Ο ιδεολογικός καθοδηγητής, ο Ρώσος ολιγάρχης και ο Ευρασιανισμός του Πούτιν

Η σύλληψη από το FBI του αμερικανού πρώην τηλεοπτικού παραγωγού Τζον Χάνικ έφερε στο προσκήνιο αφενός την προσπάθεια της Ρωσίας να διεισδύσει και στο ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο προκειμένου να προωθηθούν οι θέσεις του Πούτιν αφετέρου το όνομα ενός ολιγάρχη που δείχνει να βρίσκεται κοντά στον Ρώσο πρόεδρο αλλά και στον φερόμενο ως ιδεολογικό του καθοδηγητή που με τις ακραίες του θέσεις αναδεικνύει την ιδέα της Μεγάλη Ρωσίας. Ο Κονσταντίν Μαλοφέεβ, ο Αλεξάντερ Ντούγκιν και ο Ευρασιανισμός που δείχνει τα δόντια του μέσω της εισβολής στην Ουκρανία.

Οι περισσότεροι εκ των Ρώσων oλιγαρχών φέρονται να βρίσκονται κοντά στον Πούτιν. Εξ ου και τα σε βάρος τους μέτρα που λαμβάνονται τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια προσπάθεια πίεσης προς το περιβάλλον του Ρώσου προέδρου, ο οποίος με την εισβολή του και την αναθεωρητική ρητορική του προκάλεσε παγκόσμια αγανάκτηση και ανησυχία.

Και ναι μεν η σύνδεση Πούτιν – Ολιγαρχών είναι μια σχέση αλληλεξάρτησης δεδομένου ότι οι περισσότεροι αναδείχθηκαν μέσα στη 20χρονη παρουσία του στην καρέκλα της εξουσία στη Ρωσία εν τούτοις κάποιοι εξ αυτών βρίσκονται πιο κοντά του. Πέραν του προσώπου που φέρεται να είναι ο ιδιοκτήτης της Wagner group, του ιδιωτικού στρατού όπως αποκαλείται του Πούτιν, η παρουσία του οποίου αγγίζει τα πέρατα της γης (από Βενεζουέλα και Λιβύη μέχρι Συρία και Ουκρανία) και αναλαμβάνει δύσκολες αποστολές όπως σε αυτή τη φάση της εισβολής, ένας ακόμη Ολιγάρχης αποτελεί ένα πρόσωπο που όχι μόνο στηρίζει τις πολιτικές του Ρώσου προέδρου αλλά μετέχει σε μια στενή ομάδα που λαμβάνει και… ιδεολογικοποιεί τις αποφάσεις που λαμβάνονται.

Ο λόγος για τον Κοντσαντίν Μαλοφέεβ, ενός εκ των πλουσιοτέρων Ρώσων που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του Πούτιν. Είναι το πρόσωπο που το 2014 ώθησε τις εξελίξεις στην Κριμαία και την προσάρτησή της στη Ρωσία. Βρέθηκε εκεί ένα μήνα πριν αρχίσουν οι διαδικασίες και πριν φτάσει στην περιοχή το έτερο σώμα ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα στον Ρώσο Πρόεδρο, τους αποκαλούμενους «λύκους της νύχτας». Τους μοτοσυκλετιστές (Nochniye Volki) που ξεκίνησαν το 1989 ως συμμορία στα αμερικανικά πρότυπα με μηχανές Χάρλεϊ Ντέιβιντσον και βρέθηκαν να κάνουν βόλτες μαζί με τον Βλαντιμίρ Πούτιν αλλά και να φτάνουν στο Άγιο Όρος το 2016 σχεδόν ως προπομποί του.

Με δικό του think tank που φέρει τον τίτλο Katehon εκ του ελληνικού Κατέχον που παραπέμπει στην επιστολή του Απόστολου Παύλου προς Θεσσαλονίκης και ερμηνεύεται ως αυτός που συγκρατεί τον… Αντίχριστο. Άλλωστε ο Μαλοφέεβ δηλώνει πιστός χριστιανός στο βαθμό που παραπέμπει σε ακραίες περιπτώσεις άμεσα συνδεδεμένες με ιδεοληψίες τις οποίες υιοθετούν και ακραίες πολιτικές παρατάξεις ανά τον κόσμο. Αν και συνεργάζεται με όλους όσοι ομνύουν στον λαϊκισμό στην πάλη κατά του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών ανεξαρτήτως θρησκείας ή άλλης ιδεοληψίας.

