Θα είναι βέβαια κρίμα όλα για τον Μητσοτάκη να παιχτούν σε μια ζαριά, πλην οι πρωθυπουργοί δε διαλέγουν αυτοί τις κρίσιμες στιγμές που σφραγίζουν την καριέρα τους και στιγματίζουν θετικά ή αρνητικά την υστεροφημία τους. Και σε τελευταία ανάλυση, όταν παίζονται πελώριες ζαριές για την ίδια την πατρίδα, η τύχη του τάδε ή του δείνα πρωθυπουργού είναι δευτερεύον ζήτημα. Αυτό που έχει πραγματική σημασία, είναι να παραμείνει ακέραιη η χώρα.
Τα γράφω διότι μας βλέπω στην από δω μεριά να καταναλώνουμε τη ζωτικότητα μας προσπαθώντας να μαντέψουμε τον μήνα των εκλογών, ενώ την ίδια στιγμή η από κει πλευρά γυαλίζει τα κανόνια της. Αυτό το τρελό που συμβαίνει στην Τουρκία, δεν πρόκειται να μας βγει σε καλό. Αυτή η προετοιμασία της τουρκικής κοινής γνώμης, κάθε άλλο παρά καλές ειδήσεις επιφυλάσσει για το εγγύς μέλλον της περιοχής μας.
Αργά ή γρήγορα οι Τούρκοι θα το κάνουν το ντου. Προς τα κει πάει το πράγμα και εύχομαι να είναι καλύτερα πληροφορημένοι από μένα όσοι λένε ότι η όξυνση θα παραμείνει λεκτική. Προσωπικά δεν το πιστεύω. Έχοντας διαβάσει πέντε γραμμές ιστορία, ξέρω ότι οι πόλεμοι ανάμεσα σε χώρες ποτέ δεν έρχονται ως κεραυνοί εν αιθρία. Πριν τη σύγκρουση προετοιμάζεται και το διπλωματικό κλίμα και η κοινή γνώμη.
Εδώ η κοινή γνώμη ασχολείται με τη βενζίνη. Απέναντι μπουκώνεται με κορώνες για απελευθερωτικό πόλεμο που θα ξαναδώσει στην Τουρκία νησιά που της έκλεψαν οι Έλληνες. Εδώ ο πληθωρισμός είναι στο 10% και είμαστε στα κάγκελα, εκεί είναι στο 75% και ουδείς ασχολείται. Δε μ’ αρέσουν αυτά, σας το εξομολογούμαι. Κατά πάσα βεβαιότητα οδεύουμε προς έναν τυχοδιωχτισμό του Ερντογάν, που όμως κανένας δεν μπορεί να υποθέσει την κατάληξη του.
Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά η πολιτική τύχη του Μητσοτάκη ενδέχεται να παιχτεί μέσα σ’ ένα θερμό σαρανταοκτάωρο, το οποίο μάλιστα δε θα χειριστεί ο ίδιος αλλά οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Είναι τραγικό ασφαλώς εν έτει 2022 να βάζουμε στο τραπέζι τέτοια σενάρια, όμως το ίδιο έλεγαν και οι Ουκρανοί. Οι οποίοι έβλεπαν τον Πούτιν να συμπεριφέρεται σαν τον Ερντογάν και καθησύχαζαν τους εαυτούς τους, εξορκίζοντας από τη σκέψη τους το κακό σενάριο. Μέχρι που τα γεγονότα τους ήρθαν κατακέφαλα.
Είθε να μην ξέρω τι λέω, είθε να είμαι υπερβολικός. Είθε να περάσουμε ένα ανέμελο καλοκαίρι και να πάμε σε εκλογές με πρώτο θέμα τη ΔΕΗ. Αλλά εμένα, αυτή η ζαριά που θα κρίνει τα πάντα δε βγαίνει από το μυαλό μου. Και τότε να δείτε και που θα πάει ο πληθωρισμός και πόσο θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός…
Δημήτρης Καμπουράκης
0 Σχόλια