Του Γιώργου Κράλογλου
Από σενάρια άλλο τίποτε και για τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη. Τα ζήσαμε και για το Μάτι. Το κράτος όμως θα παραμείνει στο μεγάλο βάθος του...
Και η ουσία της τραγωδίας, που είναι η ζωή τόσων ανθρώπων και η από εδώ και πέρα υγεία όσων δεν χάθηκαν, θα μείνει δυστυχώς πίσω από τους τοίχους των σπιτιών των θυμάτων. Και θα τους θυμόμαστε στα μνημόσυνα τους, έστω και αν θα περάσουν και αυτά (με πλάγιο τρόπο...) σε πολιτική και κομματική εκμετάλλευση.
Από πού να ξεκινήσουμε όμως για το ανήκουστο αυτό θέμα των Τεμπών που δύσκολα το χωράει ανθρώπινος νους.
Λογικά από την αναμονή για την απόδοση δικαιοσύνης. Όχι των αποζημιώσεων.
Της δικαιοσύνης. Αλλά από το πρώτο γράμμα της λέξης μέχρι το τελευταίο.
Και ρωτάμε.
Ποιοι θα είναι στη ζωή να θυμούνται, μετά από 10-15 χρόνια, την απόδοση δικαιοσύνης σε όλους εκείνους (τους πάρα πολλούς) που τυλίγει κατά τον πιο φρικτό τρόπο η τραγωδία των Τεμπών;
Ποιοι θα μάθουν και αν μάθουν ποιοι θα θυμούνται τους λόγους που την προκάλεσαν, μετά από μια 10ετία, που τα κανάλια ακόμη θα δείχνουν τις δίκες;
Θα αλλάξει ρυθμό η λειτουργία της δικαιοσύνης επειδή η τραγωδία των Τεμπών δεν έχει ταίρι στην ελληνική ιστορία;
Θα υπάρξει κάποιος που μετά από 10-15 χρόνια θα τολμήσει να θέσει το θέμα της κατάψυξης, 30 χρόνια τώρα, στην περιλάλητη... μεταρρύθμιση στη δικαιοσύνη;
Αλλά αυτό είναι που πρέπει να μας καίει και μετά τη σημερινή τραγωδία, θα πείτε ίσως και θα έχετε και δίκιο.
Αυτό είναι. Και αυτό θα παραμείνει. Η απόδοση της δικαιοσύνης ως το ύψιστο θέμα, για πέντε (κατά την άποψή μας) λόγους.
Πρώτον, γιατί μόνο η δικαιοσύνη κρατάει και θα κρατήσει ζωντανή την τραγωδία που θα είχε την τιμωρία της αν ξέραμε να λέμε ότι φταίει το κράτος. Φταίει η φαυλότητα στο κράτος. Φταίει η σύνδεση του κρατισμού και για το φρενάρισμα της δικαιοσύνης. Θέλετε να γυρίσουμε στο Μάτι και στα απαράδεκτα έως τα τόσα αισχρά που συμβαίνουν, κατά την αναγνώριση των πολιτικών και κρατικών ευθυνών στην τραγωδία; Μάλλον δεν θέλετε...
Δεύτερον, γιατί ξεκαθάρισμα ευθυνών του κράτους (σε όποιο χώρο και να ψάξουμε...), δεν θα βρούμε. Αποδοχή ευθυνών τουλάχιστον. Το γιατί είναι γνωστό. Το κράτος, το ελληνικό κράτος, όπως και όλα τα κράτη των τρίτων χωρών, είναι πλήρως υποταγμένο στην όποια πολιτική βούληση. Στους πολιτικούς πειραματισμούς. Σε ιδεολογίες που κανείς δεν υπηρετεί στην πράξη, γιατί λέγονται για να λέγονται...
Τρίτον, γιατί είναι περισσότερο από βέβαιο ότι και η τραγωδία των Τεμπών θα πολιτικοποιηθεί. Θα πολιτικοποιηθεί από σήμερα γιατί άλλο τα συμβαίνοντα στην κοινωνία και άλλο στην πολιτική ζωή, σε προεκλογική περίοδο. Θα πάρει μάλιστα πολιτικές διαστάσεις τόσο μεγάλες όσο και η χρησιμότητά τους..., προεκλογικά. Παράλληλα για να ισοφαρισθούν... πολιτικές ευθύνες σε παρόμοια γεγονότα από φυσικές καταστροφές στη Νότια και Βόρεια Ελλάδα και σε νησιά, όπως στην Κρήτη.
Τέταρτο γιατί ως πολιτική προέκταση του θέματος θα "παίξει" (με απίθανου αριθμού πράξεις...) το σήριαλ της αποκρατικοποίησης και η αναγκαιότητα των ιδιωτικοποιήσεων. Θα συνδυασθεί μάλιστα και με το κατά πόσο πρέπει ή όχι να περάσουμε στον καπιταλισμό και να αφήσουμε στην άκρη τη σοβιετία που παραδίδεται από τη μια κυβέρνηση στην άλλη με σκοπό την περιφρούρηση του κρατισμού.
Και πέμπτον, γιατί το κράτος ως κομματική προέκταση της πολιτικής μας σκηνής σε όλη την έκτασή του και ως οχυρό προστασίας του κρατικοδιαιτισμού στην οικονομία δεν πρέπει να χάσει έδαφος και στον τομέα των μεταφορών χωρίς ακόμη να έχει μοιραστεί η πίτα ανάμεσα στον αυριανό κρατισμό και τα περιθώρια που θα αφήσει στην ιδιωτική οικονομία ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που δήθεν μας έρχεται...
0 Σχόλια