Δημοσκοπήσεις είθισται να μην γίνονται τον Αύγουστο, με τον κόσμο στις παραλίες, τη διάθεση εύχαρι και το μυαλό απροβλημάτιστο. Ωστόσο η εκρηκτική φόρτιση που έφερε στο πολιτικό σκηνικό η υπόθεση Ανδρουλάκη, παρέβη τον κανόνα. Δυο δημοσκοπήσεις, αυτή της GPO για τα «Νέα» και της Marc για το «Πρώτο θέμα» δίνουν στη ΝΔ 31,4 % και 32% αντίστοιχα, έναντι 25,1 και 23,5 στον ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ να κυμαίνεται και στις δυο ελαφρώς άνω του 12%.
Περισσότερο αξιοποιήσιμες για πολιτικά συμπεράσματα θα είναι αυτές που θα δουν το φως τέλος Σεπτεμβρίου, ωστόσο μια πρώτη εικόνα έστω και «χαμηλής ανάλυσης» αποτυπώνεται. Η ΝΔ ελαφρώς πληγωμένη εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρωτοπορία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσπορίζεται τα αναμενόμενα αγαθά της οργίλης αντιπολίτευσης, και το ΠΑΣΟΚ ανέκοψε την ανεπαίσθητη μεν αλλά κατιούσα πορεία του.
Ισως ο λαός στην ατμόσφαιρα ραστώνης να μην επεξεργάστηκε και να μην αφομοίωσε την «επισύνδεση» Ανδρουλάκη. Ισως όμως και να μην επείσθη ότι η δημοκρατία είναι στα όρια της κατάρρευσης και οσονούπω οι ελευθερίες μας πρόκειται να βρεθούν αλυσοδεμένες και καταπατημένες υπό τις ερπύστριες των νεοδημοκρατικών τανκς, επειδή υπήρξε η παρακολούθηση. Όχι γιατί δεν ήταν σοβαρή ως γεγονός, αλλά γιατί υπήρχε η υποδόρια δύσπιστη απορία: Και τι ενδιαφέρον είχε ο Ανδρουλάκης να τον παρακολουθήσουν;
Συνέβαλε και η συγκυρία. Ηταν οι ημέρες που το FBI μπούκαρε στην οικία Τραμπ στην Φλόριντα και κατέσχε πάνω από 300 διαβαθμισμένα έγγραφα, εκ των οποίων τα μισά είχαν χαρακτηρισθεί ως απόρρητα. Το συμπέρασμα ήταν ότι ουδείς, ουδενός αξιώματος, είναι υπεράνω ελέγχου. Αλλωστε σε όλο τον δυτικό κόσμο δεν υπάρχει θεσμική πρόβλεψη απαγόρευσης της παρακολούθησης κάποιου λόγω υψηλού αξιώματος. Απλώς είναι σοβαρά κράτη και έχουν θεσπίσει περισσότερα θεσμικά φίλτρα.
Η νυν υπόθεση είναι πασπαλισμένη και με στοιχεία ελληνικής ελαφρότητας. Στην εισαγγελική αρχή για λόγους εχεμύθειας δινόταν μόνο το τηλέφωνο και τα αρχικά του ονοματεπωνύμου του υπόπτου. Με τέτοια διαδικασία δεν μπορούσε να γίνει καμιά πολιτική αξιολόγηση. Γι’ αυτό και ήταν σοβαρή μια από τις προτάσεις Ανδρουλάκη στην Κ.Ο. που παραδόξως δεν ακούστηκε στην συζήτηση της Βουλής: Να μην υπάρχει «καμία μυστική ή απόρρητη διάταξη εφεξής, χωρίς ονοματεπώνυμο και ειδικά αιτιολογημένο δικαστικό βούλευμα».