Άλλωστε και ο ιδεολογικός καθοδηγητής ο επονομαζόμενος ως «Ρασπούτιν του Πούτιν», ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, εμφανίζεται ως πιστός χριστιανός αν και δηλώνει πως αποδέχεται όλα τα χρώματα και όλες τις θρησκείες μπροστά στην ιδέα της Μεγάλη Ρωσίας. Είναι το πρόσωπο που χαράζει τον νέο ευρασιανισμό στα μέτρα και σταθμά του Ρώσου προέδρου τον οποίο και επηρεάζει σύμφωνα με όλους εντός και εκτός Ρωσίας σε βαθμό που να αναγορεύεται σε καθοδηγητή. Αν και επισήμως δεν υπάρχουν στοιχεία που να αναδεικνύουν αυτή τη σχέση, έστω κάποιες συναντήσεις, η σχέση του με τον Μαλοφέεβ δείχνουν πως υπάρχει μια διαδραστικότητα που επιβεβαιώνεται και από την αλλαγή στάσεις του Πούτιν μετά το 2009 κυρίως όμως από το 2013 και μετά.

Τον Δεκέμβριο του 2013 έγινε και η ομιλία του Βλάντιμιρ Πούτιν, (η ετήσια προς την ομοσπονδιακή συνέλευση) η οποία έχοντας τη μορφή (χρονικά) ομιλιών του Φιντέλ Κάστρο έδειξε τη στόχευσή του αναφορικά με την ανασύσταση της Ρωσίας, επαναφέροντας στο προσκήνιο την έννοια της Ευρασίας ως «ζωτικού χώρου». Έννοιας που σήμερα με την εισβολή στην Ουκρανία θυμίζει τον «ζωτικό χώρο» όπως τον καθορίζει η ναζιστική Γερμανία του Αδόλφου Χίτλερ.

Επικαλούμενος τα λόγια του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «ο πατριωτισμός είναι αίσθημα οργανικό, μοναδικό. Όπως δεν μπορεί να διατηρηθεί μια κοινωνία εκεί όπου δεν έχει αφομοιωθεί η ευθύνη των πολιτών, έτσι δεν μπορεί να υπάρξει μια χώρα, ειδικότερα αν είναι πολυεθνική, αν έχει χαθεί η ευθύνη του κράτους». Την επόμενη χρονιά προσαρτούσε την Κριμαία και έθετε τις βάσεις για την εισβολή που σήμερα είναι σε εξέλιξη με χιλιάδες νεκρούς, αθώους αμάχους θύματα, δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μια κατεστραμμένη χώρα την Ουκρανία στο σύνολό της.

Συνολικά εκείνη η ομιλία έδειχνε να έχει επηρεαστεί από τον Αλεξάντερ Ντούγκιν. Τον Ρώσο φιλόσοφο με τις ακροδεξιές θέσεις που υποστηρίζει ότι Φιλελευθερισμός, Κομμουνισμός και Φασισμός έχουν ξεπεραστεί ως ιδεολογίες με τον ίδιο να επιθυμεί να δημιουργήσει την Τέταρτη Πολιτική Θεωρία, κατά της παγκοσμιοποίησης. Το 1995 το γαλλικό περιοδικό "Actuel" τον είχε χαρακτηρίσει «τον Ρώσο στοχαστή της μετασοβιετικής εποχής με τη μεγαλύτερη επίδραση».

Η σχέση με Ελλάδα δεν είναι κρυφή . Τόσο με παραθρησκευτικές και άλλες οργανώσεις όσο και με ιδρύματα που «προάγουν» τη θρησκεία και τις ακροδεξιές σκέψεις ως κυρίαρχο δόγμα και ανάγουν τον Πουτινισμό σε ιδεολογική θεωρία. Είναι γνωστό άλλωστε πως ο Ντούγκιν βρέθηκε στην Ελλάδα φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να είναι ομιλητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά τον Απρίλιο του 2013 παρουσία του Νίκου Κοτζιά ο οποίος είχε δηλώσει ότι διαπληκτίστηκε μαζί του σε εκείνη την εκδήλωση.

Η παρουσία του Ντούγκιν το ενδιαφέρον του Μαλοφέεβ αλλά και η στάση της ρώσικης πρεσβείας το τελευταίο διάστημα σε συνδυασμό με την προσπάθειας δημιουργίας συνθηκών προπαγάνδας στο ελληνικό πεδίο αποτελούν άλλωστε και το αντικείμενο έρευνας που βρίσκεται σε εξέλιξη από τις ελληνικές αρχές οι οποίες συνεργάζονται με τις ειδικές ομάδες που συνέστησαν ΗΠΑ και ΕΕ στο κυνήγι των Ολιγαρχών του Πούτιν

Ο Μαλοφέεβ δεν έχει κρύψει τις σχέσεις του με τον Ντούγκιν. Όπως και τις θέσεις του. Ο, δε, Ντούγκιν μόλις μιλώντας σε Ιταλική εφημερίδα έσπευσε να προειδοποιήσει τη Δύση για χρήση πυρηνικών όπλων στην περίπτωση που η Ρωσία αισθανθεί ότι απειλείται.

