RS-26: Το ρωσικό "απόλυτο" στρατηγικό πυρηνικό όπλο είναι έτοιμο...

ΤΕΛΙΚΗ ΔΟΚΙΜΗ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ

Η δοκιμή της 10^ης Οκτωβρίου ενός ρωσικού ICBM SS-25 Sickle η οποία έγινε ορατή από τους αστροναύτες του ISS, τον Ιταλό Luca Parmitano και τον Αμερικανό Mike Hopkins και μάλιστα φωτογραφήθηκε κιόλας, (φωτο πρώτης σελίδας) δεν ήταν μια συνηθισμένη πυραυλική δοκιμή.
Αυτό που δεν γνώριζαν τότε οι δύο αστροναύτες αλλά έγινε γνωστό αργότερα ήταν πως την συγκεκριμένη ημέρα οι Ρώσοι δοκίμασαν τη νέα πυρηνική κεφαλή που έχει σχεδιαστεί για να πραγματοποιεί διάτρηση "διά της τεθλασμένης αυτόνομης πορείας",
της αντιβαλλιστικής ασπίδας του ΝΑΤΟ και σύντομα πριν το τέλος του χρόνου θα δοκιμαστεί στο νέο της φορέα, τον πύραυλο RS-26.
Έτσι η απάντηση των Ρώσων στην αντι-βαλλστική ασπίδα του ΝΑΤΟ που ακόμη δεν ολοκληρωθεί η εγκατάστασή της στην Α. Ευρώπη ήταν άμεση.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ο νέος συνδυασμός της αυτοκατευθυνόμενης κεφαλής και του νέου πυραύλου RS-26 θα μπορεί να είναι επιχειρησιακός στις αρχές του 2-015 το αργότερο…
Τον Δεκέμβριο η Διοίκηση των Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων της Ρωσίας πρόκειται να πραγματοποιήσει την πρώτη δοκιμή του νέου διηπειρωτικού πυραύλου RS-26 Rubezh ο οποίος είναι σχεδιασμένος για την διάτρηση αντιβαλλιστικών δικτύων αεράμυνας με την εφαρμογή τεθλασμένης και όχι βαλλιστικής τροχιάς.
Όπως είπε ο συνταγματάρχης Vladimir Zarudnitsky διευθυντής του γραφείου επιχειρήσεων των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων κατά τη διάρκεια ενημέρωσης που πραγματοποίησε στον πρόεδρο της χώρας Vladimir Putin το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα πρόκειται να επεκτείνει σημαντικά την ικανότητα των ρωσικών στρατηγικών πυραυλικών δυνάμεων στην αντιμετώπιση αντιβαλλιστικών δικτύων.
Αν και τεχνικές λεπτομέρειες για τη φύση του όπλου δεν έχουν γίνει γνωστές, θεωρείται πως ο RS-26 θα διαθέτει «αυτόνομα κινούμενες πυρηνικές κεφαλές» γεγονός που αν αληθεύει καθιστούν το συγκεκριμένο πύραυλο ως το απόλυτο όπλο.
«Οι βαλλιστικοί διηπειρωτικοί πύραυλοι (ICBM) έχουν μια συγκεκριμένη τροχιά και ικανότητα ώσης. Είναι μάλλον δύσκολο να ξεπεραστούν αυτές οι παράμετροι στην ανάπτυξη νέων πυραύλων της συγκεκριμένης κατηγορίας», εξηγεί ο Vladimir Dvorkin πρώην επικεφαλής του 4^ου κεντρικού ινστιτούτου έρευνας του ρωσικού υπουργείου Αμύνης
«Έτσι ο μόνος τρόπος σήμερα για να αναβαθμιστούν τα συγκεκριμένα πυραυλικά  συστήματα είναι ο τομέας των πυρηνικών κεφαλών των πύραυλων» συμπλήρωσε ο Dvorkin.
Πίσω στο 1997 ο τότε αρχηγός του ρωσικού γενικού επιτελείου Yury Baluyevsky είχε ανακοινώσει ότι η Ρωσία είχε αναπτύξει ένα υπερυπερηχητικό όχημα cruise HVC (Hypersonic Cruise Vehicle).
