Του Κώστα Στούπα
Όποιος επιθυμεί να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του αλλά και τι πιθανόν θα συμβεί στο μέλλον, με βάση τις προθέσεις των άλλων, οφείλει να παρατηρεί πρωτίστως τις πράξεις τους και ενδεχομένως να αδιαφορεί για τις δηλώσεις...
Υπό αυτή την έννοια, η συνάντηση του Ταγίπ Ερντογάν με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι στο περιθώριο της τελετής έναρξης του Παγκόσμιου Κυπέλου στο Κατάρ, και οι εκατέρωθεν δηλώσεις περί των προθέσεων αναθέρμανσης των μεταξύ τους σχέσεων, μικρή σημασία έχουν...
Πόσο μάλλον που λίγες μέρες μετά αυτή την εθιμοτυπική χειραψία, Αθήνα και Κάιρο υπογράφουν νέες συμφωνίες οι οποίες στην πράξη ακυρώνουν το τουρκολυβικό μνημόνιο.
Χθες οι Νίκος Δένδιας, Νίκος Παναγιωτόπουλος και Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης μετέβησαν στο Κάιρο με επίσημα προγραμματισμένη επίσκεψη προκειμένου να υπογράψουν με τους αντίστοιχους ομολόγους τους "Μνημόνιο Κατανόησης σχετικά με τη Συνεργασία στους Τομείς Αεροναυτικής και Ναυτικής Έρευνας και Διάσωσης".
Το μνημόνιο αυτό αναμένεται να καθορίσει τα όρια έρευνας και διάσωσης (SAR) και την ταύτιση (SAR) και (FIR) μεταξύ των δύο χωρών. Επί της ουσίας πρόκειται για τα όρια του χώρου μεταξύ των δυο χωρών όπου αυτές θα ελέγχουν τις πτήσεις και θα παρεμβαίνουν με κοινές επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης.
Τούτο πρακτικά ακυρώνει το τουρκολυβικό μνημόνιο καθώς κατοχυρώνει τα όρια εντός των οποίων Ελλάδα και Αίγυπτος καθόρισαν τις μεταξύ τους ΑΟΖ.
Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων η προχθεσινή δήλωση του εκπροσώπου της Αιγυπτιακής Προεδρίας με αφορμή τη συνάντηση Ερντογάν – Σίσι πως: "Οι δύο άνδρες επιβεβαίωσαν το βάθος των ιστορικών δεσμών μεταξύ των δύο χωρών και των δύο λαών και αποφάσισαν την έναρξη της ανάπτυξης των διμερών σχέσεων" αποτελεί εθιμοτυπικό φληνάφημα...
Αν κάτι έχει σημασία, είναι η "κωλοτούμπα" του Τούρκου Προέδρου, ο οποίος ενώ παλαιότερα είχε δηλώσει ευθαρσώς πως: "δεν θα μιλήσει ποτέ σε κάποιον σαν τον Σίσι" στο πρώτο αδιέξοδο των επιλογών του στην περιοχή υποστηρίζει τα ακριβώς αντίθετα.
Τούτο καταδεικνύει την φενάκη όσων υποστηρίζουν πως η τουρκική εξωτερική πολιτική έχει μακροπρόθεσμη στρατηγική και διακρίνεται από σταθερότητα καθώς βαθύτερη ανάλυση των δεδομένων.
Αν κάτι καταμαρτυρεί εδώ και πολλά χρόνια η τουρκική εξωτερική πολιτική είναι πως είναι αρπακτική, ευκαιριακή, αντιφατική και ως εκ τούτου είναι θέμα χρόνου να υποστεί μια σημαντική στρατηγική ήττα... Η Τουρκία του Ερντογάν θα πληρώσει ακριβά τις πολιτικές και στρατιωτικές ακροβασίες.
Η Τουρκία και η Αίγυπτος όπως και με τις περισσότερες χώρες με τις οποίες συνορεύει ή απλά γειτονεύει η Τουρκία, έχουν ανταγωνιστικά γεωπολιτικά συμφέροντα τα οποία θα αναδύονται σε κάθε ευκαιρία...
Με την Τουρκία να ασκεί επιρροή στη μισή Λιβύη η Αίγυπτος έχει ανάγκη την Ελλάδα όπως και η Ελλάδα την Αίγυπτο προκειμένου να εξισορροπήσουν την τουρκική επιρροή στην περιοχή...
Αλλού τα κακαρίσματα λοιπόν και αλλού γενούν οι κότες...
0 Σχόλια