«Αν υπάρξει ευθεία επίθεση από το ΝΑΤΟ, τότε η Ρωσία θα απαντήσει με συμμετρικά μέσα. Αν νιώσουμε απειλή στο έδαφός μας, θα χρησιμοποιήσουμε πυρηνικά όπλα» ανέφερε ο άνθρωπος που έχει αναλάβει να αναδείξει τον Πούτιν ως τον μοναδικό άνθρωπο στη γη που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα σημειώνοντας πως στη Ρωσία δεν υπάρχει αντιπολίτευση ούτε και αντιδράσεις για την εισβολή στην Ουκρανία. Εισβολή που ο ίδιος χαρακτηρίζει «στρατιωτική επιχείρηση».

Αναδεικνύει εκ νέου τον ευρασιανισμό και τίθεται υπέρ της ιδρύσεως μια ευρασιατικής αυτοκρατορίας στα πρότυπα ενδεχομένως των Ρώσων εμιγκρέδων που το 1920 έχοντας φύγει από τη νεοϊδρυθείσα Σοβιετική Ένωση σχεδίαζαν τη δική τους απάντηση που έμεινε επί χάρτου. Άλλωστε δεν αρκεί μόνο η Ρωσία, ούτε οι ιδεολογικοί καθοδηγητές και χρηματοδότες του Πούτιν για την επίτευξη αυτού του στόχου που επί της ουσίας προβλέπει την κατάλυση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και άλλων χωρών που αυτή τη στιγμή λειτουργούν με κυβερνήσεις άμεσα επηρεαζόμενες από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και την ομάδα του.

Κίνα Τουρκία

Απαιτείται η συμμετοχή χωρών όπως η Κίνα και η Τουρκία που στη φάση αυτή όμως βρίσκονται μπροστά στις ευθύνες τους και σε διλήμματα που πρέπει το προσεχές διάστημα να αποσαφηνίσουν προς τη διεθνή κυρίως γνώμη, δεδομένου ότι στο εσωτερικό τους τα προβλήματα σε αυτό το επίπεδο δεν είναι ανυπέρβλητα.

Η Κίνα που διατηρεί μιας ουδέτερη στάση με μια κλίση προς τη Ρωσία του Πούτιν θα βρεθεί σύντομα μπροστά στην ανάγκη να λάβει αποφάσεις. Ήδη πιέζεται να μεσολαβήσει ώστε να υπάρξει παύση των βομβαρδισμών σε μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας. Θεωρείται, δε, εκ των αιμοδοτών της ρωσικής οικονομίας κατ επέκταση του πολέμου που διεξάγει ο Πούτιν.

Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να αποφασίσει αν θελήσει τη διάρρηξη των σχέσεων με τη Δύση ανεξαρτήτως αν οικονομικά εκτιμά πως η δυναμική της υπερισχύει των υπολοίπων χωρών. Ο πόλεμος και η στρατιωτική υπεροπλία όπως έχει ιστορικά διαπιστωθεί δύσκολα αλλάζουν τα δεδομένα εν αντιθέσει με τη δύναμη της οικονομίας.

Από την άλλη η Τουρκία που επιδιώκει να κερδίσει τον τίτλο του επιτήδειου ουδέτερου πρέπει επίσης να αποσαφηνίσει θέσεις και στοχεύσεις. Η προσπάθεια Ερντογάν να αποκομίσει οφέλη έπεσε στο κενό αφού οι ΗΠΑ έστειλαν σαφές μήνυμα αναφορικά με την προμήθεια οπλικών συστημάτων από τη Ρωσία θέτοντας το θέμα των S400 ως κυρίαρχο ακόμη και για την αμυντική ασφάλεια του ΝΑΤΟ.

Σε κάθε περίπτωση ο ευρασιανισμός δεν είναι παιχνίδι για έναν. Πολύ, δε, περισσότερο όταν οι εξελίξεις τον αναδεικνύουν ως υπερτιμημένο που στηρίζεται στην εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος που χωρίς αντιπάλους και αντιπολίτευση επιχειρεί να λειτουργεί με λογικές άλλων εποχών στηριζόμενος στη δύναμη των όπλων.

Τάσος Ευαγγελίου

Πηγή Liberal.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.