Σύμφωνα με αυτά που έγιναν γνωστά αργότερα η τροχιά του HVC δεν είναι συμβατική, δηλαδή δεν ακολουθεί την κλασική παραβολική τροχιά που ακολουθούν οι συμβατικές κεφαλές των βαλλιστικών συστημάτων αλλά έχει τη δυνατότητα αλλαγής κατεύθυνσης κατά τη διάρκεια της πτήσης του. Το HCV έχει επίσης τη δυνατότητα να βρεθεί εκτός ατμόσφαιρας και να εισέλθει ξανά πίσω σε αυτή για να κτυπήσει το στόχο του. 
Οι συμβατικές κεφαλές των ICBM εισέρχονται στην ατμόσφαιρα –από χαμηλότερο ύψος όμως το HCV- με ταχύτητα 5 χλμ. το δευτερόλεπτο. Το HCV εισέρχεται με ταχύτητα  10 χλμ. το δευτερόλεπτο.  Αυτή η διαφορά κάνει πολύ δύσκολο το όχημα αυτό να ανιχνεύεται από ραντάρ ενώ μπορεί να προβεί σε αλλαγή της πορείας του προκειμένου να κτυπήσει άλλο στόχο από πού αρχικά προοριζόταν.
Το 1997 πάλι μηχανικοί από το σχεδιαστικό γραφείο Raduga είχαν παρουσιάσει ένα νέο τύπο πειραματικού cruise βλήματος στη διάρκεια της MAKS.
Το βλήμα στη Δύση ηταν γνωστό ως AS-19 Koala ενώ η επίσημη ονοασία του ήταν Kh-90. Ο συγκεκριμένο πύραυλος ήταν σχεδιασμένος για να αντικαταστήσει το σύστημα Kh-55 το οποίο χρησιμοποιούσαν τα στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-160.
Η εμβέλεια του βλήματος ήταν 3000 χλμ. και έφερε δύο κεφαλές με ανεξάρτητη καθοδήγηση η κάθε μια εκ των οποίων μπορούσε να κτυπήσει στόχο σε απόσταση 100 χλμ. από το σημείο αποκόλλησης τους από το κύριο σώμα του βλήματος.
Φορέας του συστήματος επρόκειτο να είναι το αναβαθμισμένο Tu-160M αλλά το Kh-90 δεν έφτασε ποτέ στο στάδιο της παραγωγής και η περαιτέρω ανάπτυξή του ακυρώθηκε.
Υπήρξαν όμως και άλλα σχέδια πιο εξωτικής τεχνολογίας: Ένα από τα γραφεία σχεδίασης βαλλιστικών πυραύλων είχε προτείνει αντί της τοποθέτησης πυρηνικών  κεφαλών στην κεφαλή των ICBM την τοποθέτηση υπερυπερχητικών βλημάτων cruise. Οι σχεδιαστές του συστήματος οραματίζονταν με ένα τέτοιο όπλο την προσβολή των αμερικανικών αεροπλανοφόρων οπουδήποτε στον κόσμο κατευθείαν από τη… Σιβηρία.
Ένας βαλλιστικός πύραυλος θα μετέφερε το πολεμικό αυτό φορτίο σε μια προεπιλεγμένη περιοχή και από εκεί οι πύραυλοι cruise θα αναλάμβαναν να εντοπίσουν το αεροπλανοφόρο και να προσβάλλουν. Η ιδέα πάντως εγκαταλείφθηκε εξαιτίας του υψηλού κόστους και οι Ρώσοι επιστήμονες επικεντρώθηκαν στην ανάπτυξη του Kh-90 ως την πλέον ρεαλιστική λύση.
Υπήρξαν και άλλες προτάσεις στον τομέα των υπερυπερηχητικών οχημάτων οι οποίες όμως δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας όντας απόρρητες. Μέχρι που έγινε γνωστή η ανάπτυξη του RS-26  με τις κατευθυνόμενες πυρηνικές κεφαλές.
