Ο χαλκός συνδέεται με Αλτσχάιμερ;

Η υψηλή πρόσληψή του μέσω της διατροφής μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση της νόσου, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη
Τα υψηλά επίπεδα χαλκού φάνηκε να ενισχύουν την παραγωγή β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο και να αποδυναμώνουν τους μηχανισμούς που φροντίζουν για την εξολόθρευσή του
Ειρήνη Βενιού
Νέα αμερικανική μελέτη, υποστηρίζει ότι μια διατροφή πλούσια σε χαλκό θα μπορούσε να συμβάλλει στην εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ.

Ωστόσο, πολλοί επιστήμονες είναι της άποψης ότι ο χαλκός θωρακίζει τον εγκέφαλο.


Πρόκειται για ένα απαραίτητο ιχνοστοιχείο για τον ανθρώπινο οργανισμό καθώς βοηθά στην εκτέλεση διαφόρων λειτουργιών του οργανισμού, όπως π.χ. στην απορρόφηση του σιδήρου, στη σύνθεση της αιμοσφαρίνης και στην ενεργοποίηση των ενζύμων της αναπνευστικής αλυσίδας, ενώ συμβάλλει και στη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος και συμμετέχει στον σχηματισμό και στη συντήρηση της μυέλινης.
Ο χαλκός λαμβάνεται συνήθως μέσω της διατροφής, καθώς εμπεριέχεται σε διάφορα τρόφιμα. Ιδιαίτερα περιεκτικά σε χαλκό είναι τα θαλασσινά, τα ψάρια, το κρέας και συγκεκριμένα το συκώτι, οι ξηροί καρποί, τα φασόλια, τα μανιτάρια και τα δημητριακά. Ωστόσο σημαντική περιεκτικότητα σε χαλκό, μπορεί να έχει και το πόσιμο νερό που περνάει μέσα από χάλκινες σωληνώσεις.
Η μελέτη
Στο πλαίσιο της μελέτης που πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ στη Νέα Υόρκη, φάνηκε ότι τα υπερβολικά επίπεδα χαλκού οδηγούσαν στην ανικανότητα του εγκεφάλου να απαλλαχθεί από την πρωτεΐνη β-αμυλοειδές, που συνδέεται με την εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ.
Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, τα ποντίκια που λάμβαναν περισσότερο χαλκό μέσω του νερού τους, εμφάνιζαν μεγαλύτερη συσσώρευση του μετάλλου στα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου τους.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, κάτι τέτοιο φάνηκε να επηρεάζει τον τρόπο λειτουργίας του αιματοεγκεφαλικού φραγμού – του κυτταρικού φραγμού που περιορίζει την είσοδο ουσιών στον εγκέφαλο -, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να «καθαρίσει» το β-αμυλοειδές. Φάνηκε ακόμα, ότι τα αυξημένα επίπεδα χαλκού ενίσχυαν την παραγωγή της εν λόγω πρωτεΐνης.
«Είναι ξεκάθαρο, ότι με την πάροδο του χρόνου, η συσσωρευτική δράση του χαλκού έχει ως αποτέλεσμα την αχρήστευση των συστημάτων που φροντίζουν για την εξολόθρευση του β-αμυλοειδούς» εξηγεί ο κύριος ερευνητής της μελέτης δρ. Ρασίντ Ντιν.
«Πρόκειται για ένα διπλό χτύπημα, καθώς τα αυξημένα επίπεδα χαλκού οδηγούσαν τόσο στην αύξηση της παραγωγής της συγκεκριμένης πρωτεΐνης, όσο και στην αποδυνάμωση των μηχανισμών εξολόθρευσής της. Ο χαλκός αποτελεί απαραίτητο ιχνοστοιχείο και εντοπίζεται σε πολλά τρόφιμα. Για τον λόγο αυτόν, η επιπλέον λήψη του υπό μορφή διατροφικού συμπληρώματος ενδεχομένως να είναι υπερβολική» προσθέτει ο ειδικός. 
Τα ενδιαφέροντα ευρήματα παρουσιάστηκαν στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences».

Πηγή: tovima.gr/science