Του Άγη Βερούτη
Μετά από μια μακρά περίοδο 30 ετών χωρίς ατυχή συμβάντα στην Ευρώπη, ο επερχόμενος χειμώνας απειλεί εφιαλτικός να ξηλώσει πρόοδο και ενοποίηση των οικονομιών και των συνόρων (δεν λέγω λαών σκοπίμως) των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μοχλό τις τιμές των ορυκτών καυσίμων, που δυστυχώς ή ευτυχώς κινούν τις οικονομίες των χωρών μελών.
Σε κάποια πράγματα η Ευρώπη φιλοδοξεί να είναι βασιλικότερη του βασιλέως. Στην Ελλάδα π.χ. γίνεται χαμός από την ευγενή προσδοκία να αποτελέσουμε χώρα-μοντέλο ως προς την χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, να καταργήσουμε τα μη-ηλεκτρικά αυτοκίνητα στα επόμενα 8 χρόνια (με τι κόστος), να σταματήσουμε να καίμε λιγνίτη όταν έχουμε ήδη ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ΑΠΕ στην υφήλιο και δεν εμφανιζόμαστε καν στις 10-20-30 πιο ρυπογόνες σε διοξείδιο του άνθρακα χώρες του πλανήτη.
Αυτά εν μέσω ενός διαγκωνισμού αναμεταξύ των ΗΠΑ (του αδιαμφισβήτητα κυρίαρχου οικονομικο-στρατιωτικού και τεχνολογικού μοντέλου της υφηλίου στα τελευταία 30 χρόνια) και των ανερχόμενων οικονομιών της Κίνας, της Ρωσίας και των δορυφόρων της - και τα τελευταία χρόνια της ομάδας των BRICS, που διεκδικούν ισοβαρή λόγο στα παγκόσμια δρώμενα.
Δεν έχει ακόμη κατακαθίσει η σκόνη από τους βομβαρδισμούς της Ουκρανίας που ξεκίνησε το ντόμινο των εξελίξεων στις τιμές των καυσίμων και η πάλαι ποτέ φίλη Γερμανία μάς ζητάει να μειώσουμε όλοι κατά 15% την κατανάλωση ενέργειας ώστε να μην ζημιωθεί σημαντικά η βιομηχανική της αλυσίδα.
Αυτό το ζητάει από τις οικονομίες που ποδοπάτησε με τα μέτρα λιτότητας, όταν εκείνες χρεοκόπησαν την προηγούμενη δεκαετία και ακόμα γλείφουν τις πληγές τους, όταν ήταν ο αποδέκτης του μεγαλύτερου μεριδίου των Ποσοτικών Χαλαρώσεων (QE) της ΕΚΤ αξίας πάνω από €3 τρισεκατομμύρια μόνο στην περασμένη δεκαετία (χωρίς κόβιντ), ενώ η Ελλάδα εξαιρείτο από το δωρεάν χρήμα των QE από το ελικόπτερο και πάσχιζε για πρωτογενή πλεονάσματα (μιζέριας).
Το λάθος της Γερμανίας να συνεταιριστεί και να γίνει ολοσχερώς εξαρτώμενη από την Ρωσία για τις ενεργειακές ανάγκες της, που ακόμα και οι Αμερικανοί από την άλλη πλευρά του πλανήτη έκραξαν για τον Nord Stream 2, καλούνται τώρα να το πληρώσουν ισοκατανεμημένα οι μικρές χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και οι μικρότερες του Ευρωπαϊκού Βορρά, σε μια διαμάχη ανάμεσα σε βούβαλους που θα ποδοπατήσουν τα βατράχια χωρίς δεύτερη σκέψη (όπως λέει μια παλιά αμερικανική παροιμία, όταν μαλώνουν τα βουβάλια ποδοπατιούνται τα βατράχια).
Σε αυτό το απειλητικό περιβάλλον, έρχεται ο χειμώνας με τιμές στο φυσικό αέριο ως και δεκαπλάσιες από τις προ κρίσης, με ηλεκτρικό 5-10 φορές ακριβότερο και με πετρέλαιο δύο φορές ακριβότερο. Για το μέσο ελληνικό νοικοκυριό η προοπτική να ζεστάνει νερό για να πλυθεί ή έστω να μείνει άπλυτο, αλλά να ζεσταθεί πάνω από τους 12 βαθμούς το χειμώνα, μοιάζει απλησίαστο.