Κατά την ίδια συζήτηση, η οποία απεδείχθη άνευ λόγου καθότι δεν μας κατέστησε σοφότερους, μάθαμε δια στόματος πρωθυπουργού ότι επί θητείας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπήρξαν… 54.000 παρακολουθήσεις! (και νομίζαμε ότι αυτά ήταν δυστοπίες του Οργουελ με τις οποίες ανατρίχιαζε η Αριστερά!).
Δεν έχουμε άποψη, γιατί δεν έχουμε πληροφορίες, για την παρακολούθηση Ανδρουλάκη. Διαβάσαμε τα πιο απίθανα σενάρια, με χαρακτηριστικά τα δυο αντιτιθέμενα: Το ένα ότι ο Μητσοτάκης έβαλε την ΕΥΠ να παρακολουθήσει τον Ανδρουλάκη επειδή ήταν υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ( τότε όμως ήταν αουτσάιντερ) ώστε να διαπιστώσει αν θα κάνει κολεγιά με τον Τσίπρα (και δεν παρακολούθησε τον ΓΑΠ που φαινόταν να έχει περισσότερες πιθανότητες εκείνες τις ημέρες ).
Το άλλο κάπως πιο σοβαρό, λέει ότι προσέγγισαν τον Ανδρουλάκη δυο άτομα ξένης υπηκοότητας, για τα οποία άναψε αλάρμ στην ΕΥΠ, και η παρακολούθηση έγινε εξαιτίας τους και όχι για τον ευρωβουλευτή. Απλώς τα παραθέτουμε.
Σε κάθε περίπτωση το πρόσχημα δόθηκε και η τοξικότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης θα φέρει έναν ακραία θερμό χειμώνα. Υπάρχουν και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που θα συμβάλουν σε αυτό: Για τον Τσίπρα είναι η τελευταία του ευκαιρία να ξαναγίνει Πρωθυπουργός στις επόμενες εκλογές. Και με ήττα θα κρατήσει βέβαια το κόμμα, δικό του είναι πλέον, αλλά αν χάσει μια ακόμη τετραετία θα έχει παλιοκαιρίσει. Και οι δικοί του θα τον συμβουλεύουν να αποχωρήσει. Γι’ αυτό, όλα είναι τώρα. Η ταν ή επί τας. Η εμείς ή αυτοί. Η τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν. Παλιά κλισέ, τα έχουν απορρίψει από την ρητορική τους, αλλά η αντιπολιτευτική τους τακτική θα προσδιοριστεί από αυτά. Δεν έχει πεδίο υποχώρησης.
Σε αυτό το εύφλεκτο τοπίο προτίθενται ως πυροδότες και επιχειρηματικά συμφέροντα (που φιλοδοξούν γενναίο μερτικό από τα 70 δις του ταμείου ανάπτυξης), αλλά και η ελαύνουσα φτώχεια. Αυτή είναι μεν εξωγενής αλλά αυτό δεν αφορά τον πολίτη. Ούτε θα παρηγορηθεί από τις προειδοποιήσεις Μακρόν στον γαλλικό λαό «τέρμα η εποχή της αφθονίας και της ανεμελιάς». Ούτε φυσικά θα προβληματισθεί από τα μέτρα των δυτικών πρωτευουσών που θα βρεθούν στην σκοτεινότερη εικόνα των τελευταίων δεκαετιών, με σβηστή θέρμανση στους κοινόχρηστους χώρους της Γερμανίας, χωρίς ζεστό νερό για πλύσιμο χεριών στα δημόσια κτήρια, κ.α . Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση δεν τον προετοιμάζει γι’ αυτό.
Ως εκ τούτου, αν μπορεί να εξαχθεί ένα άτολμο και θαμπό συμπέρασμα από τις δύο πρώιμες δημοσκοπήσεις, είναι ότι η ΝΔ τον χειμώνα θα έχει να αντιμετωπίσει ως αντίπαλο, και όχι την αντιπολίτευση για τις υποκλοπές.
Γιάννης Σιδέρης
0 Σχόλια