Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία κλείνει μεθαύριο έναν μήνα και φοβάμαι πως βρισκόμαστε στρατιωτικά, πολιτικά, διπλωματικά και οικονομικά σε τέλμα. Οι ρωσικές στρατιές έχουν κολλήσει στις μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας και τις τελευταίες ημέρες έχουν προχωρήσει ελάχιστα.
Δυστυχώς όμως ο πόλεμος γίνεται χειρότερος, πιο θανατηφόρος και τα θύματα μεταξύ των αμάχων όλο και περισσότερα. Το Κίεβο, η Μαριούπολη και το Χάρκοβο κυριολεκτικά ισοπεδώνονται από τους ρωσικούς πυραύλους μέρα νύχτα. Οι μάχες στον Νότο, προς την Οδησσό, συνεχίζονται, η δυτική Ουκρανία σφυροκοπείται και από πουθενά δεν προκύπτουν ενδείξεις ανακωχής ή ακόμη περισσότερο ειρήνης.
Οι διαπραγματεύσεις που συνεχίζονται ανάμεσα στις δύο πλευρές μοιάζουν να έχουν προσχηματικό χαρακτήρα από την πλευρά του Πούτιν. Περισσότερο προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να προωθήσει τα πολεμικά του σχέδια και λιγότερο επειδή επιθυμεί την ειρήνη. Ο Ρώσος ηγέτης μπήκε σε αυτό τον πόλεμο με αλαζονεία και δεν μπορεί να επιστρέψει πίσω με μια ντροπιαστική συμφωνία, εκτός και αν αναγκαστεί.
Σε αυτή τη φάση του πολέμου οι Ουκρανοί έχουν αναθαρρήσει. Εχουν διώξει ένα μέρος του άμαχου πληθυσμού, πρόσφυγες προς τη Δύση, έχουν βρει τον τρόπο να αντιμετωπίζουν την πολεμική μηχανή του Πούτιν, έχουν τη στήριξη της Ευρώπης και των ΗΠΑ και ελπίζουν στο καλύτερο. Μόνο που είναι αδύνατον να κερδίσουν τον πόλεμο, εκτός κι αν πραγματικά το ΝΑΤΟ κάνει αποφασιστικό βήμα άμεσης εμπλοκής, πράγμα που μέχρι αυτήν τη στιγμή δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Η Δύση διάλεξε και σωστά κατά τη γνώμη μου να «πολεμήσει» τη Ρωσία με οικονομικούς όρους. Ετοιμάζεται τώρα να υιοθετήσει ένα 5ο πακέτο κυρώσεων για να πιέσει ακόμη περισσότερο τον Πούτιν, παρά το κόστος που πληρώνει και η ίδια. Ο πόλεμος μειώνει την ανάπτυξη, αυξάνει τον πληθωρισμό, γονατίζει τα νοικοκυριά με την ακρίβεια και αδειάζει τα ράφια των σούπερ μάρκετ.
Ωστόσο αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για να φτάσουμε στην οπισθοχώρηση του Πούτιν και στην ειρήνη. Ο Ρώσος ηγέτης δεν ενδιαφέρεται για τις ζωές που χάνονται στις μάχες, αλλά πλήττει καίρια το ολιγαρχικό σύστημα που τον στηρίζει. Είναι ενδεικτικός ο τρόπος που διαχειρίζεται την κατάσταση τις τελευταίες ημέρες. Ψάχνει εξιλαστήρια θύματα ανάμεσα στους στρατηγούς, βλέπει παντού προδότες, βγάζει πύρινους λόγους κατά των ΗΠΑ και της Ε.Ε., αλλά υπόσχεται αυξήσεις μισθών και συντάξεων στους πολίτες και οργανώνει φιέστες επί πληρωμή. Οσο ισχυρός ή αδίστακτος και αν είναι, η λαϊκή οργή δεν αντιμετωπίζεται εύκολα.
Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μάλλον μπροστά στη συνέχιση του πολέμου παρά στην ειρήνη. Και είναι καλύτερα να προετοιμαζόμαστε και στη χώρα μας για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι οικονομικές συνέπειες και για την Ελλάδα είναι τεράστιες και το επόμενο διάστημα θα γίνουν δυσκολότερες. Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι λίγα σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία, αλλά τι μας περιμένει αύριο; Κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση σε περισσότερες παροχές, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει αν μπροστά μας δεν έχουμε το τέλος της κρίσης.
Μπάμπης Κούτρας
0 Σχόλια