Δεν είναι βέβαια γνωστό ποιο σχέδιο έχουν υιοθετήσει οι Ρώσοι για την εγκατάστασή του στο νέο βλήμα RS-26, εάν είναι δηλαδή κάποια έκδοση του HCV ή των κεφαλών του Kh-90 ή κάτι άλλο, αλλά η γενική φιλοσοφία του ICBM που θα διατρήσει την αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ είναι οι αυτοκατευθυνόμενες πυρηνικές κεφαλές οι οποίες αλλάζουν την πορεία τους συνεχώς και αναπτύσσουν υπερυπερηχητικές ταχύτητες.
Η δοκιμή της 10^ης Οκτωβρίου του βλήματος RS-12M Topol (SS-25 Sickle όπως το αναφέρει το ΝΑΤΟ)  ήταν η δοκιμή σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις της νέας αυτής κεφαλής την αποχώρηση της οποίας από το σώμα του πύραυλου φωτογράφισε ο Ιταλός αστροναύτης.
Η δοκιμή όπως ανέφεραν οι Ρώσοι ήταν απόλυτα επιτυχημένη και έτσι το επόμενο βήμα είναι εκτόξευση μιας τέτοιας νέου τύπου κεφαλής στο σώμα του νέου βαλλιστικού πυραύλου RS-26 η οποία αναμένεται να πραγματοποιηθεί μέχρι το τέλος του έτους, βάζοντας σε κόκκινο συναγερμό ΗΠΑ και ΝΑΤΟ: Οι Ρώσοι έχουν βρει το αντίδοτο στην αντιβαλλιστική ασπίδα πριν καλά καλά αυτή γίνει επιχειρησιακή.
Βέβαια τα ερωτήματα δεν σταματούν εδώ: Το άλλο μεγάλο ερώτημα είναι ποιος είναι ο… RS-26. Εδώ οι απόψεις διίστανται: Ρωσικά ΜΜΕ αναφέρουν το βλήμα με τη προσωνύμιο Rubezh ενώ Αμερικανοί ειδικοί δεν αποκλείου την πιθανότητα ο RS-26 να είναι μια έκδοση είτε του RS-24 Yars-M είτε του Bulava 30 ή μπορεί να είναι ο ίδιος ο Bulava σε έκδοση για εκτόξευση από κινητές βάσεις στο έδαφος.
Προβληματισμός υπάρχει και για την εμβέλεια του πυραύλου. Αμερικανοί υποστηρίζουν πως ο πύραυλος βρίσκεται μεταξύ 500 χλμ. και 5.500 χλμ. αποστάσεις οι οποίες έχουν καθοριστεί για την απαγόρευση ανάπτυξης νέων πύραυλων που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία σύμφωνα με την συνθήκη INF.
Συγκεχυμένες όμως είναι οι πληροφορίες και για τις δοκιμές του συστήματος. Αν και οι Ρώσοι δεν διευκρινίζουν λένε μόνο πως ο πύραυλος θα δοκιμαστεί μέχρι τέλος του έτους, εντούτοις αμερικανικές πηγές αναφέρουν πως
το βλήμα έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 3 δοκιμές πέρυσι και φέτος. Έτσι η εκτίμηση είναι και σε αυτό συγκλίνουν οι περισσότεροι, πως η δοκιμή που θα πραγματοποιηθεί πριν από το τέλος τυου έτους θα αφορά τον συνδυασμό RS-26 και των νέων κεφαλών που δοκιμάστηκαν στον SS-25.
Αυτό που έχει σημασία πάντως είναι πως εάν συνεχιστεί το πρόγραμμα ανάπτυξης κανονικά μέσα στο 2014 ο RS-26 θα έχει δοκιμαστεί διεξοδικά με τις νέες κεφαλές αυτόνομης κατεύθυνσης και από εκεί και μετά η επιχειρησιακή  ανάπτυξη του πυραύλου θα είναι θέμα χρόνου και μόνο.
Πηγές:
Russia & India Report
The Washington Free Beacon
Ria Novosti
Wikipedia
Πάνος Σπαγόπουλος  

defencenet.gr