθάνουσας πολιτικής κρίσης στην Ελλάδα. Διαφορετικό
«articulation» συνθέτει διαφορετικό ύφος και αναπαριστά διαφορετική
αναφερόμενη πολιτική ταυτότητα.
Ναι, αλλά έρχεται σήμερα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και παρασύρεται σε συναφές «articulation» με το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, «μπλέκοντας» στα «πίτουρα» της παλαιοκομματικής αφήγησης και απολύτως διαστροφικών πολιτικώς εννοιών όπως εκείνη της «αποστασίας»!!! Χαιρετίσματα μετά, στον σύγχρονο εναλλακτικό πολιτικό λόγο της αριστεράς! Τι λέτε, τώρα θα μιλήσουμε με τη γλώσσα της «κότας» και στη βάση της ιστορικής μνήμης (της), στη θέση της πολιτικής προοπτικής, με σύγχρονους όρους αριστερής κουλτούρας και μεταρρύθμισης; Είναι «έξυπνα» και αγαθά πράγματα αυτά από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι, λέω εγώ.
Και δεν είναι, για έναν ακόμη λόγο: δίδετε την ευκαιρία στις «κότες» να κακαρίσουν (να κάνουν ντόρο) για την γέννηση αυγού (για ένα σημαντικό δήθεν γεγονός, που είναι η τάχαμου πρόθεση του κ. Τσίπρα να προκαλέσει πολιτικής ανωμαλία [: αποστασία]), ενώ το σημαντικό γεγονός είναι το αδιέξοδο της κυβέρνησης, ενώπιον του τραγελαφικού κοινωνικοπολιτικού αδιεξόδου που προκαλεί η στρατηγική της τρόικας. Πείτε λοιπόν, «αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννάνε οι κότες» και σταματήστε αυτή την αφηγηματική οπισθοδρόμηση και αποκοτιά! Είναι κρίσιμο και όχι επουσιώδες…
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Πηγή: logiosermis.net
0 Σχόλια