Του Γιώργου Κράλογλου
Τι να σκεφτείς όταν η κυβέρνησή μιλάει για ενεργό συμμετοχή της χώρας στη διαμόρφωση της νέας ευρωπαϊκής οικονομικής αρχιτεκτονικής. Βγάζεις νόημα;
Και δεν είναι μόνο αυτό που δεν βγάζει νόημα στα όνειρα της κυβέρνησης. Είναι και η διαβεβαίωση για αντιμετώπιση του υψηλού, συσσωρευμένου ιδιωτικού χρέους, όταν μόλις δύο εβδομάδες πριν το οικονομικό επιτελείο στην κόντρα του με τις τράπεζες για το ίδιο θέμα είχε φθάσει και σε μπινελίκια…
Είναι ακόμη και η αόριστη σιγουριά και ελπίδα προς τους ιθαγενείς του τόπου για στήριξη (λέει) του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών…
Και τέλος, η πολιτική καινοτομία για συνέχιση (λέει) της υλοποίησης των διαρθρωτικών αλλαγών. Των μεταρρυθμίσεων δηλαδή. (Τα 10 "στοιχήματα" στην ελληνική οικονομία το 2023).
Τι να πεις τώρα. Ότι το δούλεμα είναι χοντρό; Ότι έτσι και πας να τα ακτινογραφήσεις όλα αυτά δεν θα βρεις τίποτα;
Τέλος πάντων. Αλλά γιατί τα σημειώνουμε όλα αυτά; Γιατί τα ξεχωρίζουμε και τα μηρυκάζουμε;
Μα είναι να ρωτάς, όταν το σφιχταγκάλιασμα της οικονομίας από την πολιτική δεν την αφήνει να αναπνεύσει εδώ και περίπου μισό αιώνα;
Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Η σημερινή κυβέρνηση μέχρι το Πάσχα; Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τι εκλογές; Και ποια κυβέρνηση θα είναι αυτή; Η συγκυβέρνηση;
Και δεσμεύεται η σημερινή κυβέρνηση ότι θα καταφέρει να πείσει και τη συγκυβέρνηση (όταν και όπως προκύψει) ή θα τα πετύχει η ίδια κυβέρνηση, στη νέα της θητεία, αν πετύχει την αυτοδυναμία που ψάχνει;
Και ας δεχθούμε ότι είναι πιθανή η αυτοδυναμία; Τι αυτοδυναμία όμως θα είναι αυτή για να πείσει τους επενδυτές να σταματήσουν να φεύγουν από το Ελλαδιστάν και να πηγαίνουν στα Σκόπια, στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και στην Τουρκία…;
Τι αυτοδυναμία θα σταματήσει την εσωτερική μας επιχειρηματική μετανάστευση και την προσέλκυση επενδύσεων που έχει άμεση ανάγκη η οικονομία και για δημιουργία θέσεων πραγματικής εργασίας, με αμοιβές όπως αυτές της νέας αρχιτεκτονικής της ευρωπαϊκής οικονομίας…, στην οποία (όπως μάλλον ονειρεύεται η σημερινή κυβέρνηση) θα μετέχει και η δική μας χώρα;
Και τι να κάνει η κυβέρνηση; Να μην σχεδιάσει τους στόχους της; Να μην βάλει τα "στοιχήματά" της με την οικονομία το 2023; Να μην δώσει τις υποσχέσεις της; Και να μην πάρει τις δεσμεύσεις της;
Βεβαίως και πρέπει. Ποιος διανοείται το αντίθετο. Αλλά αυτό που έχει σειρά, αυτό που προηγείται κάθε προγράμματος, είναι να μάθουμε τι μορφή οικονομίας θα έχει το Ελλαδιστάν από το 2024 που όλα θα κριθούν από τις ανακατατάξεις στις οικονομίες της ΕΕ.
Εάν συνεχίσουμε με τον σημερινό 45χρονο ψευτοσοσιαλισμό και την περιφρούρηση του κράτους-τρωκτικού, με την πολιτική σφιχταγκαλιασμένη με την οικονομία, όχι μόνο τα 10 "στοιχήματα" δεν θα τα πιάσουμε, αλλά ούτε το πιο ουσιαστικό που είναι η στήριξη του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών.
Αυτά δεν λέγαμε και το 2005 μαζί με τη δήθεν επανίδρυση του κράτους;
Τα ίδια δεν έλεγαν και οι συγκυβερνήσεις της χρεοκοπίας του 2009 και του 2012-2014;
Μια από τα ίδια δεν έλεγε η αριστερά της προόδου… το 2015-2019 όταν έσφαζε τους μικρομεσαίους;
Τα ίδια λέμε και τώρα για τις μεταρρυθμίσεις που συνεχίζονται (όπως μας λένε) όταν οι ιθαγενείς πληρώνουν και για την κρατική σαβούρα που δεν τολμάει κανείς τους να πουλήσει;
Τα εν την παλάμη μου... λοιπόν για το 2023 θα είναι μόνο τα επιδόματα και τα άλλα κρατικά χαρτζιλίκια που (λόγω εκλογών) βεβαίως και δεν αναιρούνται. Όλα τα άλλα (τα "στοιχήματα" για τα εισοδήματα και τις μεταρρυθμίσεις) τα λέμε για να τα λέμε… Αυτά φοβούνται άλλωστε και οι σφιχτοχέρηδες… των Βρυξελλών που δεν μας εγκρίνουν, πριν από τις εκλογές, την επενδυτική βαθμίδα…
0 Σχόλια