Είναι ενδιαφέρον πως μια χώρα όπως η Γερμανία με €200 δισ. ετήσιο εμπορικό πλεόνασμα στα τελευταία 15 χρόνια ζητάει ισοκατανομή των βαρών της άφρονης και τελικά βλακώδους ενεργειακής πολιτικής της των τελευταίων πολλών ετών. Είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον ότι καμιά δεκαριά χώρες όπως η Ελλάδα το "συζητάνε”.
Είναι εξίσου ενδιαφέρον που φιλικές προς την Ευρώπη χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, διευκολύνουν την συνέχιση του αμερικανο-ευρωπαϊκού εμπάργκο στα ρωσικά καύσιμα, αγοράζοντας φθηνά το ρωσικό πετρέλαιο (ως -30%) και ξαναπουλώντας το πίσω σε χώρες της ΕΕ πολύ ακριβότερα. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι αμερικανικοί κολοσσοί του φυσικού αερίου επενδύσανε στην πανάκριβη υγροποίηση και πλέον μπορούν να πάρουν τις τιμές που απαιτεί η διαδικασία μεταφοράς του με πλοία από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη, και μάλιστα μέσω της Ελλάδας!
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο επεκτατικός πόλεμος της Ρωσίας προς την Ουκρανία είναι απόλυτα κατακριτέος. Δεν υπάρχει η παραμικρή σκέψη ότι κάποιος θα μπορούσε να στηρίζει τη ρωσική πλευρά ή να το παίζει ουδέτερος. Επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ρωσία είναι χώρα της Ευρώπης και δεν πρόκειται να πάει πουθενά.
Αντί να διαγκωνιζόμαστε ως βατράχια λοιπόν, για το ποιος είναι πιο ένθερμος υποστηρικτής της γενναίας αντίστασης των Ουκρανών στην μάχη των βουβαλιών, μήπως θα έπρεπε η διακρατική οντότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ψάξει να βρει λύση στο πρόβλημα που μόνο εκείνη θα αντιμετωπίσει το χειμώνα; Ακόμα και με απειλή της διάλυσής της ή τουλάχιστον της αποσταθεροποίησης πολλών από τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών;
Και όλα αυτά ενώ σε λιγότερες από 10 εβδομάδες οι θερμοκρασίες στην βόρεια Ευρώπη θα πέσουν κάτω από τους 0℃, και οι πολίτες τους, αν παγώσουν, θα στραφούν σε λαϊκίστικες κυβερνήσεις φιλορωσικές για να κάνουν την απαιτούμενη διαπραγμάτευση με πολύ χειρότερους όρους για την Ευρώπη.
Φυσικά δεν μιλώ για άρση των οικονομικών μέτρων εναντίον της Ρωσίας χωρίς όρους! Μόνο ένας ηλίθιος θα πρότεινε κάτι τέτοιο. ‘Η ένας υπάλληλος του Πούτιν.
Απλά αναρωτιέμαι αν μια προσπάθεια να δοθεί μια μη-καταστροφική διέξοδος στη Ρωσία ώστε να σταματήσει έναν πόλεμο που δεν υπολόγισε σωστά, χωρίς όμως κατ’ ανάγκη ούτε να τον κερδίσει ούτε να τον χάσει, θα μπορούσε να δώσει μια λύση κοινώς αποδεκτή για όλους.
Θυμάμαι ο συγχωρεμένος Κεφαλονίτης παππούς μου ο Πλούταρχος μού έλεγε: "Μια καλή συμφωνία είναι όταν όλοι είναι -λίγο- δυσαρεστημένοι, αλλά προτιμούν αυτό από το να μην την έχουν..."
Υπάρχει κανείς εκεί στις εξωτικές Βρυξέλλες που να καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, και αφού καταλάβει να σηκώσει το τηλέφωνο και να κάνει αυτό που πρέπει;
Λέω τώρα...
0 Σχόλια